ვუყურე, განსხვავებული ემოციები დამიტოვა.
თან მომეწონა და თან რავი უკმაყოფილების გრძნობა დამიტოვა მეთქი ვერ ვიტყვი, მარა ფინალი ვერა რააა.
რა თქმა უნდა, უცხოპლანეტელებთან დავი-დარაბასა და იდიოტობებს არ ველოდი,
მომეწონა ეს მშვიდი, წყნარი ტემპი, უცხო რაღაცის აღმოჩენა და ის რაც საიფაიში მევასება.
მარა აი მუსიკა რავი რა, მეზიზღება სპეციალურად რომ ცდილობს რეჟისორი სენტიმენტები გამიღვიოს.
კი საუნდტრეკის მოვალეობა ეგაა რომ დაგამახსოვროს ემოცია, სიუჟეტი, განგაწყოს შესაბამისად, მაგრამ აქ ძალიან ხელოვნურად მომეჩვენა.
ლიჟბი ვიოლინოს ან ჩელოს საუნდი გაიჩითოს და თუ გინდა ბოზი იყოს ბაზარი იყო რეჟისორის მხრიდან
ჩინეთში დარეკვის სცენა იყო ეპიკი
რაც კარგი იყო ნუ არ შევეხები, მართლა სასიამოვნო იყო ყურების პროცესი
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
აი ბოლოში კი მაინც ვერ მივხვდი რატომ დარჩა მომავალ ქმართან, უფრო სწორად ვერ მივხვდი კი არა რომ იცი რაც მოხდება, რომ მაინც დაშორდებით, რომ მაინც დაგეღუპება მომავალი შვილი სიმსივნითა თუ რაღაც თქვენი მშობლების მიერ მიღებული დაავადებით, აი მაინც რატომ დარჩა იმასთან, უაზრობა გამოდის. მომავალს რომ ხედავ და რაღაც ნიტოა, გინდა რომ რაღაც შეცვალო, გამოასწორო, ამ შემთხვევაში გადაარჩინო მომავალი შვილი ტანჯვასა და შენი თავიც გადაირჩინო ასეთ არც თუ ისე კარგ ცხოვრებას. ხოდა ეს ადგა და მაინც ჩაეხუტა, დარჩა მასთან, ანუ მერე მაინც ეცოდინება რომ უნდა დაშორდნენ და ბავშVს რომ ეფერება, რომ ზრდის, სკოლაში რომ დაჰყავს მაინც ეცოდინება რომ უნდა მოკვდეს და ამ ფიქრით იცოცხლოს, რავი მეუაზროება ეს
6/10
ჩამოსვლა / Arrival (2016), რეჟ: Denis Villeneuve
