ვინ როგორ საზღვრავს ფილმის სიკარგეს ?, ყველას აზრი საინტერესოა :)

Facet
დატოვებით რაფრა არ ტოვებს მე მაგრად მახსოვს ფრაზა ტრუმენის შოუდან
In case I don't see you, good day, good evening and good night.... მაგრამ ეს მთლად კომედიაც არაა

აი ლიარ ლაიარიდან კიდევ I'm Kicking MY ass...

ფილმის ბოლოს თუ მარჯვენა ხელი დამბურძგლავს ე.ი. მაგარი ფილმია.

ფილმმა უნდა მოგაჯადოოს, დაგიპყროს. მნიშვნელობა არა აქვს თუ რითი, გადაღებით, მსახიობების თამაშით და ა.შ.

შინაარსი და აიდეა
(არ მიყვარს უაზრობაზე კარგად გადაღებული ფილმები)
გადაღება
(ზოგჯერ იმდენად ორიგინალურად უნდათ რომ გადაიღონ , რომ სულ ურევენ ყველაფერს და რაც უფრო ვერ გაიგებს მაყურებელი მით მაგარი ჰგონიათ, ჰოდა მე მიყვარს მკვეთრი სიუჟეტური ხაზები, ეს იმას არ ნიშნავს რომ სწორხაზოვნად უნდა მიყვებოდე სიუჟეტს )
ჟანრი ( ფეივორიტ ჟანრია დრამა)
მსახიობები (არაა საჭირო ცნობილი მსახიობები, მტავარია რამდენად უხდებიან და კარგად ასრულებენ როლს)
ფინალი- მეტად მნიშვნელოვანია, რამდენჯერმე დავკვირვებივარ -ფილმი მიდის ჩვეულებრივ ცხოვრებისეულ ტემპში და უცბად ფილმის ბოლოს ანგელოზი გამოჩნდება ზეცაზე და რაღაცეებს ჩასჩურჩულებს მთავარ გმირს
მოკლედ არ მიყვარს უაზრო ფინალი )
და ა.შ და ა.შ

ჰო და მნიშვნელოვანია რეჟისორი( თუ ის ცნობილია და თუ გარკვეული წარმოდგენა მაქვს მასზე) და თუ არა მაშინ ჯერ ვუყურებ და მერე თუ ძალიან მომწეონა ვიკითხავ ვინ იყო რეჟისორი


ასე და ამგვარად

აბსოლუტურად გეთანხმები, აი მაგალითისთვის არის კარგი მაგალითი თუ როგორ შეიძლება უმაგრესმა ფინალმა "აამაღლოს" კარგი, სრედნი ფილმი - ინგლისელი პაციენტი რომელმაც ცხრა ოსკარი მიიღო.