ადამიანებისკენ რომ გაიწევს და შენ რესკად მოქაცავ ისე რო ატკნო, სჰეიზლება ტკივილი ადამიანებს დაუკავშიროს.
ანუ ადამიანი = მეტკინება და აგრესიული გახდეს. საერთოდ ტკივილის მიყენებით სწავლების წინააღმდეგი ვარ მე ძალიან.
რამდენიმე ვარიანტი არის იმის სწავლების რომ საყელურზე არ ჩამოიხჩოს თავი.
1) რამდენი წინ წავა ეგრევე გაჩერდი და არარ გაინძრე სანამ გვერძე არ დაგიდგება. მერე გააგრძელეთ გზა. ( კაი ხანი ვერ მიხვდება რა ხდება, მაგრამ თუ სულ ესე გააკეტებ ანუ არც ერთხელ არ გააქაჩინებ) მიხვდება რო რამდენი გაიქაჩება იმდენი საერთოდ ვეღარ წავა წინ.
2) რამდენი საითკენმე გაიქაჩება იმდენი მომენტალურად იცვალე გეზი და ( გაქაცვის) მიმართულების საწინააღმდეგო მიმართულებით წადი. მაყურებლისთვი ძალიან სასაცილოდ ჩანს, მაგრამ სამაგიეროდ ეფექტურია. თვითონ ძაღლი დაიბნევა ამდენი რადიკალური გეძის ცვლით და ყურადღებას შენზე გადმოიტანს. რო იქიტკენ წავიდეს საითაც შენ მდიხარ. როგორც კი შეგხედავს მაშინვე შეაქე, რო მიხვდეს რა საქციელი მოგწონს.
3)
ვერჟიშს იწყებ სახლში, მოაბი აშეინკი და მოიყენე გვერზე უთხარი კამანდა ( რიადომ, ან გვერზე ) . ხელში გეჭიროს რამე გემრიელი და მუწიტ ცხვირტან მიუტანე რომ იცოდეს რო ხელში საჭმელი გიჭირავს, მექანიკურად გვერზე გამოგყვება ( ხელს გაყვება) შიგადაშიგ ბრზანება უმეორე და პატარა ნამცეცი საჭმლის მიეცი * შექება ბევრი.
მერე იგივე უკვე ქუჩაშიც რომ გახვალ გააკეთე.
ეს სამივე მეთოდი ერტდროულადაც შეიზლება გამოიყენო.
ადამიანებისკენ რახან იწევს, რო დაინახავ რომ ვინმე მოდის მიეცი ბრზანება Dაჯდეს და არ მიცე უფლება ადგეს სანამ გამვლელი არ ჩაივლის. რათქმაუნდა ამ დროსაც ბევრი შექება და საჭმელი.
· 
რჩევები ძაღლის აღზრდაზე, გავუზიაროთ ერთმანეთს გამოცდილება
