'თოჯინები' თერაპიაა _ ეკრანის წინ ჯდები, რთავ, უყურებ და უყურებ

ამ საფეხურზე მყოფი სანახაობა მე მეტი არ ვიცი. არც ერთ რეჟისორთან მინახავს. ერთადერთი მისივე 'კიკუჯირო' დაუდგება. არ ვგულისხმობ ლამაზ კადრებს, სენტიმენტალურ ისტორიებს. პირიქით, ამ ყველაფრის მიღმა რეალურ ცხოვრებაშიც განწყობა დგას. მოვლენების მნიშვნელობა აღქმის ფორმაში იმალება. რა თქმა უნდა ტაკეშიმაც გაუცნობიერებლად მიაღწია, მაგრამ მისი ნამუშევრები თერაპიულ საფეხურზე დგას.
ჰანა-ბიც თითქმის ეგ არის
This post has been edited by svistoki on 28 May 2010, 11:12