მოკლედ 2006 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის მერე რასაც ვატყობ, ბრაზილიური ფეხბურთის რეგრესი მიდის არნახული ტემპით
არ ვიცი შეიძლება მანამდე დაიწყო, მაგრამ 2006 ის მერე ნამეტანი თვალშისაცემია
94 წლიდან მოყოლებული რაც ვქომაგობ ბრაზილიას ასე უაზროდ არ მიგრძვნია თავი და უემოციოდ
ვზივარ ვუყურებ და გინდა ამათთვის მიყურებია, გინდა ჩილე ეკვადორისთვის
ემოცია გამიქრეს ტიპებმა იმენა
98 ის ფინალის მერე ისეთი დაბოღმილი და ყელშიბურთმოწოლილი დავდიოდი ორი კვირა ვინმეს რამე რომ ეთქვა შევჭამდი, ეხლა კიდევ ემოცია აღარ მაქვს
რას ვიფიქრებდი, რომ ცენტრფორვარდი არ ეყოლებოდა გუნდს
როცა ელბერი, ჟარდელი და სონი ანდერსონი ვერ ხვდებოდნენ ნაკრებში
მოკლედ იქ ოკეანისგადაღმა ფედერაციას დედა აქვს #####ული თავის ფეხბურთიანად და აი ეგ მიტყდება ძალიან

მე მაპატიეთ
თავი ვერ შევიკავე ....