● Football Club Barcelona ●, Més Que Un Club

ნეიმარი
წვრილი ###ა მითუმეტეს და რავიცი მაგისი ტრავმა არ მახსოვს ბარსაში

ერთხელ ფინტს აკეთებდა და ფეხი გადაუბრუნდა მაშინ მიიღო ტრამვა რამდენიმე კვირიანი. :დ

gaucho
მარტივ კითხვაზე მიპასუხე დღევანდელ ჩემპიონთა ლიგის მოგება და ლა ლიის უფრო ძნელი თუ
პავლისტას და რასაც იგებდა პელე ? და დავამტებ ერთ წინდებსავით მაგრმა მაინც რომელი უფრო ძნელი ტურნირია ჩემპიონთრა ლიგა თუ იმ დროიმდელი პელეს
შტატების ან თუნდაც ლიბერტატორესი თასი ?
და ასევე კი გაწუხებ მაგრმა ეგ არფერი იყო თუ არა 70 წლის ნაკრები სრულყოფილთან მიხლოვებელი და დღევანდელი არგეტინა პორტოგალიზე არ ვიტყვი 5პროცენტით ახლოს ? ნუ ეხლა თუ დაწერ ო პელეს დამსახურება იყო მარტოვო
რაც შეხება შენ კითხვას გპასუხობ დიახ იმ დრონდელი შტატების ჩემპონატი იყო სოფლეთან ახოს
არ ეთმაშებოდა ბრატ პელ მაგ შენ გარინჩას ბოტაფაგოს და სხვებს ეგ ხდებოდა ძან იშვიათად სანტოსი რო უგებდა რეალს და ბენფიკას
ეგეც დავწერე კიდეც ჰოდა პელემ კარიერაში უმეტესობა ბურთები ყარა მაგ შტატებში გინდა ამერიკის შერთებული შტატები უწოდე მანდაც იყო პელე
თორე მე არსად მითქვამს პელე დაბალი დონე იყო მაგრმა ფაქტია რომ ის რაიონების თუ რაც იყო ჩემპიონატი დღევანდელ მესის და რონალდოსან შესადარებლათ არ გამოდგება როგორც იმ დროინდელი ფეხბურთი უყურე ბოლომდე ტოპ მატჩებს დარწყმუნდები
რამდენი ტექნიკური წუნია როგო ნელა მოძრაობენ და სად ეხლა როცა წამის მეასადებში ყველფერი

მოდი ჯერ ნაკრებებზე ვთქვათ
პორტუგალია შეიძლება იმდენად არა, მაგრამ არგენტინის ნაკრების მოთამაშეები რომელ ქვეყყნის ნაკრების მოთამაშეებზე ნაკლებები არიან?
ან კიდევ იმას რო წერ სხვის გოლებს მიაწერდენო
60 -იანი და 70-იანი წლები შენ რა შუასაკუნეები გგონია? ან თუნდაც მეორემსოფლიომდელი პერიოდი?
ყველაფერი არის აღწერილი და აღრიცხული

ეხლა მესის რაც შეეხება
რა თქმა უნდა არ აკლია თითქმის არაფერი
ეხლა მე პელეს თამაშები არ მახსოვს მაგრამ მარადონასი მახსოვს და შემიძლია მაგას შევადარო
უფრო სწორად ის ვთქვა რა ქონდა მარადონას ისეთი რაც მესის არ აქვს (არის ისეთი რამეები რაც მესის აქვს და მარადონას არ ქონია)

ხასიათის სიმტკიცე და ბრძოლისუნარიანობა
1994 წლის ჩემპიონატიც რო ავიღოთ როცა უკვე ვეტერანი იყო 34 წლის. არ თამაშობდა ყველაზე მაგრად, მაგრამ მაინც პირველი ლიდერი იყო ნაკრების და მაინც ადებიებდა გუნდს საჭირო შედეგს

აი მესის ეს არ ეტყობა სამწუხაროდ (არათუ ნაკრებში, ბარსაშიც კი)
კარიერის ბოლო ფაზაში როგორი იქნება - გამოჩნდება
ამ თვალსაზრისით კრისტინაც ჯობია მესის, მაგრამ იმას სხვა მინუსები აქვს - პირველ რიგში ის რომ უფრო ვიწრო დიაპაზონის ფეხბურთელია

პელე კი ძალიან უნიკალური გამოდის ყველა თვალსაზრისით

celqi tomi

მარტივ კითხვაზე მარტივად გპასუხობ, არ ვიცი. ბევრი რამეა გასათვალისწინებელი რაც არ ვიცი.

