ვაი. ხალხო, გავგიჟდები მალე
დილით ტასოს ვასეირნებ, და რას ვხედავ???? ზუსტად ტასოსნაირი, ჩალისფერი ლაბრადორი პაწაწინა შავი ლეკვით იქვე, ნაგავში იქექება!!!! ასაკით საკმაოდ პატარა, შეიძლება 1 წლის არც იყოს - ძალიან ახალგაზრდაა... მაგრამ გამხდარი. ის ლკევი, მგონი, მისია. ერთი ციცქნაა - ჰა-ჰა თვენახევრის იყოს. კუდში დასდევს. როგორც ჩანს, გამოაგდეს პატრონებმა ის ძუ ლაბრი - საყელური არ ეკეთა. მოვიდნენ ჩემთან, მოვეფერე ორივეს - ძალიან ალერსიანები არიან... სხვა ძაღლისთვის მქონდა წამოღებული საჭმელი, ამათ დავუდე. იმ დედა-ძაღლმა უბრალოდ დასუნა, და ლეკვს დაუთმო
ლეკვმა ეგრევე შესანსლა ქათმის ხორცი... გული დამეწვა... არ ვიცი, რა ვქნა და რა ვიფიქრო. ზამთარს ესენი ვერ გადაიტანენ. ლეკვი ძალიან პატარაა, მაგრამ ჯანმრთელი (გარეგნულად) და ძალიან საყვარელი. ხელში ავიყვანე (ბიჭია), ჩაღუნღულდა, გათბა... არ ვიცოდი, რა მექნა. თან ტასოც მყავდა. ახლა ვზივარ და ვფიქრობ...
თამაზის თავშესაფარი აღარ არსებობს ფაქტიურად. რა ვუყო???? ყველას ვეუბნები, მაგრამ ხო იცით, როგორც ხდება ხოლმე. მოკლედ, მაგარი დათრგუნული ვარ
Вечность - это утомительно. Особенно под конец.
Я смерти не боюсь, но не хочу при этом присутствовать.
Вуди Аллен.
· 
ლაბრადორების მოყვარულებს VI
