ინგმარ ბერგმანი / Ingmar Bergman, მისი შემოქმედება

-----


Ingmar Bergman
14.07.1918

მეშვიდე ბეჭედი და პერსონა

----

ინგმარი იყო კინოს დოსტოევსკი

ტოლსტოი ვინღა იყო საინტერესოა

ჩემი ფავორიტი ბერგმანის ქალებიდან

ბერგმანის ალბათ ყველაზე უფრო პერსონალური ფილმი.


Passion of Anna

ფაროს პერიოდი მიყვარს გასაკუთრებით
აფათურებს სულში ხელებს :დ

"No art passes our conscience in the way film does, and goes directly to our feelings, deep down into the dark rooms of our souls.”



MUBI-ის მოვპარე

ისე,დიდად არც ერთი მევასება და არც მეორე,მაგრამ ისტორიაა საინტერესო :

Бергман и Вуди Аллен

Вуди Аллен стал одним из самых больших почитателей Бергмана еще в 17 лет, когда посмотрел «Лето с Моникой». Об их дистанционной дружбе ходили легенды. Известно, что режиссеры проводили долгие телефонные разговоры, обсуждали жизнь и кино — от немой классики до «Джеймса Бонда». Но вот о том, чтобы отправиться на Форё к своему кумиру, Аллен даже не думал: «Я никогда не принимал его приглашения, потому что меня очень беспокоил перелет. Сама идея отправиться в какое-то маленькое пятнышко под Россией на маленьком самолетике мне не нравилась».

Впрочем, одна личная встреча между двумя великими постановщиками все-таки состоялась в 1975 году в Нью-Йорке и была по меньше мере странной. В гостиничный номер к Бергману Аллена привела актриса Лив Ульман. Швед открыл им дверь и сказал: «Добро пожаловать». На этом, как вспоминала Ульман, слова иссякли: «Они не общались. Они вообще не разговаривали. Они смеялись друг над другом, но не сказали ни слова. Потом все закончилось, и они попрощались. По дороге домой Вуди Аллен сказал мне: „Спасибо. Он невероятный человек“. Я просто не могла в это поверить! А когда вернулась домой, Ингмар позвонил мне и произнес: „Спасибо, Лив, какая невероятная встреча“».

2ივე ასწორებს

ratomac aRa
რიავი,ბერგმანი ბავშვობაში უფრო მომწონდა,ვუდი ალენის ფილმების 80 პროცენტი კი გადასაგდებია უბრალოთ

არა,მათი შეხვედრის ისტორია მაინც მაგარია,ეხლა ეს თემა რო ამოვარდა,გამახსენდა და კინოპოისკიდან დავპოსტე,ადრე წამიკითხავს)
* * *
თუ სიმართლეა ეს ისტორია,რათქმაუნდა

უპს, ასე ხელაღებით როგორ ამბობთ ხოლმე

* * *

თან როგორ
ratomac aRa

ბოლო ფილმებს თუ არ ჩავთვლით ყველა საკაიფოა, უნდა დაჯდე და იკაიფო ,უსმინო

ძაან ცუდი ბავშვობა გქონია

This post has been edited by ratomac aRa on 15 Jul 2021, 21:36

ნუ იტყვი ბერგმანს,ანტონიონს,ჟან ლუკ გოდარდს,ფრანსუა ტრუფოს და სხვებს კიდე,ჰადაროვსკით დაწყებული 1922 წლის ნოსფერატუთი დამთავრებული,-სულ ბავშვობაში ვუყურე რო გავიზარდე,უნის პერიოდში,უფრო ჰორორებს მივაწექი და ბრიტანულ და ამერიკულ კინოებს,ჰიჩკოკით დაწყებული პოლ ტომას ანდერსონით დამთავრებული და კორეული კინო კიდე
ეს ვაფშე იმიტომაც მოხდა,რო როდესაც კომპი გამიჩნდა,ჯერ რაც ვიცოდი პაპსა ფილმები,შრეკი და ეგეთები,ჩავიწერე და ვუყურებდი,მერე რამე უფრო სერიოზული მომინდა და სერიოზული ავტორების 4-5 ფილმს ვუყურებდი,რო შთაბეჭდილება შემქმნოდა,პლუს აიმდებეს ტოპ 250 წლების არქივებს,1994-წლიდან დღემდე და ძალიან ბევრი საინტერესო პროექტი აღმოვაჩინე,"კოიანისკაცით" დაწყებული ვერნერ ჰერცოგის ფილმებით დამთავრებული.ვერნერ ჰერცორგი დღემდე მიყვარს,ბერგმანსაც მირჩევნია და ვუდი ალენსაც,ლეგენდაა და გემოვნების ამბავია)

ვუდი ალენს ყოველ 1 კარგ ფილმზე 3-4 ცუდი ფილმი აქ,ასე იყო ყოველთვის,-ალბათ იმის ბრალია რო ბევრი აქ,50-ზე მეტი უკვე და ყველგან ერთი დონის ხარისხი ვერ იქნება."შუაღამე პარიზშის" მერე უკვე მართლა ხალტურები აქ,მაგრამ ადრეც შიგადაშიგ ჰქონდა მსგავსი პიზდეცინტელექტუალიზმები და მისი სიტყვებით რომ ვთქვათ,"სიტყვებით მასტურბაციები" აი "ლურჯი ჟასმინი" აქ ყველაზე კაი,ჩემი აზრით.განთქმული "ენი ჰოლი" არ დამევასა,რავი.

