ძაან კაი წასაკითხი იყო. საოცარია ისე, ამ ფორუმზე, სამხრეთ ამერიკული ფეხბურთის გულშემატკივრები ისე ვხედავთ ფეხბურთს,
როგორადაც თვითონ იქ.
78-ის არგენტინა მეც საუკეთესო არგენტინად მიმაჩნია.
ყველაზე არგენტინულ არგენტინად. საოცრება იყო მართლა. მარადონა არგენტინის მეფეა და არგენტინის ღმერთი, სრულიად საფუძლიანად,
მარა კემპესი ჩემთვის არის არგენტინული ფეხბურთს სახე და განსახიერება. იდეოლოგია.
ისევე როგორც სოკრატესი ბრაზილიური ფეხბურთისა (პრინციპში გარინჩაც).
სოკრატესის ნაწერებსაც რო გადახედო და ინტერვიუებს ისიც იგივეს ამბობს.
სამწუხაროდ სანაკრებო ფეხბურთი კვდება ნელ ნელა და ეს პრინციპში საკლუბო ფეხბურთის დამსახურებაა.
თავიდან ისე დაიწყო, მეთქი აღდგა ყველაფერითქო, მარა პლეი ოფების პირველივე ტურიდან დაწყებული ისეთი მარაზმი და ტაქტიკური ჭიდილები დაიწყო იმის დედაც #####ან.
არგენტინა და ბრაზილია თამაშობდნენ თუ გარი კასპაროვი და ფიში ვეღარ გაიგებდი.
ჰოლანდია და არგენტინა, ვიღაცა სხვები კი არა, ჰოლანდია და არგენტინა, რო ესეთ სვარკას ითამაშებენ და კარში ერთხელ დაარტყამენ,
იქ შეგვიძლია ვივარაუდოთ, ფეხბურთის, ისეთის, როგორიც ჩვენ გვიყვარს, სიკვდილი.
ქვეყნები, რომლებსაც საოცარი შემტევი და კრეატიული მოთამაშეები ყავდათ, აი სპექტაკლებს რო დგამდნენ.
ერთადერთი გერმანია არის ისეთი როგორიც 90 წელს იყო. რაღაცა პიერ ლიტბარსკი და მატეუსი მახსენდება ხოლმე სულ მაგათი შემყურე,
რატო არ ვიცი. ისე კი მაგრა მევასებოდა ლიტბარსკი. ჩემი საყვარელი გერმანელი ფეხბურთელია. ხოდა ეს გუნდიც თითქოს ლიტბარსკივით თამაშობს.
აი სკოლარის აგინებს მთელი ბრაზილია და ბრაზილიის ფანობა, მე კიდე არ ვაგინებ.
აი მარტო იმ სასტავისთვის არ ვაგინებ, რაც გერმანიასთან დააყენა. რო დავინახე შემადგენლობა მივხვდი რომ ეს იყო უკიდურესი ავანტიურა,
განწირული და სასიკვდილოდ დაჭრილი ადამიანის, საბოლოო გაბრძოლების მცდელობა.
შეეძლო გამოეყვანა 4 საყრდენი და ბერნარდი დაესვა, აქცენტი ცენტრში ჭიდილზე გაეკეთებინა და თვითონ შანსს დალოდებოდა.
აი მაგის ყურებას ისევ 1:7 განადგურება მირჩევნია არ ვიტყუები. ბრაზილია სახლში, ჩამჯდარი ოთხი ჩამშლელით და შანსის მომლოდინე.
არანალები აპოკალიფსური სცენაა, ვიდრე 1:7.
კარგად იცოდა რაც ელოდა სკოლარიმ, როცა ასეთ სასტავს არჩევდა. ეს იყო ვა ბანკი, ავანტიურამდე მისული ვა ბანკი, თამაშამდეც დავწერე,
უმირაწ ტაკ ს მუზიკოი, აი ეგეთი სასტავი და სტრატეგია შეიმუშავა სკოლარიმ. ან რო შედეგს მოიტანდა, ან ესე რო განადგურდებოდნენ.
პრინციპში ამიტომაც განადგურდნენ.
მარტო სასტავიც არა, ისე გიჟვით მივარდნენ პირველივე წუთებიდანვე ეტყობოდათ, რაზეც იყვნენ გათვლილები და პირველივე შეცდომაზე გოლი გაუშვეს.
სრულებით ლოგიკური იყო.
