shaარმიის დედაც. ვინც მყავდა დამადო
ნათლობის დროს honor hill ზე რო მივედით. 8 მაილი ვიარეთ შეუსვენებლად სწრაფი ტემპით სრული აღჭურვილობით. რაც დაახლოებით 60 კილოგრამია. ფეხები დამწყდა. ვისაც 240 და 249 ეჭირა ლამის გარდაიცვალნენ გზაში. მე მ4 და პლიუს ტრაიპოდი მეკიდა. პლიუს რუგზაკი და სრული აღჭურვილობა.
ონორ ჰილამდე სანამ მივიდოდით ბარგი დავყარეთ და სერჟანტებმა უყარაულეს. ბარგის სიმძიმე რო მოგვეხსნა არაგვიშავდა მარა ონორ ჰილამდე მაინც ტალახიანი გზა გავიარეთ. იქ შედგა ნათლობა. დიდი ცეცხლი ანთია. მწყობრში გდახარ და სერჟანტები იძახიან რა ომები მოიგო ამერიკამ და ასე შემდეგ.მერე სვავ 3 სადღეგძელოს. 1 ამერიკის, მეორე კიდე რაღაცა იყო და მესამე დაღუპული ჯარისკაცების.
მერე ერთი სერჟანტი მოდის და ამბობს რამდენმა კაცმა გაუძლო და დარჩა. იმიტო რო ტრეინინგი საშინელებაა. ნუ სპეცრაზმელებისას არ ვადარებ მარა კატასტროფაა მენტალურად. ძალიან ტყდები. ხო და მოკლედ მოდის 1 სერჟანტი და იძAხის რამდენი გადარჩა მისი პლატოდან. ჩემმა ესე გამოაცხადა
62 civilian sign and 29 infantryman ready to fight and defend the constitution of the united states.
აი ამის თქმაზე ორგაზმი მივიღე.
მერე ყველა სერჟანტი მიდის თავის პლატოზე და
აი ამ cross rifle -ს აჭედებს მკერდში მუშტით. 2 ეკალი აქვს უკან რაც ტანსაცმელზე მისამაგრებლადაა საჭირო მარა შენ მკერდში გაჭედებენ და მერე ხელს გართმევენ. ეს უკვე პატივია დრილ სერჟანტებისგან რადგან ხელის ჩამორთმევა კი არა გინების და გაუთაველები გატისკვის მეტი არაფერი მახსოვდა. ხო და ეგ ნიშნავს რო უკვე ვსიო ეს გადალახე. მერე შედიხარ იქვე მდინარესი ბანაობ. სიცივეში და მერე უკან ბრუნდები. მეორე დღეს 1 საათიანი სასადილო გვაქ რაც მანამდე და მთელი 14 კვირის მანძილზე მხოლოდ 4 წუთი იყო.ისიც იარაღ ასხმულები ვჭამდით. რათ გვინდოდა მარა ზედმეტად გვტანჯავდნენ. ხო და ასე. მერე რჩება 1 ივენთი 5 მაილი სირბილი კოლონელთან ერთად და შEნი აღჭურვილობის დასუფთავება. რაც დაახლოებით 2 კვირა გრძელდება. მერე უკვე დამამთავრებელია. yeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeaaaaaaaaaaah.
მერე ჯდები ავტობუსში და მიდიხარ უკვე კონკრეტულ ბაზაზე სადაც გაგანაწილეს. ეს ძალიან ცუდი და სევდიანი მომენტია იმიტო რო ტოვებ იმ ხალხს ვისთან ერთადაც 14 კვირა ჯოჯოხეთში იცხოვრე. ზოგი მათგანი შენთან ერთად მოდის, ზოგი ცალკე. მოკლედ ცრემლების გარეშე არ რჩება ეგ რა
. მერე მიდიხარ უკვე კონკრეტულ ბაზაზე სადაც აღარ იტისკები და კაცივით და პატივით გექცევიან. თუმცა ადვილი არც იქაა. ყოველდღე დილით ვარჯიში. 6 მილი სირბილი მეშოკებით აჯიმანიები და ასე შემდეგ.. მერე 1 საათი დასვენება ჭამა და ისევ გაუთაველები სროლები, battle drills , საბრძოლო ხელოვნება და 1000 რაღაც კიდე.
მოკლედ ძალიან საინტერესოა აქ. პროსტა ვესტ პოინტში ცოტა სხვა პონტია. აქ უკვე აკადემიაში ვარ.
ჩემი ბაზა ამჯერად Fort Drum ია. აფსტეიტ ნიუ იორკში. კანადა 10 წუთშია ჩემგან.
ეგ ვიდეოც ჩემი ბაზის მოტივაციისთვისაა.
მაქვს სახლი, მაქვს ხელფასი, მაქვს დაფასება, მაქვს ბენეფიტები, მყავს მანქანა, მაქვს შეღავათები ყველაფერზე. ტანსაცმელი, ბილეთები, პროდუქტები რავიცი ყველაფერი.
ამას წინათ სირაკუზში ვიყავით მანქანა უნდა ეყიდა ჩემს მეგობარს. მე ფორმა მეცვა გამოცვლა ვერ მოვასწარი. 4 კაცი შევედით სასადილოში და რაღაცეები შევუკვეთეთ მარა გადახდა ვერ მოვასწარით სხვამ გადაგვიხადა
2 კვირის წინ კიდე სითიში მივდიოდი. 6 საათის გზაა და შუა გზაში კაფეში შევედი.ფორმა არ მეცვა მხოლოდ კეპკა მეფარა 10th mountain division. მეტი არაფერი. შევედი ვჭამ და ოფიციანტი მეკითხება ჯარისკაცი ხარო? მეთქი კი. დავამთავრე ჭამა და ჩეკი მოვითხოვე. ოფიციანტმა მითხრა შენი უკვე გადაიხადესო. გამიკვირდა. მადლობა გადაუხადე. მერე ქალი მოვიდა ვიღაც და მადლობა გადამიხადა და დაამატა რო მე გადავიხადე შენიო. მესიამოვნა ძალიან მადლობა გადავუხადე. იმის მერე აღარ ჩამიცვია არასოდეს არც ფორმა და არც მსგავსი რამე თორე მრცხვენია გარეთ გამოსვლა
. ესაა მოკლედ ჯარი და არმია
· 
United States Of America, ეძღვნება lilu777-ს VOL 10
