ჩემი აზრით იმიტომ, რომ ძაღლი მაგ დროს როცა ყეფს ე.ი. ბრძოლის თავიდან არიდებას ცდილობს და შეიძლება ცოტა ეშინია კიდეც. ამიტო ცდილობს ყეფით შეაშინოს მოწინააღმდეგე, იგივე სიტუაციაა როცა დრუნჩს აწევენ და კბილებს გადმოყრიან ხოლმე, იღრინებიან. მაგას ეგრევე წაგებად უთვლიან ხშირად.
ჩემი ძაღლი ყოფილა შემთხვევა როცა არ უჩხუბია, პოსტა არ უნდოდა, მარა ღრენა, კბილების კრეჭვა და ყეფა არასდროს არ დაუწყია, რაც იმას ნიშნავს რო არ ეშინია, უბრალოდ არ უნდა და არ ჩხუბობს
ასე ბევრი ძაღლი შვება და მასეთებს იშვიათად აჩხუბებენ.
* * *
საერთოდ მე რამდენაცად მესმის, ჩხუბის დაწყებამდე ფსიქოლოგიური ომი მიდის ძაღლებს შორის, ერთმანეთის ფსიქიკურ განწყობას და სიძლიერეს უცებ იჭერენ და თუ სუსტი,ა მოწინააღმდეგე უცებ ამჩნევს ამას და ხშირად სუსტი ძაღლი ცდილობს თავდაცვას გადამეტებული აგრესიით, აი ამ დროს ხშირად ძლიერი ძაღლი ყურადღებას არ აქცევს და აღარ ჩხუბობს. მერე სუსტი ძაღლი მოდის ხოლმე დუხზე და თუ ძაან გაახურა აჩმორებს ძლიერი
ასეთი რამეები შემიმჩნევია, შეიძლება ვცდები შეფასებაში.
"But whoever is despised by the people like a wolf by dogs; this is the free spirit, the foe of fetters, the non-adorer, the one who houses in the woods."
_Friedrich Nietzsche
ქართული მთის ძაღლი
