ეხლა უკვე ცივ ემოციებზე
ფილმი არის აკადემიურ სტილში,გრანდიოზულ,შედევრიალურ,ეპიკურობის პრეტენზიით
მთელი ტავისი პათოსური დიალოგებით,პათოსური გრძნობებით,პათოსური სცენარით
მსახიობები,კი არა,პერსონაჟები საერთოდ არ იხსნებიან,არ ვითარდებიან,მაგრამ ეს მსახიობების ბრალი არაა,სცენარის ბრალია,მიუხედავად ამ ყველაფრისა,მაკკონაჰი კიდევ ერთხელ აჩვენებს რომ ზედმეტად უფრო მაღლა დგას,ვიდრე ფილმში მონაწილე სხვა ნებისმიერი მსახიობი,შეიძლება ჰოლივუდში ყველაზე კარგიც იყოს ამ ეტაპზე
ტექნიკურ მხარეზე რა თქმა უნდა არ ღირს საუბარი,ნოლანი და მისი გუნდი,რომ კარგად იმუშავებდა,კადრებზე და მუსიკებზე ისედაც ნათელი იყო,არც არასდროს უჭირდა
თქვენი არ მესმის,ვინც ვენები გადაიჭერით,ერთხელ მაინც არ გავქთ ეს დედა აფეთქებული დისქოვერი ჩართული ?
დღეს არსებული ის ფიზიკური თეორიები მოყვა ფილმად,რაც არსებობს ..საქმე იმაშია,რომ ის თეორიებია და ჩვეულებრივი ადამიანებისთვის საკმაოდ ძნელად მისაღები
მაგალითად,მე პირადად ვერაფრით ვგებულობ,რომ პლანეტა X ზე დრო ნელა როგორ გადის,ანუ ნელა მოძრაობენ,ნელა ბერდება უჯრედები,ნელა ფიქრობენ და ა.შ..არამგონია აქ რომელიმემ გაიგო ეგ მომენტი
და ეს ნოლანის გენიალურობა კი არა თვითონ მაგ ფიზიკური თეორიის გაგების სირთულეა..საერთოდ ამ ფილმში,ნოლანის დამსახურებაა,რომ ეს ფიზიკური თეორიები შეკრა ერთად
და აფეთქდა მსოფლიო,მე მგონი მაინც ემოციურმა ნაწილმა უფრო იმოქმედა ხალზე
უფრო კარგი იქნებოდა რომ ნაკლები ელაპარაკათ თეორიებზე,მეტი სივრცე ქონოდა მაყურებელს საფუქრალად
არა,ტიპმა ელემენტარული დროის ორგანზომილებიანი გამოსახვაც კი ისე ახსნა,როგორც ფრიმანი ხსნის ხოლმე
თან ვის უხსნის,კოსმონავტს,რომელსაც აბარია მისია,ცივილიზაცია გადაარჩინოს
შავ ხვრელში ჩახტომები ,საერთოდ არანაირ ფიზიკურ თეორიასთან არ მოდის
ვისაც ეზარება ჩემი პოსტების კითხვა ,ნუ წაიკითხავს
ნძრევაზე უფრო საინტერესოს მაინც ვწერ
· 
Interstellar (2014), რეჟისორი : კრისტოფერ ნოლანი