70 წლის ნაკრებს რაც შეეხება ძალიან, ძალიან კარგი ნკრები იყო.

ალბათ საუკეთესო რაც ოდესმე მინახავს.

დანარჩენი ჩემთვის ისევ გაუგებარია და გთხოვ თუ შეგიძლია ამიხსენი?


როგორ ახერხებდა და ეს სოფლის ჩემპიონატში მოთამაშე კაცი ეგრევე, ადაპტაციის გარეშე გამოდიოდა და 4 მსოფლიოზე სადაც კი ჯანმრთელი იყო ყველას და ყველაფერს უტანდა და უგებდა?

კაი თუ სხვების ხარჯზე და მაშინ ის სხვები ვინ იყვნენ და ის სხვები რა ჩემპიონატიდან მოვიდნენ და როგორ? ამას როგორ ხსნი? გინდა მოკლედ დაწერე გინდა გრძლად.


ელემენტალურად თუ ასეთი მაგრები იყვნენ სხვები მარტო ისაა უკვე წარმოუდგენელი რო სოფლის დონის ჩემპიონატიდან მოხვიდე და ამ რაღაც სასწაულ გუნდში სასტავში მოხვდა და საუკეთესო იყო(ნუ არავიზე ნაკლები მაინც) გინდა 18 და გინდა 30 წლის ასაკში.

This post has been edited by gaucho on 18 Oct 2016, 19:22

გოლები ასისტები და ღმერთობა არაა მარტო საკმარისი
ცალ ხელში ღვინის ფიალა უნდა ეჭიროს დრიბლინგისას და პატრიარქის სადღეგრძელოს უნდა ამბობდეს აბა სხვანაირად რა ლიდერი გამოვა

