ბუნუელის ორი თემა ვნახე და რატომღაც ორივეს კლიტე ადევს. ხოდა აქ დავწერ:
მოკლედ, ბუნუელის ბიძას რაღაც ბიზნესი ჰქონდა კავკასიაში. კარაბახის ხალიჩებს ყიდულობდა იაფად და ევრპოაში გაჰქონდა. 10-იან წლებში თბილისშიც გაჩერდა რამდენიმე დღით. თან პატარა ლუისიც ყავდა ჩამოყვანილი. ერთ საღამოს სეირნობდნენ გოლოვნის პროსპექტზე და ფიროსმანს გადაეყარნენ. რაღაცას ხატავდა. მოეწონა ამ ბიძას და უთხრა ჩემი დის შვილი დახატე და სამ მანეთს მოგცემო. მაიტაო, ნიკალამ. იქვე პატარა კინტოს უნიფორმაც გააძრო ჩააცვა და დახატა. ქალებში იმ ღამეს ვერ წავიდა, მაგრამ მშიერიც არ დარჩა. ესენი კიდე რომ მიდიოდნენ, იმდენი ბარგი ქონდათ, სურათი სადგურზე დარჩათ. ვიღაცამ დაითრია როგორც ჩანს.
ბუნუელს აღარც ახსოვდა მაგრამ 69-ში პარიზში რომ ნიკალას გამოფენა გახსნეს, შემთხვევით გაიჩითა. ეს სურათი რომ დაინახა, ვაიმეო.. დაეცა იატაკზე და ასლუკუნდა. სალვადორ დალი ცრემლებს წმინდავდა თავისი ცვირსახოცით, და ბუზღუნებდა, ერთი ჩემი ნახატი ვერ მოგაწონე და ამაზე რა დაგემართაო.
არ გჯერავთ? შეხედეთ - თვალები გავს? გავს. მორჩა!
--Сын-богатого-кинто.jpg)

Что происходит с нами,
когда мы смотрим сны?
Художник Пиросмани
выходит из стены,
из рамок примитивных,
из всякой суеты
и продает картины
за порцию еды.
Худы его колени
и насторожен взгляд,
но сытые олени
с картин его глядят,
красотка Маргарита
в траве густой лежит,
а грудь ее открыта -
там родинка дрожит.
И вся земля ликует,
пирует и поет,
и он ее рисует
и Маргариту ждет.
Он жизнь любил не скупо,
как видно по всему...
Но не хватило супа
на всей земле ему.
(Булат Окуджава, 1964)