კარგი იყო, ვისიამოვნე

ოცელოტასი არ იყოს, ცოტა მეც ზედმეტად არარეალურად და იდეალურად მეჩვენა სმიტის გმირი... თუმცა ბოლოში საავადმყოფოს მომენტმა ცოტა ამოწია "რეალურობის დონე"

ანუ, ბრმა ტიპს რომ იკიდებს ემილისთან ყოფნის გამო...
რეალურად, საბოლოოდ ემილის გამო, საყვარელი ადამიანის გამო წირავს თავს და არა იმ 7 წართმეული სიცოცხლის "დაბრუნებისთვის". თორემ ცალი თირკმლით და ძვლის ტვინის დონაციის შემდეგ ვის არ უცხოვრია

ნუ შეიძლება იმანაც გამიფუჭა ფილმის მუღამი, რომ თითქმის პირველ ნახევარ საათში მივხვდი რაც ხდებოდა. და ეგრევე ძალიან ალმაცერად გავაგრძელე ყურება - ცოლის სიკვდილის გამო როგორ უნდა დაიკიდო ყველაფერი-მეთქი. ნუ, კიდევ ის 6 კაცი ბოლოში გავიგე D:
ისე, სმიტი საკაიფოდ თამაშობს მართლა

თუმცა, მე Pursuit of Happiness-ში მირჩვნია რატომღაც..