აი ასეთი მიდგომა რაღაც პონტში კარგია. როცა შენი გაჭირვების დროს გრძნობ რომ დედამიწაზე შენზე გაცილებით უფრო გაჭირვებული ადამიანები არსებობენ და საწუწუნო არაფერი გაქვს მათთან შედარებით.
როცა უიმედოდ ხარ მაგ მხრივ ამაზე ფიქრი კარგია მაგრამ მეორე მხრიდან რო შევხედოთ მთლად ეგრეც არაა.
ვიღაცამ შეიძლება სახლკარი, ოჯახი დაკარგოს და გადაიტანოს და ვიღაცამ შეიძლება მანქანა დაამტვრიოს და ვერ გადაიტანოს, ან ფსიქიკურად შეიშალოს ან გულმა ხიოს ან რამე ეგეთი.
ყველას ჩვენ-ჩვენი ჯვარი გვქვს საზიდი
თავისუფლად შეიძლება ტიპი ლარიანის დაკარგვას უფრო განიცდიდეს ვიდრე ვიღაც მეორე ტიპი მილიონის წაგებას.
ასე რომ მაგის გამო გასაკიცხი არავინაა. თუმცა საკუთარ თავს ყოველთYვის მეტი უნდა მოვთხოვოთ

ქადაგად ვიქეცი