იმ დღეს იყო "ლონდრე", ნახევარს ვუყურე დაახლოებით, დრო არ მქონდა.
ნუ, ცხადია, ევროპულ ან სერიოზულ საავტორო კინოსთან შედარებაზე საუბარი ზედმეტია, მაგრამ მაინც არის საინტერესო მომენტები, ჩემის ჰაზრით.
მაგალითად, ნაჩვენებია, როგორ ხდება ეკლესია სახელმწიფოს დანამატი და ტოტალიტარიზმის ინსტიტუტი გარკვეულ რეჟიმებში და ქვეყნებში.
მღვდელი (ეროსის პერსონაჟი) და სამხედრო, მისი ბიძაშვილი, ისიც ეროსის პერსონაჟია. არადა, როგორ უყვარს ზოგიერთ ეკლესიას ჯარი... თავის განუყოფელ საუფლოდ მიიჩნევს.
ისევე, როგორც ციხეს. ჰოდა, ციხეც აქვეა, მღვდლისავე სახლში.
საინტერესოა, რომ სამივე "ძალოვანი" პერსონაჟი - მღვდელი, ვაჭარი და ქალაქის თავი - ჭკუიდან ცდება ანუ "თავისუფლდება".
ლონდრე... საყურადღებოა, რომ მღვდელიც და ქალაქის თავიც ამ სიტყვას ამბობენ.
ლონდრე ჯვარცმული ქრისტეს სამოსში და პოზაში.
ქალები, ძლიერთა ამა ქვეყნისა ცოლები, თანაუგრძნობენ ლონდრეს "ჯვარცმის" დროს...
იქაც ხომ ძირითადად ქალები იყვნენ "მის" მხარეს...
ამეთვისტო რა ეროტიულია.
სტრიპტიზის სცენა აივანზე, მაგარია.
მანდ არის ერთი საკაიფო მომენტი: ნოშრევანს შემოესმება ჯარის მოახლოების ხმა და ეძებს ხმალს, რომ გავარდეს და ჯარს დახვდეს. ხმალი მოთავსებულია ამეთვისტოს სარეცელზე, თანაც ქარქაშში ჩადებული. ნოშრევანი ყვირის: "ამ ხმალს აქ რა უნდა?"
არადა, ხმალი რისი სიმბოლოა? თან ქარქაშში ჩადებული, თან ისეთ (უადგილო?) ადგილას.
საკაიფოა, ნოშრევანი გარეთ რომ გავარდება და ხელმწიფის სადიდებლად ის ხმალი პირისახესთან ახლოს რომ მიაქვს.
სოლი? სოლი ვაბშე გლიჯავს. "ამეთვისტოს, მიეცი სოლი, ამეთვისტო, მიეცი".
თუ ნოშრევანი თვლის, რომ ხმლის ადგილი არ არის ამეთვისტოს სარეცელზე, მაშინ ნოშრევანი აუცილებლად შეეხვეწება ამეთვისტოს სოლს.
კიდევ არის საინტერესო მომენტები. მაგალითად, გაბრიელს ვაშლი რომ მიაქვს სატრფოსთან და მერე ისევ თვითონ ჭამს. ბიბლიური ამბის პაროდირებად შეიძლება ჩავთვალოთ. (დაგვიშლის ვინმე თუ?
)
ასევე ლონდრე ვაჭრებს რომ გააბანძებს ანუ რაღაც გაგებით დაარბევს.
მერე აღარ მახსოვს კარგად დეტალები.
ქართული კინემატოგრაფია, განხილვა...
