რაც მე ფეხბურთს ვუყურებ, ესეთი სამეული არ მინახავს არასდროს. ერთი სიამოვნებაა ამათი ყურება.
ასე მარტივად და თან ასე რთულად მოთამაშე. საოცრებაა.
უსკეპტიკურესად ვიყავი განწყობილი ამათ შეთამაშების მიმართ, მარა იშვიათად მისიამოვნია ასე გუნდით, როგორიც დღევანდელი ბარსაა. ალბათ მარტო 98-00-ის დროინდელი ბარსათი. მიუხედავად იმისა რომ გვარდიოლას პირადი ბალელშიკი ვარ და მაგის ბარსელონა ყველაზე სრულყოფილ გუნდად მიმაჩნია, ესეთი ბარსელონა უფრო მომწონს, რადგან მთლიანად არის დამოკიდებული ინდივიდუალიზმზე. ფეხბურთში კი ინდივიდუალიზმი ჩემთვის არის ყველაფერი, მით უმეტეს დღეს. როცა თამაში სულ უფრო გუნდური და სისტემური ხდება ვიდრე ადრე. და ძალიან მიხარია და მსიამოვნებს რომ ასეთი სისტემურობის ეპოქაში, ესეთი გუნდი არის და იგებს.
შარშან იყო მგონი, ნახევარზე მეტად იმედით ვვარაუდობდი, რომ ადრე თუ გვიან სისტემურობას, ძველი ყაიდის ადამიანური ფეხბურთი აჯობებდა. არ ვიცი მართლა რამდენად მჯეროდა ამის, მარა ძაან კი მინდოდა, ისევე როგორც მინდოდა, რომ გვარდიოლას სისტემისთვის მოეგო ამ ადამიანებს, ამ სამ არაამქვეყნიურ კაცს. და ჯერ ჯერობით ყველანაირი სისტემის გასაღებია ეს სამი კაცი (ატლეტიკო გავიხსენოთ).
რაც ყველაზე მეტად მომწონს ამათში არის საოცარი ნდობა ერთნანეთის, რომ ნებისმიერად რთული პოზიციიდან ამათთვის პრობლემა არაფერია. შეუძლია ერთს, ადგეს და მეორეს მისცეს პასი 5 კაცში, ისე რო დარწმუნებული იყოს, ის გამოძვრება და ეს ნდობა ამართლებს, მართლა ძვრებიან ესეთი სიტუაციებიდან თავისუფლად. ძაან ლაღები და თავისუფლები არიან. არ არსებობს ამათი სივრცითი შეზღუდულობა, შეუძლიათ ძალიან მჭიდროდ დასახლებულ მონაკვეთზე მარტივად გაჭრან გოლი და შეუძლიათ 80 მეტრი დაფარონ სამ სვლაში
მართლა წარმოუდგენელი სამეულია...
ფიგუ-რივალდო-კლაუფერტიც არ ყოფილა ესეთი შეთამაშებული.
ურთიერთგაგებაზე აღარ ვსაუბრობ არაფერს.
და მთელი მუღამი ისაა, რომ არ იცი ამ სამიდან რომელი დადებს დუბლს ან ჰეთ ტრიკს, ან სამ ასისტს
რაც შეეხება ლუის ენრიკეს, როგორც ტაქტიკოსი შეიძლება ადრეა შეფასება, მაგრამ მთავარი და მნიშვნელოვანი შეცვალა, სიმძიმე და მეთოდურობა შეცვალა მაქსიმალური სისწრაფით. ჩავი-ინიესტას დავერების გამო დიდი ხნის წინ უნდა ეთქვა ბარსას იმ სისტემაზე უარი და გადასულიყო ძველი მეტად რაიკარდის ან ვან გაალის ტიპისაზე. მეტი სისწრაფით და მეტი ვარიაციულობით პირველ რიგში წინ, მაღლა. და ზუსტად და სწორად შეაფასა რესურსი და მოარგო ფეხბურთი.
გარდა ამისა არის დეტალებიც.
ბარსას არცერთ მწვრთნელს არ უქნია ეგეთი რაღაცა, ანუ თეორიაშიც რო მოგივიდეს ეგ აზრი ძაან უცნაურია. არ ვიცი თქვენ დააკვირდით, თუ არა, მარა ძაან ხშირად მეკარე, დიაგონალზე მარჯვნივ, თავზე აძლევს მაღალ პასს მესის. ეგეთი რამე როგორ უნდა მოიფიქრო. და ის თავით ხოდზე ეგრევე ჯეკას აგზავნის, რომელიც თავის მხრივ აფსაიტის ხაზზე დგას. და რაც მთავარია, ერთი შეხვედრით სრულიად წარმოუდგენელი და გიჟური იდეა, ამართლებს. ნოუ კამპზე ოთხი დავითვალე ეგეთი და ოთხივე მოიგო მესიმ და გაუშვა სუა ხოდზე. ერთერთ მომენტი ის იყო, ერთი ერთზე რო აუღო ნოიერმა. დღეს ზუსტად იგივე რაღაცა მოხდა მეორე გოლზე. თან ერთგვარი ხაფანგია. მაშინ აკეთებენ როცა მესი მარტო დგას, ამ დროს ცენტრ მცველი ამოდის და უხტება მესის, იმ გათვლით რო "ამ ჯუჯას როგორ ვერ უნდა მოვვუგო თავზე" და ამ დროს სუარესს ეხსნება სივრცე. მეორე ტაიმშიც ქნეს მარა იქ უკცე სლე პედრო იყო და ვერც მიხვდა რა უნდა ექნა.
კუთხურიდან მსნ-ი საჯარიმოდან აქეთ ვერტიკალზე დგას. ერთი საჯარიმოსთან, მეორე ცოტა წინ და მესამე შუაში. სტანდარტების დახვეწის ფონზე, თუ პადბორს იღებს რომელიმე ამათგანი პიზდეცია. სამ სვლაში საჯარიმოში არიან.
ეს ყველაფერი ლუის ენრიკეს ხელია. მსნ საოცარია და ეგ განაპირობებს ყველაფერს, მაგრამ მაგ მსნ სწორი სტრატეგია ჭირდება და იდეალური შეუდგინა ლუის ენრიკემ.
ბრავო.
ფინალში ვინც არ უნდა გამოვიდეს გადაარღვევენ საკაიფოდ ალბათ...
მოსატყნავი მოიტყნა, ორი წელია ლიგაზე ტიპი თავზე იჯვამს, გუნდს აჯვამს, ფანებსს აჯვამს, ქვეყანას აჯვამს, შექსპირი ტრაკში გამოისვა, magna charta ###ზე შემოიხვია, დედოფალს ჩაიში ჩაუფურთხა, ადმირალ ნელსონს ამოჩიჩქნილ თვალში ჩახედა, ბიტლებს კონცერტზე კვერცხი ესროლა და მომკითხავი არავინ არის © r-evolution
· 
● Football Club Barcelona ●, Més Que un Club
