გუშინ ქილლ ბილი ვნახე, I. არაერთგვაროვანი შთაბეჭდილებები მაქვს. წარმოიდგინეთ აქამდე ეს ფილმი არ მქონდა ნანახი. დრამატურგიის მხრივ კინო არის ნაიგრამატეიშიმ ობრაზომ მე მონი გაკეთებული. გაძლევენ ამბავს და სანამ შენ გაქვს იმის უნარი ინტერესით უყურო ამ ისტორიას - გიყვებიან ... როგორც კი მობეზრება იწყება - ისტორია სრულდება და იწყება სხვა ... და რაც მთავარია, საკუთარი თავის ასოცირებას იწყებ უმასთან მერე

რაღაც კომპიუტერული თამაშის მსგავსია, პირველ ეტაპზე "გახვედი" ... გამოიცვალე ტანსაცმელი და იარაღი, მოწინააღმდეგე, და გააგრძელე თამაში

და მეორეს მხრივ კინო თითქოს არც მომეწონა, თითქოს არც არაფერი არ იყო ... ვერ დავიმახსოვრებ დიდხანს. მაგრამ, მე კაკტო რაზ, ვფიქრობდი რომ თანამედროვე კინო ასეთი უნდა იყოს, არადასამახსოვრებელი და ისეთი რომ წამიარად გიტაცებდეს, და მერე დასრულების შედმეგ აღარ გახსოვდეს ... რომ ისედაც ინფორმაციით გადატვირთული ტვინები არ გაგვისკდეს ... მაგრამ, ჯერ მაინც ვერ აღვიქვამ მსგავს ფილმებს ...