კოლუმბიანა ###ობაა, მაჩეტე ასწორებს.
ლოჰანი რომ დაადგება თავზე და In the name of my father... I forgot the rest. და ბახ! ეხლაც რომ მახსენდება ვიცინი
რა გაგება მაგას უნდა, იღებ ჩვეულებრივ ცხოვრებისეულ ეპიზოდს, ნებისმიერს შეიძლება ითქვას, იგონებ 2-3 კარგ იდეას ან სცენას, ქირაობ რაც შეიძლება ზარმაც კომპოზიტორს პერო სცენებში მუსიკა რომ არ ჩასვას და ნატურალი ხმები გამოიყენოს, მაგალითად წვიმა, (მაგალითად კი არა ძირითადად წვიმა, წვიმა რომ არ არსებობდეს ფრანგული კინო ხელოვნება მოკვდებოდა

) წერ სცენარს და როგორც წინა საუკუნის დეტექტიური რომანები იწერებოდა კვანძის გახსნის მიხედვით აგებ მთელ სიუჟეტურ ხაზს. (შათერ აილენდის პონტში)
და თუ უნიჭო ხარ აშავთეთრებ, ყველაზე უკეთ დრამას გადმოსცემს შავთეთრი კადრები. მაგიტომაც იღებენ თინეიჯერები შავ-თეთრ ფოტოებს

ეს არის ფრანგული ფილმების 90%, დანარჩენი პროცენტები არის ლუი დე ფინესის სტილის კომედიები და ტაქსი.