ნებრასკა / Nebraska (2013), რეჟ: ალექსანდრე პეინი

ჰმმ ამას უნდა ვუყურო







axavild

+1

კარგი მომენტები აგირჩევია

ეს ფილმი გამორჩეულად მომეწონა

კარგი ფილმია მომეწონა
განსაკუთრებით შავთეთრი რომ არის რაღაც ყველეფერში ჯდება

ფილმს იმიტომ არ ექნება ძლიერის სახელი, რომ გადაღება არის დაბალი დონის
თითქოს ეკონომია გააკეთესო, ან შეეზარათ დამატებით ფერებზე მუშაობა
ამას იმიტომ ვამბობ, რომ როცა შავთეთრს კინოს იღებ კადრებიც უნდა იყოს შესაფარისი
მხოლოდ ავტობუსის გაჩერება ( ღია ცა რომ მოჩანს) და ფინალი (მანქანა რომ გზაზე მიდის) იყო კარგი

შესრულებას არაუშავდა, იმ ძველმა საყვარელმა რედაქტორმა ვერ გაქაჩა
მთავარი გმირიც არ იყო რთული შესასრულებელი, და ეს შვილი იმენა
დედ, დერ, დად, დარ, #####ა ტვინი
საერთოდ მერჩვივნა მაგ ბიჭზე ყოფილიყო მეტად აქცენტი

ის მომეწონა: კარგად გადმოსცეს სიბერეში გაციებული სიყვარულის აზრი
ცოლ-ქმრის უერთიერთობაზე ბებია-ბაბუა გამახსენდა: როცა კარგად არიან ხოცავენ ერთმანეთს, საკმარისია რომელიმეს წნევამ აუწიოს - დაფაცურდებიან და ევლებიან თავს
მამა-შვილის დამოკიდებულებამ ვერ გამაკვირვა, რადგან მისაუბრია კაცთან, რომელსაც ცოლ-შვილი არ უყვარდა
და ფილმის სათქმელი, თუ ყოველ შემთხვევაში რაზეც ყურადღება გავამახვილე, მიუღებელი აღმოჩნდა ჩემთვის
ეს არაა რასაც ველი კინოსგან, მითუმეტეს თუ კაცი გაჭირვებული ხარ სულ მოგიკლავს სიცოცხლის სურვილს
ეს იყო შეფარვით გამომზირალი მეშჩანობა
ფული, ფული, ფული
არამარტო უცხოების მაგალითზე, მთელი მოლოდინი ოჯახის მხრიდან და მთლიანად ფილმის ფაბულა გაიძულებს რომ ფილმის განმავლობაში იფიქრო ფულზე და იმაზე, თუ რამდენად ხელ-ფეხ მოჭრილი ხარ მის გარეშე

არ არის ცხოვრება ასეთი მშრალი და უღიმღამო, არ გელით უსასოობაში სიკვდილი
შეიძლება ახალგაზრდობის ბრალია, მაგრამ ვერ წარმომიდგენია მდგომარეობა, როცა მე უბედური ვიქნები
ჯამში ამაზე უარყოფითი ეკრანიზაცია მე არ მინახავს
არ უნდა დამეწერა ეს პოსტი, უნდა დამეცადა და ვინც დაწერდა რომ ამ ფილმში მთელი ცხოვრების სიმძიმეა ჩატეული, მის პოსტებს აღარ წავიკითხავდი სამუდამოდ

Hermyon
რა ფული ფული ფული

მოხუცებული კაცი რომელსაც ერთი იმედი ჰქონდა და 3 ოცნება

იმ ბილეთით ცხოვრობდა, ცხოვრების სტიმულს აძლევდა
ძალიან კარგადაა ნაჩვენები ადამიანის ფსიქოლოგია როცა ნათესავებმა გაიგეს რო ფული "მოიგო" ეგრევე ძველი ვალები გაახსენდათ.
ასევე შვილის დამოკიდებულებმა რომელმაც იცის რო არც არაფერი არ მოუგია მარა ბოლომე მიყვება მამას და ესე ვთქვათ ბოლომდე გაუსწორა.
აბა რა ჰქონდა დარჩენილი მაგ ბაბუს ? სანათესაო დიდი ხანი არ ენახა, ცხოვრება მაგას არ უხაროდა ცოტა არ იყოს და მუდოც კი იყო და ზუსტა ეგ ბილეთი აძლევდა ცხოვრების სტიმულს და ის მომენტი რო როგორმე იქამდე უნდა ჩაეღწია რო მისი "კუთვნილი თანხა" მიეღო.