მაგი უტრაკო მაგი

gaucho
ვაღირებ ჩემი შეცდომა იყო შენ სხვა მხარეს მიგყავს კამათი ანუ შენ გაიგე არა სწორათ ჩემი ბრალი
მე ვიძახი რომ პელე არ არის მესიზე და რონადლოზე ბევრათ დიდი და არც მარადონაზე რათქამაუნდა გემოვნების საკითხია
მაგრმა მთავარი არგუმენტი პელისტების რომ 3 მსოფლიო აქ მოგებული მაგიტო არის ბევრათ დიდი სასაცილოზე მეტი
კი ბატონე ბევრს ნიშნავს 3 მსოფლიო მაგრმა ნაკრებებს ხო გაჩნია არა ? სოფლის ჩემპიონატი იყო ძმაო ბრაზილიელები ფეხშიშველა თამაშობენ თითქმის ყველა ფეხბურთელი ღარიბი იყო ბრაზილიელი ხოდა მიუხედავათ ამის ნიჭი ქონდათ UFC უყურებ ? მოკლეთ აგიხსნი თუ სრ უყურებ ესა შერეული საბრძოლო ხელოვვნების ერთერთი მთავარი ფედერაცია კი არ და მოკლეთ მაგარი სასტავი ჩვნეში ბრძოლა წესების გარეშეს უძახის ბევრი ხოდა მანდ პირველ ტურნირზე როცა გამოვიდა
როის გრეისი ეგ იყო ბრაზილელი ჯიოჯიცუს ოსტატი ხოდა ყველას მოუგო იმიტო რო ეგ სტილი ლამის პირველათ ნახეს სხვებმა ნუ ძლიერი სტილი მაგრმა მისი ეფექტურობა იმაში იყო რო ახალი ხილი იყო ვერ აუღეს ალღო ხოდა პელეს რაც შეხება და ზოგადათ ბრაზილიურ ფეხბურთს ნიჭიერები არიან და შეცი თუ გინდა განუმიორებელი სტილი აქვთ რაც არ ქონდათ იმ ევროპელებს თუნდაც ფენომენი რო გამოჩდა რამხელა სხვაობა იყო სხვა ფორავადებში რაღაც არაორდინალური ქონდა
ასეთივე იყო პელე გარინჩა ლამის მაგათი მოგონილია დრიბლინგი ხოდა მაგრმები იყვენ კი ბატონო მაგრმა მიუხედავათ ამის არ იყო ის ჩემპიონატი
მაღალი დონის რატო ? იმიტო რომ ჯერ ყველა ლამის ბრაზილიელი იყო მერე ყველა ერთ სტილზე უბერავდა იქ ვერ ნახავდი დღევანდელი ატელტიკოს ნაირ ჩაკეტილ გუნდს ახლ ადგმული ქონდა ფეხი კატენაჩოს მაგ დროს ლამის პელე პენსიაზე იყო იქეთ ჰოლანდიელების ტოტალური ფეხბურთი
ევროპაში იყო რამოდენიმე სტილი არეული ბევრი სხვადასხვა ქვეყნის ფებურთელები ბრაზილის შტატების ჩემპიონატიში კიდე ყველა ერთნაირი გუნდი ლამის სადაც
დომინანტი იყო სანტოსი იქეთ გარინჩას ბოტაფაგო ფაფხურობდა და ა.შ მიუხედავათ იმისა რომ ბრაზილიას ყოველთვის მაგარი ფეხბურთელები ყავდა ჩემპიონატი ყოველთვის იყო სოფლის დონე იმიტო რო მანდ დაცვით არვინ გეთმაშება არ ქონდათ ესეთი ტაქტიკები და ყველფერ ამას დაუმტოთ ის რომ პელეს დროს
სანტოსი ძირითადათ ხვდებოდა შტატების პატარა გუნდებს მხოლოთ რამოდენიმე მატჩს მართავდა იგივე ბოტაფაგოსთან და სხვებთან
აბა ###ბი იყვნენ ვთქვი სადმე პირიქით ბადალი არ ყავდა ბრაზილის ნაკრებს ულმაზეს სანახობას ჩუქნიდენ
temotab
მარადონას სხვა ქარიზამ აქ მესის სხვა ასე შევადაროთ მარადონა იყო ჰიტლერი ან თუნდაც ნაპალეონი მაკედონელიც ანუ უფრო ქარიზმატული ხალხში რო ჩანდა
მესი სტალინი ან იულიუს კეისარი თუნდაც ჰანიბალი ანუ ეს უფრო დინჯი ლიდერია კამერებზე არ თამშობს არ უყვირის ყველას
ეს რომ ლიდერია იქედანც სჩანს რომ როცა უნდა გინდა ბარსაში გინდა არგეტინის ნაკრებში გავა მოედნიდან ვისაც უნდ იმას გაუშვენბს და მის გარეშე ორვე გუნდი 0
ნუ ბარსა 45პროცენტი მაინც არის მესის არ ყოფნით არგეტინას დედა რო მოეტყნა ფაქტია
ყველა აღიარებს უკვე მაგას მესის გარეშეა 0 თვით ძან კრიტიკოსებიც
უპარაკოთ მესი არის ლიდერი მაგრმა განსხვავებული და ქარიზმაც აქ
სტლინს რო შევადარე რომელს გაუსწორდა გორელ მახოს თუ არგეტინელ ჩაბოს ?
კაი არ გვინდა დაცინვა
წავედი სამოსელი პირველი მაქ წასაკითხი წავაგე
არადა იმ გოგოს გამო ღირს მაგის წაკითხვა

