ვნახავ, უბრალოდ ლისტში ნომრების მიხედვით მაქვს და დღეს ბოგდანოვიჩი მიწევს
ოსტერი როგორ არ ვიცი, რამოდენიმე წიგნი წამიკითხავს. კარგი მწერალია
აკა მორჩილაძეს შევადარებდი. ქალაქის ატმოსფეროს მაგრად ჰქმნის და კონკრეტულ ეპოქას საკაიფოთ აცოცხლებს... თითქოს შენც დასეირნობ ნიუ-იორკს ქუჩებში.
ნამყოფი ვარ იქ ოსტერი რომ აღწერს მისინის ღამეში, ეგრევე გამახსენდა ჩემი სეირნობა და ის ატმოსფერი შევიგრძენი, რაც იმ დროს ვიგრძენი, როდესაც ვსეირნობდი იმ ქალაქის ქუჩებში, რომელსაც არასოდეს სძინავს, როგორც დიდი ფრენკ სინატრა მღეროდა.
ფეხბურთზე და სტადიონზე გამახსენდა. პირველად ბორის პაიჭაძის სტადიონზე ვიყავი დინამომ რომ ბილბაოს ატლეტიკოს მოუგო 2-1. მიუხედავად იმისა, რომ პატარა ვიყავი ახლაც მახსოვს ის გარემო და ხალხის ბედნიერი სახეები! იქ რომ მზესუმზირა ვიყიდე და ვჭამე, ისეთი გემრიელი მზესუმზირა არსად მიჭამია.
ხოდა, ახლა რატომ მოვყევი. ამ დღეებში ვიყავი ლანჩხუთში, სადაც იშვიათად დავდივარ და სტადიონზე ვიყავი მისული რაღაც საქმე მქონდა.
ბავშვობაში მსმენია ლანჩხუთის გურია რომ საბჭოთა კავშირის უმაღლეს ლიგაში გადავიდა უამრავი ხალხი დადიოდა მაგ სტადიონზე საყურებლად. მე პირველად ვიყავი და ძაან დამწყდა გული. ასეთ ლამაზ ადგილას არის ეგ სტადიონი და ლამის ძროხები ბალახობდენ შიგნით.
მაგარი გაპარტახებული არადა ახლაც ტარდება თამაშები მაგ სტადიონზე. თუ ფული დამირჩა ოდესმე ოცნება მაქვს ბახმარი შევიძინო და მაგარი სტადიონი ავუშენო
სტადიონი გვაქვს ისეთი ავ თვალს არ ენახება ))) რამოდენიმე წლის წინ ეროვნული ლიგის მეორე ლიგაში გადავდიოდით და სად ჩაგვიჯვეს მსაჯებმა.
არადა რამდენი ხალხი დადის ჩოხატუარში სტადიონზე. სავსეა ბოლომდე.
ისე, კინოს რომ კინოში ყურებას აქვს მუღამი და ფეხბურთს სტადიონზე, ეგრე არაფერს აქვს მუღამი.
იმენა ორგაზმია. კინოში რაცარუნდა ღლე სასტავი იყოს, მაინც მაგრად კაიფობ, თითქოს ხელით ეხები მსახიობებს.
ყველა რეგიონში უნდა იყოს კინო და მგონი მხოლოდ თბილისშია
კინობირჟა-ნაწილი 3, რუსეთის დედას ######