შავ-თეთრს რაც შეეეხება ეგ ყველაზე მეტად მოუხდა ფილმს. არანაირად არ იყო საჭირო ამ ფილმში ზედმეტი ლამაზი კადრები და ბრჭყვიალა ფერები,

ისიც კი სიმბოლური იყო კეპი რო აირჩია სადაც "მოგებული" ეწერა აი ესაა ფილმის ყველაზე მაგარი მომენტი



და რაც შეეხება შესრულებას ყველაფერი იდეალურად იყო.
ცოლიც კი ძალიან მაგრად ასრულებდა და მარტო სასაფლაოზე დიალოგის და ქმედებების გამო ღირდა ამ ფილმის ყურება

მართალია პრიზი ვერ მოიგო, მაგრამ აისრულა ის 2 ოცნება რაც ჰქონდა და ეგაა მთავარი




საუნდი ძალიან მოუხდა ფილმს




და რო ამბობ ვერ წარმომიდგენია მდგომარეობა როცა უბედური ვიქნებიო რატომ ვითომ ?
ღმერთმა არ გამყოფოს. მაგრამ ეხლა ახალგაზრდა ხარ ქუჩაში დადიხარ, ერთობი, შენსას ისწორებ, სიცოცხლე გიხარია და სიცოცხლით სავსე ხარ
მარა აბა წარმოიდგინე როცა მოხუცებული ხარ ვერ დადიხარ ქუჩაში, ვეღარ ერთობი უმეტეს შემთხვევაშI წნევა გაქვს, ცუდად ხარ და აქით აღარაფერი აღარ დაგრჩენია
ნუ შვილები. შვილისშვილები იასნა გიხარია მაგათი კარგით ცხოვრობ და ეგ გაძლევს სტიმულს რომ დიდხანს იყო რო მაგათ ბედნიერებას უყურო. ხოდა ამ კაცს ზუსტად ის ბილეთი აძლევდა ცხოვრების სტიმულს.

This post has been edited by Tბილისელი on 27 Feb 2014, 18:34

Hermyon

არავინ იცის როგორი სიბერე ექნება

ბოლოს რომ ჩაივილის და ვინც კი დაინახავს ყველას მოგებული, რომ მგონია

Hermyon

ქართულ თარგმანს დაელოდე ბრად,
თორემ შინაარსი ვერ გაგიგია შენ ფილმის...
ნი ტო შტო აზრი

ძალიან მომეწონა, იმედია, ოსკარს აიღებს. ჯერ რა კარგად არის ნაჩვენები ადამიანი, რომელსაც სჯერა რაღაცის, მერე შვილი, რომელსაც მამა არამხოლოდ იმიტომ მიჰყავს სხვაგან, რომ დააკმაყოფილოს, არამედ მის გვერდით რომ იყოს და მეტი დრო დაუთმოს. მერე ნათესავები და თანაქალაქელები, რომლებიც იმ შემთხვევაში, თუ ვერ გაიგებდნენ მისი წარმატების შესახებ, ასე თბილად არ მიიღებდნენ და არც გაესაუბრებოდნენ, რითაც ხალხის „ვიგოდნიკობასაც“ გაესვა ხაზი.

100% გეთანხმები
ჩემი აზრით ყველგან ესე ხდება

donlego

ნუ ჰო, არაფერია მაგ მხვრივ ახალი

მაგასაც მიზეზი ჰქონდა, არ იყო ეგ კაცი მუდო...იმ ეპიზოდში ყოფილი შეყვარებული მის შვილს რომ უყვება ისტორიებს მამამისზე...
მემგონი ის ქალი იცნობდა ისეთს, როგორიც მანამდე იყო, ვიდრე ცხოვრება მო...ნავდა
უბრალოდ ადამიანები ძალიან ცუდად მოექცნენ, კორეაში იბრძოდა, ჩამოვიდა და მეშჩანობის მეტი არაფერი უნახავს..
თავისი სიკეთის გამო ყველა იყენებდა და გულიც აიცრუა ყველაფერზე
აი ესაა მთელი ამ ფილმის მორალი.
ლატარეა მხოლოდ სიმბოლურია აქ...

Celest
ლატარეა სიმბოლური კიარა მთავარია
ამდენი უიღბლობის, ცუდი გარემოს, სიბერის გულის აცრუების მიუხედავად ზუსტად ეგ ლატარეა აძლევდა სიცოცხლის გაგრძელების მუღამს

რაღაცა იყო დარჩენილი რის გამოც ღირდა ცხოვრება და ზუსტად ეგ იყო ის ბილეთI

Tბილისელი

კარგად დაუკვირდი რა დავწერე...
სიმბოლურია და ზუსტად ამიტომაა მთავარი.
მთელი ცხოვრება მისთვის ლატარეა იყო.
ბევრისთვის მართლაც რომ ასეა სინამდვილეშიც.

მოხუცი თავის შავ-თეთრ სამყაროში საღებავს ეძებს მანქანა გაკრასკოს - თავისი ფერი უნდა შემოიტანოს pathetic misery



This post has been edited by Huckleberry Finn on 28 Feb 2014, 02:28