ლოგინში ვიწექი და ვაი ამ წოლას. საბანი ნიკაპამდე წავიფარე. გავიტრუნე... არ მიშველა. ხელები საბნიდან ამოვყავი და ღრმად დავიწყე სუნთქვა. ჭერს ვუცქერდი, აბლაბუდებს. ვითომ კარგად ვიყავი, წავუღიღინე. ხელი ავწიე და კედელს მივადე, უდარდელად ჩავიცინე. არ მიშველა. მოდი ტელევიზორს ჩავრთავ და გადავერთვები-მეთქი. ჩავრთე: ვიღაც კაცს ქვა ეჭირა... სხვა არხზე გადავრთე. კორეული ფილმი გადიოდა: დაჭრილი მებრძოლი დროშას იხუტებდა. 300 ისარი ჰქონდა მოხვედრილი და კიდევ ამატებდნენ. ეს კი ფინალური სიტყვით გამოდიოდა. ისარს რომ მოარტყამდნენ, ვახ, შენიო, მოიკუნტებოდა... მერე ისევ წელში იმართებოდა და მონოლოგოს აგრძელებდა. ვერ მოკლეს. გადააგდე ეგ დროშა, იქნებ არ გესროლონ-მეთქი, დავუყვირე. გარშემო სულ მტრები იყვნენ და თავს აცოდებდა, თუ რა იყო ვერ მივხვდი. ბოლოში ღრიალი დაიწყო, თან ზეცაში იყურებოდა და დავიწვი მისი საცოდაობით...
ისევ გადავრთე: ვიღაც აფრო-ამერიკელმა მეორე აფრო-ამერიკელს ორჯერ უთხრა: Fაკიუ, Fაკიუ, ანუ ეხლა ნახე, დედა თუ არ მოგიტკნაო.
ცხოველების არხზე ობობების სექსი მიდიოდა და ტელევიზორი გამოვრთე.
საწოლიდან გადავძვერი და იატაკზე დავწექი. ფეხები ავიშვირე და საწოლს ჩამოვადე. მაინც მტკიოდა. ოჰ, შენი-მეთქი, წამოვჯექი. მერე იოგას პოზა გამახსენდა: მეთქი მოგრეხვას გავაკეთებ, მაგრამ გადავიფიქრე. ერთხელ ეგრე ფეხის შემოდება მინდოდა კისერზე და რაღაც ნერვი გამიწყდა ყბაში, ვეღარ ვლაპარაკობდი. მაინც ოდნავ გავიჭიმე, ტანით მაქსიმალურად წინ გადავიხარე და ღიპი მიშლიდა ხელს. უჩვეულო ბგერები გამოვეცი პირით, ჩვილი სელაპის პონტში... უ-ყუ-ყუ.
არაფერი გამოდის! - დავიყვირე - ძალიან მტკივა!
მიხვდით არა, რაც მტკიოდა? თუმცა ასე როგორ მიხვდებით.
წამოვხტი, კედელთან მივედი, შპალერს ავახევ, ამის დედაც-მეთქი, გავიფიქრე. მერე ფანჯარასთან მივედი და გადავიხედე... კატამ ჩაირბინა, მიაუო. ღამე იყო უკვე ძალიან. წინა კატას უკანა კატა მისდევდა და იმანაც მიაუო. რა თვეა, ნეტავ? - გავიფიქრე. თავი შემოვყავი... აჰა, მივხვდი, გარეთ უნდა გავიდე და ცოტა გავისეირნო-მეთქი. ცუდი გემო მქონდა პირში. ბყ, ბყ, - დამაბოყინია. ვაჰ, რა ცუდად ვარ, ჩავილაპარაკე. რაც ხელში მომხვდა, ის ჩავიცვი და როგორც ბეზდომნი, „ოსტატი და მარგარიტადან“ - მოსკოვში რომ დარბის და საოცრად დარწმუნებულია, თუ სად იმალება ვოლანდი, - აი ეგრე დარწმუნებული გავვარდი გარეთ და სწრაფი ნაბიჯით დავაწექი იქით, საითაც ფეხებმა წამიყვანა.
15 წუთი დავქროდი გარეთ, სრულიად უმისამართოდ და ვიღაც უცხო თვალისთვის, ძალიან საქმიანად, მაგრამ ჩემი ფეხები - არ მიშველა. სახლში უნდა დავბრუნდე, იქ გავხდები კარგად, დავიყვირე და სახლისკენ გავიქეცი.
სწრაფად შევვარდი სახლში, გზადაგზა ვიხდიდი, როგორც აღტკინებული შეყვარებული და ისევ ლოგინში შევხტი... რომლიდანაც კვლავ გამოვხტი ზუსტად ხუთ წუთში და ახლა საწოლის ქვეშ შევძვერი, იქნებ ბავშვობამ გადამარჩინოს-თქო.
