მაგრად ვისიამოვნე, ახლაც იგივე ემოციები მოიტანა, როგორიც პრემიერაზე - კინოთეატრში ყურებისას...
კლიფის პერსონაჟი არის გენიალურად შექმნილი.. ნამდვილი ტექსასელი ქოვბოი, თავიდანვე გამხსენილი ფრაზით -> don't cry in front of the Mexicans

ნუ პრეისტორიით, რომ ომის გმირია და LA-შიც რომ მოახერხა და ცხოვრობს ისეთ ადგილზე, რომელსაც ვერ გაარჩევ ტექსასიდან - თავისი ნავთობის მინი ჭაბურღილით და ა.შ

პლიუს აი ტარანტინო გვანახებს როგორია ნამდვილი ქოვბოის სული ეი იმის მიუხედავად რომ ფილმებს იღებენ და მთელი ინდუსტრიაა შექმნილი გარშემო ანუ იქცა სუპერგმირის დონის სურეალურ მოვლენად,
რეალური ქოვბოები მაინც არსებობენ (ნუ იმ წლებში მაინც) ამერიკაში და ცხოვრობენ კიდეც.. ამით ვხვდებით, რომ არაფერი სურეალური იმ ფილმებში არაა, პირიქით.. თუნდაც აი ის მომენტი, მაინც რომ ვერ მოისვენებს და მიადგება იმ "ბებერ კაცს" დასახმარებლად,
იდეაში ხო ვითომ არაფერი - მაგრამ აქაა ჩადებული ნამდვილი ამერიკელის და ამერიკის სული.. ნუ იმ გაგებით, რა გაგებაც 60-ების ამერიკელებს ჰქონდათ და fuckin კომუნისტების წინააღმდეგ იბრძოდნენ "ცივ ომში".. შემდეგ უკვე პენსიაზე გასული - ლებოვსკის ნარატორის სახით..
პლიუს ნუ ქალაქი, როგორც პერსონაჟი და მამენტ, თვითონ ეპოქა როგორც პერსონაჟი.. ნუ აქ უფრო ტარატინოს მელანქოლია იგრძნობა, მაგრამ მაინც გრძნობ რომ რაღაცეები მაშIნ ბევრად უკეთ იყო - ვიდრე ახლა არის..
რაც კარგია, კარგია მოკლედ...
This post has been edited by DATOIA on 23 Nov 2019, 20:05
ა, ეგია სიმონ, მეტი კი არაფერი.. (C) ფრანც კაფკა
Cette entreprise est remplie à ras bord avec des enculés irréalistes (C) შარლ მორის ტალეირანი
სამაიმუნოდ გვაქვს საქმე ?! (C) ჰერბერტ სპენსერი
ნწ ნწ, რა თაობა მოდის ?! W.B. იეიტსი
დააკელი აგური - არ მოგხვდება ამხან'აგური (C) ვალტერ გროპიუსი