ძაან ბევრი ვიფიქრე მოკლედ გუშინდელის მერე, ღამეც ჰო ძლივს დავიძინე და ახლა, ლექციებიდან მოსულს, ერთი სიტყვაც არ მახსოვს, რა ილაპარაკეს.
ჰოდა ესეც მსაჯის გინების გარეშე და შეგრილებულ გულზე ნაფიქრალები:
1) გუშინდელ თამაშზე:
- მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება ეს თამაში სოსიედადთან გასვლით მატჩს ძალიან ჰგავდა (რადგან იქაც მსაჯმა დაგვწვა და სიკეირაც გაგვიგდო), უფრო მეტად მაინც რაიო ვალეკანოსთან გასვლით და ვილარეალთან სახლში ნათამაშები მატჩები გამახსენა. ფაქტია, რომ ამ სეზონში ბურთის ფლობის დომინაციაზე დამყარებულ გუნდებთან თამაში ძალიან გვიჭირს და სავარაუდოდ, მინიმუმ სეზონის ბოლომდე გაგვიჭირდება. რაიოსთან მატჩში საერთოდ არც ერთ გუნდს არ ჰქონია მომენტი, ვილარეალთან ორივე გუნდს ჰქონდა, მაგრამ ასპროცენტიანი არც ერთი, გუშინაც პენალტამდე სერიოზული მომენტი არ შექმნილა. ბურთის ფლობა ამ სეზონში ჩვენთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი გახდა - თუ არ გვაქვს დაახლოებით 40% მაინც, რაც 10-15 წუთიანი გამუდმებული დაწოლის ტოლფასია, ვერ ვიღებთ ხელში ინიციატივას და არაფერი გამოგვდის. სელტა პოზიციური დომინაციის მხრივ მთელ ევროპაში საუკეთესოა ბარსას და ბაიერნის შემდეგ, ასევე ბურთის ფლობას ემყარება რაიოს და ვილარეალის თამაში, ამიტომ მოულოდნელი არ იყო, რომ გაგვიჭირდებოდა.
- ერთი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც ატლეტიკომ სასტარტო 11 კაცში არდასა და კოკეს გარეშე დაიწყო თამაში. ბოლოს ვის ვეთამაშეთ, თუ გამოიცნობთ
პამპლონაში, ოსასუნასთან წავაგეთ 3:0 და არანსუბიას კი საშIნელი დღე ჰქონდა, მაგრამ ჩვენც არაფერი გამოგვივიდა. ატლეტიკო გუშინ არ ჰგავდა საკუთარ თავს, რადგან მოედანზე იმაზე მეტი შეუთამაშებელი ფეხბურთელი იყო (ტორესი, სიკეირა, საული, კანი, მირანდა), ვიდრე ამის ატანა შეიძლებოდა. ჩვენ გვაკლდა გეიმ-ჩეინჯერი, ჯოკერი, რომელიც ასეთ სიტუაციებში გვშველის ხოლმე - არდა, რომლის ყოფნის შემთხვევაშიც ხუანფრანს ნოლიტოსა და ორეიიანასთან მარტო ბრძოლა არ მოუწევდა. ჩვენ გვაკლდა კოკე, რომლის გარეშეც პირველი ტაიმის მიწურულისთვის ატლეტიკოს პასების თითქმის ნახევარი არაზუსტი იყო. და ამათ რომ თავი გავანებოთ, რაულ გარსია მაინც რომ ყოფილიყო, იქნებ უფრო მეტი დუელი მოგვეგო, იქნებ მოწინააღმდეგე გაეღიზიანებინა მაინც, იქნებ ტორესის ნაცვლად მას დაეწყო და ჩვეულებრივი 4-4-2-ით გამოვსულიყავით, იქნებ...
- ჩოლომ გუშინ თქვა, რომ შეცდა განლაგების არჩევაში და პირველი 45 წუთი ამიტომ გაიფლანგა. ძალიან მიხარია, რომ ამას ამბობს, რადგან აშკარაა, ტორესი ძალიან, ძალიან ადრეა სტარტისთვის. ორი სტრაიკერით გამოსვლა ვან გაალის მანჩესტერად გვაქცევს და ძალიან არაეფექტურია. ისე, ტიაგოს ნაცვლად სუარესს რომ უნდა დაეწყო, ეგ მატჩის დაწყებამდეც დავწერე - 33 წლის კაცს ამდენი დატვირთვის ატანა არ შეუძლია და აკი, ვერც შეძლო, მაგრამ ყველაზე დიდი შეცდომა მაინც მირანდას დაყენება იყო ხიმენესის ნაცვლად. ისევ ვერ ამიხსნია, რატომ დააყენა მირანდა, როცა როტაციის პრინციპით ხოსეს უწევდა. მირანდას, სხვა შეცდომები და უამრავი არასწორი პასი რომც ვაპატიოთ (თუმცა ერთხელ ნამდვილად გადაგვარჩინა), პენალტი აიკიდა ბოლოს და ბოლოს, რაც მისი მუდმივი სისუსტეა და იქნებ ხიმენესს ეს არ მოსვლოდა, იქნებ როგორმე გაეჩერებინა ორეიიანაც, იქნებ...