საერთოდ არ მინდოდა რომ ბრაზილიას სვარკით მოეგო სახლში ეს ჩემპიონატი. ჯობდა ისევ ესე წაგება.
ახლა ბევრი რამე გადაფასდება, ბევრი რამე უნდა შეიცვალოს. და პირველ რიგში დააბრუნონ ნამდვილი სამხრეთ ამერიკული ფეხბურთი,
პოხუისტური, სადღაც ბინძური, ვირეშმაკულიც, ყველაფერი. სამხრეთ ამერიკა ყველაფრის ნაზავი იყო ყოველთვის.
მარა მთავარი რაც იყო აი ეგ პოხუისტური წინ თამაშია, რაც დაიკარგა.
ხანდახან გამოანათებს ხოლმე, მარა დაიკარგა საბოლოო ჯამში. ამ ამაზრზენობამდე მისულ პრაგმატიზმს უნდა შეეშვნენ.
94 წელს ეს გასაგები იყო, ისევე როგორც არგენტინის მხრიდან იყო გასაგები წელს.
მაშინ ბრაზილიას 24 წელი არ ქონდა მოგებული და ეხლა კიდე არგენტინას 28. ფსიქოლოგიური მდგომარეობისთვის, აუცილებელია რადაც არ უნდა დაუჯდეთ მოიგონ. აი პეკერმანის არგენტინა 2006 წელს გერმანელებს უგებდნენ და მაიმუნობა დაიწყეს, ტევესი ცენტრში მასხარაობდა. და დაისაჯა. ერთი შეუტიეს გერმანელებმა და გაუთანაბრეს. მერე პენლებში მოუგეს.
აი ეგრე უნდა თამაშობდეს ეხლა ბრაზილია, იმიტო რო ბრაზილიამ ბოლო 20 წელში ორჯერ მოიგო და ერთხელ ფინალში იყო.
არაა ისეთი საგანგაშო უტიტულობა, რო ყველაფერზე წავიდნენ ამის გამო.
მირჩევნია ისევ ისეთი პოხუისტური მიდგომით ითამაშონ, დაჟე ასე უფრო მეტია შანსი ექნებათ.
მარა ასეთი ფილოსოფიის მწვრთნელი ფიზიკურად აღარ არის ქვეყანაში. აი ეხლაც ტიტეო. სკოლარი და დუნგა მაგასთან მონაგონია.
რამე უნდა მოიფიქრონ, არგენტინელებმა და ბრაზილიელებმა ერთად. შეიმუშავონ, სამხრეთ ამერიკული ფეხბურთის გადარჩენა-აღორძინების გეგმა
გამოსავალს თითქმის ვერ ვხედავ (თემურისგან განსხვავებით). უფრო სწორად ვხედავ, მარა ის იმდენად უტოპიურია, თქმაც კი სასაცილო იქნებოდა...
აი ისე ვარ დაგრუზული დღეს მთელი დღე სხვა და სხვა ვიდეოებს ვუყურებ (გარინჩა, კემპესი, კრაუფი, ლაუდრუპი, ბერხკამპის) და სიბრაზისგან ყელში ბურთი მაქვს გაჩხერილი.
რა უქნეს ფეხბურთს
ერთი მესი იყო, ლინკი იმ ფეხბურთთან და ისიც რაღა დარჩა. აღარაა ის მესი.
რაღაცა შედეგზე ორიენტირებული კაცი დარჩა, რომლის სასახელოდ მარტო სტატისტიკას ვიშველიებთ.
რაღაცა დრიბლების, თქლების და ათასი ###ობების.
აი ეგრე დაეცა ფეხბურთი, რომ მესის სტატისტიკას ვითვლით და მათემატიკურად ვანგარიშობთ, საუკეთესო ფფეხბურთელს.
კატასტროფაა..
მოსატყნავი მოიტყნა, ორი წელია ლიგაზე ტიპი თავზე იჯვამს, გუნდს აჯვამს, ფანებსს აჯვამს, ქვეყანას აჯვამს, შექსპირი ტრაკში გამოისვა, magna charta ###ზე შემოიხვია, დედოფალს ჩაიში ჩაუფურთხა, ადმირალ ნელსონს ამოჩიჩქნილ თვალში ჩახედა, ბიტლებს კონცერტზე კვერცხი ესროლა და მომკითხავი არავინ არის © r-evolution
FIFA World Cup 2014, The Final