ცოტა ხანი ზამბარებს ვათვალიერებდი და მტვერს სულს ვუბერავდი. ეეჰ, დავიყვირე და გამოვძვერი გაბურძგნული. რა გაბურძგნული. 10 წელია თმა აღარ მაქვს, ამიტომ საწოლის ქვეშიდან გაბურძგნული გამოძრომა ჩემი ერთგვარი ოცნებაც კია. ვაიმე, ეს რა დღეში ვარ-მეთქი და მარჯვენა ნეკნის ქვეშ რამდენჯერმე მუშტი ჩავირტყი. ვისაც კბილი ტკივა, ის ნეკნებში მუშტს არ ირტყამს. არც ის, ვისაც ბუასილი აქვს. მარჯვენა ფერდის ძირში ნაღვლის ბუშტია. ოი, ბუშტო, სად ხარ ჩამალული?! ახლა შემოვძვრები მანდ და წაგიჭერ ყელში. ბყ, ბყ, ბყ, სამჯერ დამაბოყინა. ისევ წამოვხტი, მოვიკუნტე და ხტუნვა-ხტუნვით ტელეფონისკენ წავუკურდღელე - სასწრაფოში უნდა დამერეკა.
აქსიომა პირველი: სასწრაფოში იმიტომ არ ვრეკავთ, რომ მოგვარჩენენ.
დასკვნა: პოლიციაში ან სახანძროში დარეკვა უფრო დიდი სისულელე იქნებოდა.
ალო, რომელი ხარო, მორიგე გოგონამ. ალეკო ვარ-მეთქი. რომელი ალეკოო. არ მიცნობ-მეთქი. ეს ტელეფონი ვინ მოქცაო.
მე სწრაფად მევსება მოთმინების ფიალა, მეზობლები დამემოწმებიან და ქალო-მეთქი, შევყვირე. ცხადია, გამოფხიზლდა და ოპერატორი გისმენთო. სასწრაფო-მეთქი. როდისო. სხვა კითხვა დამისვი-მეთქი. რას გულისხმობთო. სადო, სად მოვიდესო, გესმის, ეგ უნდა მკითხო-მეთქი. ვერაფერი გავიგეო. ესეც შანსს ხელიდან ვერ გავუშვებდი და მაშინ პარასკევს-მეთქი. პარასკევს თუ გინდათ, პარასკევს დარეკეთო. გესმით? ქალო, დღეს იყოს და მალე-მეთქი. აქ მოვიდეს და მძღოლს 5-ვ 53-ში არ აერიოს-თქო.
რა გქვია, ვკითხე, ოპერატორს. იმიტომ კი არა, გაცნობა და ბარში დაპატიჟება მინდოდა. ვიცოდი, რომ უეჭველი აურევდა და როცა აურევდა უნდა მცოდნოდა, ვისთვის მეგინებინა.
კარი გავაღე, ლოგინში ჩავწექი და როგორც შეყვარებული მამაკაცი ელოდება შხაპის მისაღებად შესულ ქალს, ისე ველოდებოდი სასწრაფოს. ეჰ, ამოვიოხრე.
აგვიანებდნენ. გამოდის მისამართი მაინც აერიათ. ტელეფონმა დარეკა და ალო-მეთქი. სასწრაფო გაჩერებულია 5-ბ სთან და ვერ გპოულობსო. იმიტომ, ვერ მპოულობს, რომ თამილა ოპერატორს რომ მოვუტკან ის თავდაჯერებულობა-მეთქი.
ჩაცმის დრო არ იყო და რაც მეცვა, იმით მოვკურცხლე 5-ბ-სკენ. არადა მეცვა არაფერი: ერთი ტრუსიკი მეცვა - გრძელი ფოხანა. ფოხანა ქვემოთკენ არ იყო ფოხანა, ზემოთკენ იყო და როცა შემცივდებოდა მკერდამდე ვიწევდი და მათბობდა. კედელზე აკრული ღამის აგენტივით ჩავუყევი კორპუსს და ცალი თვალით გავიჭვრიტე. სასწრაფო იქ იდგა. გავხტი კუთხიდან და ხელების ქნევა ისე დავუწყე, როგორც დაკარგულმა მთასვლელმა ვერტმფრენს. მძღოლის გაკვირვებული სახე დავლანდე. დაქოქეს და წამოვიდნენ... ეგრევე უკან გავქუსლე, ღია კარში შევვარდი და ლოგინში მეოთხეჯერ შევხტი. საბანი წავიფარე და მიუხედავად იმისა, რომ ისედაც ვკვნესოდი, უფრო დავიწყე კვნესა და ხელოვნური კვნესით ბუნებრივი გადავფარე: საქართველოში ჯერ კიდევ ეგებიან იაფფასიან ხრიკებზე.
