დღეს ვბანაბ და ლოჩოშვილის ინტერთან ტამაშისთვის ვემზადები და ვფიქრობ ,ნეტა ლოჩო როგორ ითამაშებს
ძალიან,ძალიან არსაიდან იმენა ეს სენა გამახსენდა,ყველაზე ნამდვილი და წაყვა მერე ფიქრები
ფიქრები რო მიყვბა მიყვარს მე ეგ,და გაყვა ყველა დეკაგოლს,მერე ფერების ტრიოლგიას,მერე რეებს კიდე
და მივხვდი რო კიშლოვსკი ძალიან მაკლია,ძალიან,ძალიან
ფერების ტრილოგია უნდა გადავიმეორო
და ის ფინალი,ბავშვი რო დედას ემშვიდობება,დედას რო ძუყნიან,არ გეკუთვნის შვილიო
ეგ ხო,მარა აი ამ სცენის,მეორე დეკალოგის სცენარი რამ დააწერინა

მამესი დრამატურგია და ამბავია