
Ne le dis à personne ვნახე წუხელ. ჯერ კიდევ ემოციებში ვარ. უნდა ვაღიარო კანესგან ასეთ ფილმს ნამდვილად არ ველოდი, მართალია ფინალისკენ ადვილად პროგნოზირებადი იყო სიუჟეტის განვითარება, ფილმი მაინც ერთი ამოსუნთქვით საყურებელია. უნდა აღინიშნოს ოპერატორის მშვენიერი ნამუშევარი, კარგად ჩამჯდარი მუსიკა.
ფრანსუა კლუზეს ფანებში შაბროლის ჯოჯოხეთის ნახვის შემდეგ ჩავეწერე.