- და მაინც, ეს წაგება ჩოლოს ბრალი არ ყოფილა. მატჩის განმავლობაში სამი სხვადასხვა სქემა სცადა, სწორად გადააწყო გუნდი რამდენიმეჯერ, გამოასწორა ადრე დაშვებული შეცდომები, მაგრამ დაგვაკლდა ის, რასაც edge ქვია.
Dovi-მ რაც დაწერა რა, საჩემპიონო გუნდებისთვის დამახასიათებელი პატარა ნაპერწკალი. მირანდას ან გუშინ და ან პირველ წრეში პენალტი რომ არ აეკიდებინა სელტასთან, ვილარეალთან ბოლო წუთებზე გოლი რომ არ გაგვეშვა, სოსიედადთან ფრეზე რომ გვეთამაშა მოგების ნაცვლად, ახლა იქნებ პირველ ადგილზეც ვყოფილიყავით, მაგრამ არც ერთ შემთხვევაში არ გაგვიმართლა. ეიბართანაც კი გამართლების ხარჯზე ავიღეთ 6 ქულა. მოკლედ, ჩემპიონის ტიტულის შენარჩუნება კიდევ უფრო რთული და unlikely ჩანს.
2) დარჩენილ სეზონზე:
... unlikely ჩანს, მაგრამ ჩვენ dark horse-ები ვართ, აჩრდილივით უნდა მივყვეთ ლიდერ ორეულს დისტანციაზე და 4-5 ქულაზე მეტით არ ჩამოვრჩეთ, რადგან ყველაფერი შეიძლება მოხდეს და 1 წლის წინ ბოლო ტურებში სამივემ რამდენი ქულა დავკარგეთ ელჩეებთან, გვემახსოვრება. ამ ეტაპზე აუცილებელია სევილია-ბაიერი-ვალენსიადან სამივე თამაშის მოგება, რაც კოკეს გარეშე კიდევ უფრო რთული იქნება, მაგრამ რას იზამ, როგორც თვითონ ავიკიდეთ შარი, ისევე თვითონ უნდა გამოვძვრეთ. ამ სამი თამაშის მოგების შემთხვევაში საბოლოოდ გავიმყარებთ მესამე ადგილს და კლასიკოს მოახლოებასთან ერთად, შეიძლება მეორე ადგილზე გადასვლის შანსიც გაგვიჩნდეს. მოკლედ, მესამე ადგილის გამყარება არის ახლა აუცილებელი და შემდეგ მთელი ფოკუსი ლიგაზე, ჩემპიონატში ლიდერების დევნის პარალელურად.
- ჩემპიონთა ლიგა ჩვენს მთავარ პრიორიტეტად უნდა იქცეს, რადგან მარტსა და აპრილში შედარებით მარტივი კალენდარი გვაქვს. ბაიერს აუცილებლად უნდა გავცდეთ და შემდეგ ცოტა უნდა გაგვიმართლოს წილისყრაში. ამ ეტაპზე არსებობს ერთადერთი გუნდი, რომელსაც ვერ გამოვაგდებთ - ბარსელონა და ერთადერთი გუნდი, რომელთანაც 40%-ზე ნაკლები შანსი გვექნება - ბაიერნი. დანარჩენი გუნდები ნაკლებად თამაშობენ ბურთის ფლობაზე ორიენტირებულ ფეხბურთს, ამიტომ ჩელსი-რეალთან შეხვედრა კი არასასურველია, ინტენსივობის ხარისხიდან გამომდინარე, მაგრამ გავცდებით. მეოთხედფინალში დანარჩენი 3 წყვილიდან თუ რომელიმე ამოგვივა, ჰომ ყველაზე კარგი, მაგრამ მთავარი მაინც ისაა, ბარსელონა ან ბაიერნი არ ამოგვივიდეს. არ ვართ ჯერ მზად.
3) მომავალ სეზონზე:
უკვე იწერება, რომ სანტი კასორლასთან შეთანხმებულია პირადი კონტრაქტი და მატას ველაპარაკებით. სიმართლეა თუ არა არ ვიცით, მაგრამ ისიც კარგია, რომ ასეთ ფეხბურთელებზე ვფიქრობთ და კლუბის მენეჯმენტი ხვდება, რომ გაძლიერებაა საჭირო. მატა სანტის ბევრად მირჩევნია, მაგრამ არც ერთი არ გვაწყენდა. ზაფხულში რომელიმე ფეხბურთელის დაკარგვა არ გვემუქრება, პირიქით, ანხელ კორეა დაგვემატება და მირანდას ნაცვლად ტობი თუ დავიბრუნეთ, სანტის მოსაყვანი ფულიც მოყვება. სიმეონეს, ყოველი შემთხვევისთვის, ხელფასი გაუზარდეს და ეგეც რომ არა, ბალაგიდან რიგით ბლოგერამდე ყველა წერს, რომ შემდეგ წელსაც ჩოლო გვეყოლება. არდა თურანის გაშვება რომ სისულელეა გამოჩნდა და მიუხედავად მრავალმხრივი სერიოზული ინტერესისა, იმედია ჭორადვე დარჩება. ერთი სიტყვით, heads up, მომავალი ისევ ნათლად გვეჭყანება.
და თუ საჩემპიონო მარათონში ფეხის გადაბრუნება ლიგისკენ მთელი ძალით დაგვმუხტავს, ძალიან, ძალიან დიდი რამეები შეიძლება შევძლოთ.
AUPA ATLETI
· 
∆ Atlético de Madrid ∆, ყოველთვის იპოვი მესამე გზას
