ებიჯო რა იყო გაუგებარო მამრები ვართ ხმელები ყველაფერში ლოგიკა ტვინიზმი და რასიონალური თერაპირბი გვინდ, გვეშინია ქალების ინსტიქტური შეუცნობელი და ემოციური სამყაროსი რის გამოც შუასუკუნეებშI ქალებს მამარები კლავდნე უბრალოდ
, რადგან ზემოაღწერილ მიზეზების და გამო რომ ვერ ხსნიდნენ რა ჯანდაბა იყვნენ ეს ქალები ეშინოდათ ეშინოდათ და თქვე ემაკისეულებოო
კონფლიქტია ქალის ბუნება ვერსუს მამრის
ვერ იგებენ ეს მამრბი ამ ქალები ყოფას და მიანც ქალბისკენ გარბიან
კარემნიც და დეზდემონაც მამრის სისუსტეა
იმ ქალმა მოკლა ის ბავშვი
უფრო ზისტად იმ ქალის ქალურმა ბუნებამ
სექსი პნაცეაა მაგრამ ქალისთვის უფრო და ილუზიაა თითქოს კაცები გაწირავენ ვაგინისთვის სამყაროს, ჩემი ფეხი, კაცი სამყაროს და შვილს გაწირავს იდეისთვის ქალი კი ორგაზმისთვიო
მენსტრუაცია კაცმა არ იცის და ბუნებაში მიმდინარე თბილ ქარებზე, მთვარის ბრუნვებზე თუ სხვა ბუნებრივ ძალებზე დამოკიდებული ქალის გაგება არ შეუძლია
ჩემთვის მაგ კინოში რკოები სპერმატოზოიდებია, მილიონობით დაღვრილი და მხოლოდ 1 ან ორი მუხად ქცეული
არ აძინებენ სპერმები, სანამდ არ ჩამოიყრება ყველა ვერ მშვიდდება ვერ დუმდება...
იმ ქალს შეეასინდება თავისი ბუნების
ბავშვი ტირილი არ ესმის მასინ როცა ტიროდა ბავშვი და მერე ამოუტივტივდება მეხისერებასი როცა ბავში უკვე მიეჩვია ტერფამობრუნებულობას

იმ ქალს ეშინია თავისი ნამდვილი ბუნების და მისი წვდომის და ბუნება ორია -შიგითა და გარეშა - ანუ ორივე ბუნებაა, 1ია
ბუნება კი დაუნდობელი, ირაციონალური და შემძრწუნებელია სინამდვილეში
როგორც ქალი

ანტიქრისტე კი უბრალოდ ხმამაღალი და გათანამედროვებული სახელია მაგ ისტორიისა
ლარსიკას ეგ ახასიატებს - არც დოგვილი ნიშვანს მაინცდამაიანც რამეს
ამიტომაა ეტიკეტით და უპაკოვკით არ უნდა იმსჯელო, თანამედროვეობა კი მიგვაჩვია მატო შეფუთვით განსაჯო შიგთავსი

იტოგში რა... ღლე ღლეურად გაიგებს, მაგიდა მაგიდურად და ზვიო ზვიადისტურად

უდედიმხეველი მხატვრულობაა ფილმში
მათ შორის ის რომ ის საზიზრარი სილურკჯე დაყვება ცოლქმარს სულ... არაფრის ფერი ლური ნაცრისფერი ანუ... ყვავილებსაც კი უფერულ ლურჯს მოუტანს

სექს პანაცეა კინოა