იტალიური ფეხბურთის ისტორია, ყველაფერი რაც ეხება იტალიურ ფეხბურთს.

იტალიური და მსოფლიო ფეხბურთის ლეგენდა, ყველა დროის ერთ-ერთი საუკეთესო მეკარე დინო ძოფი დაიბადა 1942 წლის 28 თებერვალს მოლიანო დე ფრიულიში(იტალია).

უნიკალური მეკარე რომელსაც აქვს დამყარებული რეკორდი, მას საერთაშორისო არენაზე 1142 წუთი არ გაუშვია ბურთი(1972დან-1774მდე წლებში მას არ გაუშვია ბურთი) მას 112 მატჩი აქვს იტალიის ნაკრებში ჩატარებული და მხოლოდ პაოლო მალდინი უსწრებს ამ მაჩვენებელში.

საფეხბურთო კარიერა

1961-1963 უდინეზე (4 მატჩი)
1963-1967 მანტოვა (93 მატჩი)
1967-1972 ნაპოლი (143 მატჩი)
1972-1983 იუვენტუსი (330 მატჩი)

დინო ზოFი ბავშვობაში იყო ძალიან დაბალი, ის თამაშობდა იუვესა და ინტერნაციონალეს ახალგაზრდულ კლუბებში, მას ძალიან უნდოდა მეკარეობა, ის როცა იყო 14-16 წლის მან 33 სანტიმეტრი მოიმატა სიმაღლეში და ბრწყინვალე რეაქციისა და მოქნილობის წყალობით ნელ-ნელა მოუმატა თამაშს. მისი დებიუტი უდინეზეში შედგა 1961 წელს, მაგრამ 2 წელში მან დატოვა უდინეზე და გადავიდა მანტოვაში.
1967 წელს ზოFის ტრანსფერი განხორციელდა ნაპოლიში. იმავე სეზონის ბოლოს ძოFმა ითამაშა პირველი მატჩი იტალიის ეროვნულ ნაკრებში, ევროპის ჩემპიონატის მეოთხედფინალში იტალია-ბულგარეთის მატჩში, და გახდა ევროპის ჩემპიონი.
ძოFის კარიერის მტავარი ნაწილი ეკუთვნის იუვენტუსს სადაც ის 1972 წელს გადავიდა და გახდა კიდეც ამ გუნდის ისტორიის ერთ-ერთი საუკეთესო ფეხბურთელი და მეკარე.
მან იუვეში მოიგო იტალიის სერია A 6-ჯერ, უეფას თასი, და მისი მტავარი ტიტულია 1982 წელს მოპოვებული მსოფლიო ჩემპიონის ტიტული, ის იყო 40 წლის და კაპიტნობდა იტალიის ნაკრებს, მან მისი ასაკთან შედარებით ბბრწყინვალედ ითამაშა.
2006 წლამდე ის იყო რეკორდული მაჩვენებლის პატრონი, მან იტამაშა სერია A-ში 570 მატჩი. მაგრამ შარშან ლაციოს მეკარემ მარკო ბალოტამ და პაოლო მალდინიმ გაუსწრეს ამ მაჩვენებელში.

საკლუბო მიღწევები:
1973 Serie A
1975 Serie A
1977 Serie A
1977 UEFA Cup
1978 Serie A
1979 Italian Cup
1981 Serie A
1982 Serie A
1983 Italian Cup


სამწვრთნელო კარიერა

საფეხბურთო კარიერის დასრულების შემდეგ მან დაიწყო სამწვრთნელო კარიერა. ის სხვადასხვა წლებში წრთვნიდა იუვეს, ლაციოს, ფიორენტინას და იტალიის ეროვნულ ნაკრებს.

1988-1990 ივენტუსი
1990-1994, 1996-1997 ლაციო
1998-2000 იტალიის ნაკრები
2001 ლაციო
2005 ფიორენტინა

მისი როგორც მწვრთნელის პირველი კლუბი იყო იუვენტუსი. მან აქ მოიგო იტალიის თასი და უეფას თასი.

Coaching honors:
1990 Italian Cup
1990 UEFA Cup

tifoso_di_juve

აუ მაგარია

...დაუვიწყარი წუთი... მოულოდნელი, წამიერად განცდილი შიშის მერე... ჩემი საყვარელი მეკარე მისთვის დამახასიათებელი, ჩვეული ემოციითა და "ცრურწმენით"...

მიმაგრებული სურათი

და აი, სამი წლის მერე, ისევ ამოვწიე რამეთუ ვერა ვპოვებ იმ ეშხსა და სიამოვნებასა, ვითარცა ვპოვებდი იმ დროს, მწვანე მინდორზე ბურთის გორებისას.. ბურთებიც რომ შეცვლილი და გადაგვარებულია დღეს, ბურთებიც

კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები, რომ იტალიას 88-დან 96-მდე, ჰა, 98 მდე, უძლიერესი თაობა ჰყავდა და საცოდაობაა, რომ ვერაფერი მოიგეს. 98 მდე იმიტომ, რომ ამ ჩემპიონატამდე მოაღწია 80-იანების რამდენიმე ვარსკვლავმა.

ჰოდა, მე ჩავუჯექი ეს დღეები ისევ და დაახლოებით იმავე ემოციით ვუყურებ, როგორც მაშინ

მეტოქეც რა ჯიგრული გვყავდა, ისეთი რა, ფრიცული და რაღაცნაირი, არიული, დღევანდელისგან განსხვავებით.

ჰოდა, ერთი ეგაა, რომ ჰიმნს არ მღეროდა მთელი გუნდი. ეს არ მახსოვდა და გამიტყდა. ჯენარინო გატუზო თუ მღეროდა, რავა, ბარეზის, ბერგომის და კომპანიას არ დაშვენდებოდა? თუმცა, ვალტერ ძენგა კი მღეროდა კარგად..

ტიპაჟებზე ვკაიფობ, აქეთაც და იქითაც




და ეს გოლი მიყვარს, ესპანელთა კარში. ანჩელოტი - ალტობელი - ვიალი შემიძლია დაუსრულებლად ვუყურო..



მიმაგრებული სურათი

http://www.youtube.com/watch?v=4Q44W1CcNUg&feature=related

რა თემა გაგიჩითია ამას წინეებზე მეც მაგარი თემა გავაცოცხლე ბოლოს 4 წლის წინ იყო დაპოსტილი