პელესი რა გითხრა მაგრამ ეგ პერსონა კი ჩემო კარგო არის
ერთი რიგითი არაბი რომელიც ამ სპორტის სახეობით იყო გატაცებული და რომელსაც მეტად გაუმართლა რომ მისი არაბი მშობლები საფრანგეთს ჩავიდნენ და მასაც მიეცა საშუალება ამ ქვეყნის ნაკრების სახელით ეასპარეზა.
ეს არის და ეს!
აი მაგ ფორმაციის "საფრანგეთის ნაკრებში" შეგახსენებ რომ არანაკლებ ნიჭიერი "ფრანგები" გამოდიოდნენ!
მასზე ნაკლები არაფლით იყო ასევე ფრანგი, ალენ ბოღოსიანი!
მსოფლიოს ჩემპიონი ისიცაა!
(მადრიდის რეალში არ უთამაშნია.აფსუს, არადა დახატავდა. )
* * *
ისე რაც ნოსტალგიას იწვევს საფეხბურთო თვალსაზრისით ჩემში ასეთი რამ ერთ რომელიმე
კლუბს ან ერთ რომელიმე კონკრეტულ ფეხბურთელს ძნელად თუ დაუკავშირებ.
მე ისევე როგორც უმეტესთაგანი ჩემი თაობის წარმომადგენელთაგან დინამოს სტადიონზე
და იქ დინამოს თამაშების ყურების პარალელურად ვიზრდებოდით და ის ყოველივე რაც იმ დღეებს
უკავშირდება ნოსტალგიაა თუმცა არა მარტო საფეხბურთო თვალსაზრისით.
რაც შეეხება ზოგადად ერთ რომელიმე ფეხბურთელს ეხლა რა თქმა უნდა იმ ფეხბურთელთა
აურაცხელ სიიდან ვის თამაშსაც მხოლოდ ჩანაწერებით თუ ვნახავთ, მიჭირს რომელიმეს გამოყოფა.
აქაც ტენდენციურობა და მიკერძოება რომ გვერდზე გადავდოთ რა თქმა უნდა მე იმ ეპოქას
მოვესწარი როდესაც მარადონა ბურთს აგორებდა,ამ კაცზე ბევრი უთქვამთ და უამრავი დაწერილა
მე ერთი მაინც მინდა გავიხსენო.
ერთერთი ჩემი უსაყვარლესი ფილმია სახელდობრ ასევე გენიალური მსახიობის ნინო მანფრედის
მონაწილეობით, "წმინდა იანუარიუსის საგანძური"(კინოფილმის სახელწოდებაში შეიძლება მცირედით
ვცდებოდე) ხოდა ამ ფილმში საინტერესო სიუჟეტი ვითარდება იტალიელ "ნახალოვკელებში".
მოკლედ ის პატიოსანი იქაური ნახალოვკელი ხალხი მეტად დიდი და დახვეწილი გემოვნებისანი
არიან (ყოველ შემთხვევაში იქ იმ ფილმში) ისინი ერთ სიუჟეტისას როდესაც გაძის მოპარვა სწყურიათ
წმინდა იანუარიუსის ხატს თხოვნით მიმართავენ: მოგვეცი ეგ განძი შენ ისე რად გინდა როგორც
ჩვენ, ნახალოვკელ ხალხს გვჭირდება იმისთვის რომ სიხარული საჩვენო გრძნობა გავხადოთ,
ეუსებიოს ვიყიდით და სკუდეტოს მოვიგებთო!"
ამ თხოვნით უპირველეს ყოვლისა თავად მარადონა აღფრთოვანებულა განსაკუთრებით კი
იგი მოხიბლულა ამ ნახალოვკელი ხალხის დახვეწილი გემოვნებით. მათ ხომ პელეს ეპოქაში
სხვა ისურვეს მხსნელად და არა ძალით და ხელოვნურად გამოძრწილი ვინმე პელე!
ხოდა სწორედ ამ ხალხთან გადაწყვიტა დაედო ბინა გარკვეული დროის მანძილზე ამ მართლაც
გენიოსს და არა მადრიდის რეალში ან მანჩესტერსა და მათ მსგავს გაზულუქებულ დიდი ხელფასის
გადამხდელ, უპირატესად ელიტარული საზოგადოებისთვის სიამოვნების მომგვრელ კლუბებში.
რა იცოდნენ იმ ფილმის პერსონაჟებმა რომ მათ მართლაც აუხდებოდათ ის ნატვრა ოცნება და მათ
სათაყვანო კლუბს მართლაც მოევლინებოდა საფეხბურთო მესიას დარად ვინმე მათსავით
მდაბიო და პატიოსანი, თუნდაც ინდიელი, დიეგო არმანდო(მამამის ეგონა თავში პიველად
ახალშობილის ნახვისას რომ ეეეეჰ არმანდოო. არადა შემოქმედს უსაზღვრო ფანტაზია აქვს და სწორედ
მას ანდო მსგავსი ქმნილების შექმნა! არა ბიჭო ბექჰემის მამას ანდო.
)მარადონა.
რაც შეეხება იმ გუნდს რომელიც მე პირადად დიდ და უსაზღვრო ესთეთიურ სიამობნებას მანიჭებს
და იქ მოთამაშე ყოფილ ფეხბურთელებს ეხება ეს გრძნობა, აქაც კი მიჭირს რომელიმე ერთის გამოყოფა.
და მაინც ორი მათგანი ახლა სხვა კლუბებში თამაშობენ და მე ისინი იქ მაგრად მაკლია.
მიშა ოუენი და ჯაბრაილ სისე.
This post has been edited by giasando on 11 May 2008, 18:13 
საფეხბურთო ნოსტალგია, ჩვენი ძველი ბებერი ძმები
