ნება მომეცით შემოგეჭრათ ბრატცე, მიუცედავად იმისა რომ კარგად ვერ გავიგე კონკრეტულად რაზე დავობთ, ჩემს მოკრძალებულ აზრს დავაფიქსირებ მაინც
ის ფაქტი რომ ამდენწლიანი ტრიუმფების მერე მოტივაცია კლებულობს და ისეთი მშიერი აღაარაა კამანდა, მაგას რათ უნდა დიდი სჯა-ბაასი, თუმცა რათქმაუნდა არც ისეა, რომ მოტივაცია 0 და ##ზე კიდია ეკიდა ხავიესტას და ბანდას
სხვა რომ არაფერი მსოფლიო ჩემპიონატია და შანსი აქვთ ისტორიაში კიდევ უფრო დიდი სახელი დატოვონ როგორც მუნდიალის ზედიზედ ორჯერ მომგები გუნდის
ცალკეულ ფეხბურთელებზე დაბრალებაც არასწორია , არ მიჰქარავდა კასილასი და რამოსი, მაშინ მიჰქარავდა ბუსკეტსი და ხავი, (სიტყვაზე ვამბობ), სისტემა იყო მთლიანად მოშლილი
მეტოქის არდაფასება და ეგეთები ვაფშე არაფერ შუაშია, გუშინ როგორც აფრქვევდენ სიბრძნეებს პირველი არხის ხალხი, შეიძლება დააბრალო ზედმეტი თავდაჯერებულობა, მაგრამ არა მეტოქის შეუფასებლობა
დელ ბოსკე იმაში შეცდა, რომ ეურო 2012 მერე უნდა, ან უკიდურეს შემთხვევაში კონფედერაციის მერე, ნელ-ნელ უნდა შეეჩვია სასტავს ისეთი ხალხი, როგორიცაა კოკე, მუნიაინი, ალკანტარა და ა.შ
მაგრამ როგორ გინდა ჩავი, ფაბრეგასი და ესეთები სახლში დატოვო, ავტორიტეტბი მაინც თავისას შვება
არ ვარ დარწმუნებული, რომ ტიკი-ტაკა როგოც ასეთი მოკვდა და წარსულს ჩაბარდა, უბრალოდ შემსრულებლები მოძველდა, ჩემდა სამწუხაროდ მგონია, რომ ახალი თაობა ღირსეულად გააგრძელებს ამ სტილს
გვარდიოლას ბაიერნი კიდე სხვა თემაა და იქ რომ ვერ გაამართლა ტიკი-ტაკამ არ ნიშნავს რომ ამოწურა თავი იქ სხვა მიზეზები იყო
პ.ს. უსაქმურობას რა ვუთხარი