ბერგმანს რაც შეეხება,აი სტილისტიკით და დადგმით,მონტაჟით,ახლაც ნორმალურად ვარ,მაგრამ რაღაც დამრჩა შთაბეჭდილება,თითქოს ადამიანის მხოლოდ ცუდ თვისებებზე იღებს და გაბოროტებულია რაღაცნაირად.-კონკრეტულად ამაზე თავს არ დავდებ,მაგისი ბევრი ფილმი დავიწყებული მაქ და ეხლა ძველი ემოციებით ვსაუბრობ,აუცილებლად უნდა ჩავუჯდე და მერე აქ დავდებ რეცენზიებს,იქნება აზრი შევიცვალო,-ეგრე ხდება ხოლმე,ბევრ ფილმზე წლების მერე აზრი შემიცვლია,ვნახოთ რა გამოვა,წერა მიყვარს და გავავსებ ხოლმე პოსტებს))

კიდე ბოლო ხანებში რაღაც კლასიკოსების კრიტიკისკენ გადავედი,რაღაცეები გადავაფასე.ასე მაგალითად,როგორ ადამიანს შეგვიძლია ვუწოდოთ კლასიკოსი? ეს უკვე უბრალოდ "ხელოვნება სუბექტურია,ან მოგწონს ან-არა" თემა აღარ არის,"კლასიკოსს" რო უწოდებ ადამიანს,ამით მის ხელოვნებას ობიექტურის სტატუსს აძლევ,რაღაც ეტალონის.
ჰოდა,აი მაგალითად რომ ავიღოთ,ერთი მწერალი,რომელმაც დაწერა სიტყვაზე,შურისძიების თემაზე.-წარმოვიდგინოთ რომ,ამ თემაზე პირველმა დაწერა,-კარგი წიგნი დაწერა,მაგრამ შორია სრულყოფილებისკენ.
და ავიღოთ მეორე მწერალი,რომელმაც 10-15 წლის შემდეგ დაწერა იგივე შურისძიების თემაზე,მაგრამ ბევრად სრულყოფილი ენით და ბევრად ჩამოყალიბებულად,ბევრად უკეთესად გახსნა თემა.
აქედან რომელ მადგანს შეგვიძლია ვუწოდოთ ჭეშმარიტად "კლასიკოსი"? ის,ვინც პირველმა დაწერა მისაღებ დონეზე,თუ ის,ვინც სრულყოფილი ენით დაწერა?
"კლასიკოსთან" არ უნდა გჭირდებოდეს სუბიექტურობის არგუმენტის მოშველიება.

უბრალოთ,მაგალითად უილიამ ფოლკნერი და ლევ ტოლსტოი ძაან დებილურად წერდნენ ჩემი აზრით,ბევრად უკეთესად შეიძლებოდა რაღაც მომენტების გახსნა,რაღაცის ამოღება,შემოკლება და უკეთესი გამოვიდოდა,მაგრამ ერთმა მითხრა ასეთი რამ " შენ ტოლსტოის "ომი და მშვიდობის" გაკრიტიკების უფლება არ გაქვს,რადგან მან პირველად დაწერა ამ თემებზე და კარგადაც დაწერა.ეს სრულიად საკმარისია "კლასიკისთვის" და თანამედროვე ხარისხს და სტანდარტს ნუ მოვთხოვთ."
ჰოდა ამან დამაფიქრა
რატომღაც მგონია რომ ბერგმანის ფილმების ნახვისას იგივე განცდა მექნება,-რომ ეს თემა უკვე სადღაც უკეთესად მაქ ნანახი,-რომ რაღაცის უკეთესად გაკეთება შეიძლებოდა,-მაგრამ მინდა კრიტიკულად განვიხილო და ვიმსჯელო.ბერგმანი ღირსეული რეჟისორი იყო და ცუდის თქმას ნამდვილად არ ვგეგმავ,უბრალოთ არ მინდა რომ "კლასიკოსების" ნაწარმოებებზე საუბრისას უბრალოდ "მაგარია" არგუმენტით შემოვიფარგლოთ.
ახალ თაობას სჭირდება,რომ დავუმტკიცოთ,თუ რატომ ღირს ამა თუ იმ ნაწარმოების გაცნობა და რა თემებია და როგორ და რანაირად გახსნილი,რაც უფრო მეტს ვიმსჯელებთ ამაზე,მით უფრო ღრმად ჩავწვდებით და მით უფრო შეგვიყვარდება ისედაც საყვარელი რეჟისორები.