ოსკარზე ვამბობთ რომ ჯილდოა და ხშირად მიკერძოებული სუბიექტური და ამერიკაში თითოეულ წელს მომხდარი რაღაც მაშტაბურის გამოძახილია
ხშირად შეიძლება ტრამპის გამო მუნლაითი გახდეს ოსკაროსანი და ლიბერალობის გამო სტრიპს ნომინაცია არ გამოატოვებინონ, მაგრამ რაც არ უნდა იყოს ხომ ჯილდოა, დაფასება იმისა რაც შექმენი, როგორც სამსახურში პრემია/დანამატი, როგორც ფეხბურთში ოქროს ბურთი და ა.შ
ვერასდროს ვერ ამოვხსნი რამდენიმე ფენომენს და მათ შორისაა, ნიუ იორკის ბანდებმა როგორ ვერ მოახერხეს იმენა 11 ოსკარი თუარა (ეკუთვნოდა არადა

) ერთის მოგება, როგორ ვერ მოიგო იქ დენიელმა,
როგორ დარჩა სკორსეზეს კაზინო და დენირო ნომინაციის გარეშე. ნუ არ ვთვლი შერონის ნომინაციას ნომინაციად, იმიტომ რომ შენონამდე ფილმში ბევრი ღირებული რამეა.
რამდენად თავხედი უნდა იყოს ჟიური და ხმის მიმცემები რომ ისტორიაში ეგრე შავად დარჩნენ

არადა ბევრი ღირებული ოსკაროსანიც კი ახლოს ვერ მივა კაზინოსთან და ბანდებთან

დიდებულ ბიჭებზე საუბარიც არ მაქვს

როგორ მოახერხა მხოლოდ ერთი ოსკარის მოგება.
This post has been edited by Grandmama on 21 Jan 2018, 00:30
Where Something Good Is Always Cooking.