ჟაკ ტატი კინო როგორც, მაღალ შენობებში ჩაკარგული ადამიანების ღიმილი

უდავოოდ

რაღაც წიგნია ფანტანსტიკა 60-იანებში დაწერილი, და ისე იწეყება სახლში ბრუნდება ვიღაც პროფესორი რაკეტა-ტაქსით და რომ შემოდის ტელეფონის ზარი ესმის, აიღებს და (ხო ვიდეო ტელეფონია)) ვინც ურეკავს ეუბნება სადა ხარ, მთელი დღე გირეკავდიო. ხოდა ამ დროს უკვე სასტუმროები აქვთ გაშენებული მარსზე, ალფა კენტავრზე კოლონიები, და ის ვერ გათვალა ავტორმა რომ აქამდე ტილიანი მობილური ტელეფონებიც შეიძლებოდა ქონოდა მთელი დღე რომ არ ერეკა. ეგეც არაა ტრაგედია, პირიქით სახალისოცაა ეგეთი იაღლიშები თუ წიგნი კაია. მარა ტატის ფანტაზია ეგეთ იაღლიშებსაც გამორიცხავდა ხოლმე.

ჟუღ დე ფეტი 1949



This post has been edited by ikasso on 17 Aug 2023, 21:11

საყვარელი ;დ ხდება ხოლმე
სხვათა შორის, მარსზე ახლშენების წარმოდგენა უფრო მარტივი იქნებოდა, ვიდრე უკაბელო ტელეფონების

მაგრამ ტატის ხო უფრო ადამიანი აინტერესებს, პროგრესი როგორ ცვლის პიროვნულად და ძალიან ცვლის, სახეს აკრგვინებს.
ინტერიუში როგორ კარგად ამბობს, ძალიან ძლიერი უნდა იყოს ადამიანი, რომ არ შეიცვალოსო
სამაგიდო ინტერვიუა


ეს აწუხებს


This post has been edited by Lyssa on 18 Aug 2023, 10:59