ნაბიჯებზე მივხვდი, ბევრნი იყვნენ. გავოცდი, იმდენნი შემოლაგდნენ. ორი შემადგენლობით მოვიდნენ. ორი ექიმი, ორი ექთანი, ორი ვიღაც და ორი მძღოლი. ალბათ თვალებში მიორდება და ანდა სულაც ნაღველამ და სევდამ ჰალუცინაციები იცის, გავიფიქრე და ვკითხე: მეორე სასტავი პოლტერგეისტები ხართ? პრაქტიკანტებიო. ვაიმე, შევიცხადე. პრაქტიკანტი ხომ პოლტერგეისტზე საშიშია. პოლტერგეისტი დარწმუნებულია საკუთარ თავში, იცის, რასაც აკეთებს. პრაქტიკანტი - არასოდეს. პრაქტიკანტმა არ იცის ნემსის ჭერა, ვენის მოძებნა, წნევის გაზომვა, არ იცის ლაპარაკი, ღიმილი. პოლტერგეისტმა შეიძლება დაგინდოს. პრაქტიკანტი - არასოდეს. მაქსიმალურად საშიში პიროვნება დედამიწის ზურგზე - ეს თავდაჯერებული პრაქტიკანტია.
ექიმს ხელში ფონეიდოსკოპის მაგივრად, ანკეტა ეჭირა. დანარჩენებიც ანკეტებს იხუტებდნენ - წამალი და ტკბილი სიტყვა არა, ის არ გინდა. რა გჭირთო და პასუხს არ დაელოდნენ, გრაფებში რაღაცეების ჩაწერას შეუდგნენ. ერთი მაგრად აქტიურობდა და ცხრილებს ხაზავდა. მერე ჩემი ავადმყოფობის განვითარების გრაფიკიც კი დახატა და კოხტად გაამუქა წითელი მარკერით.
ერთ-ერთი პრაქტიკანტი გოგონა კი ჩემს საწოლზე ისეთი კუთხით იჯდა, თავს ძლივს ვიკავებდი, ფეხი რომ არ ამომეკრა ანკეტისთვის და არ ამეფრიალებინა. როგორც ერთხელ ბავშვობაში ტორტიან ქალს რომ ამოვუკარი ფეხი და ავუტყორცნე ოცდაათკვერცხიანი ტორტი. საბნიდან ფეხიც კი გამოვაცურე შეუმჩნევლად, მაგრამ დროულად გადავიფიქრე, ბევრნი იყვნენ, მომერეოდნენ, უკან შევაცურე.
აქ მტკივა, ვუთხარი მე. როგორ ფიქრობთ, მანდ რა არისო. გაფრენის დრო დგებოდა. მაგრამ თავისი ნაზი ხელი დამადო ხელზე და მოვდუნდი. წესიერად ბიჭო, ვუთხარი ჩემს სიამაყეს - დაბლა რომ არის, იმას. ვის ელაპარაკებიო. იმ თქვენს მძღოლს ველაპარაკები, რას იქექება ჩემს მაგიდაზე? მძღოლმა ხელები აწია: აი, ჰაერში მაქვს, არაფრისთვის მომიკიდა, ცილს მწამებსო.
ნაღვლის ბუშტი მტკივა-მეთქი. გამოდიოდა ვატყუებდი, რადგან ნაღვლის ბუშტი ორი წლის წინ ამომაჭრეს და ჩემს პანიკას სწორედ ეგ აძლიერებდა: რა მტკიოდა იქ, როცა ბუშტი აღარ იყო? ფიქრებში გადავეშვი, გამახსენდა, როგორ ამითამაშა ქირურგმა ამოჭრილი ნაღვლის ბუშტი, როგორც ცუგას და მითხრა: აი ნახე, რა გქონდა მანდაო. იქნებ სხვისი ნაღვლის ბუშტი ამითამაშა? მაგალითად, გვერდითა პალატიდან ერთი პაციენტის, რომელიც იმ მომენტისთვის საეჭვო რაღაცას გაჰყვიროდა: დამიბრუნეთ, დამიბრუნეთო... მაშინ ვერ ვხვდებოდი, რის დაბრუნებას ითხოვდა, იქნებ სწორედ ეს ბუშტი იყო მისი და ჩემი ისევ მე მაქვს...
უცბად მოვწვი, რომ სათადარიგო ექიმი ძალიან ახალგაზრდა იყო... და არა მარტო ის, დანარჩენებიც ბავშვები იყვნენ. ყველაზე ხანშიშესული 23 წლის იყო. გამეცინა. თქვენ საიდან მოდიხართ ასე ერთად, ალბათ სკოლიდან ხართ გამოპარულები შატალოზე, არა? - გავეხუმრე და მარტომ ვიცინე რამდენიმე წუთი გულიანად. ისტერიკა მეწყებოდა.
მოიქუფრნენ, მხოლოდ ერთს ეკიდა, ისე ამთქნარებდა, მალე ყბას ამოიგდებდა.
აბა, გადაიწიე საბანიო. დანარჩენების მრცხვენია-მეთქი. იქით გაიხედეთო. გაიხედეს ვითომ იქით, ყველა მაინც აქეთ იყურებოდა. საბანი გადავიწიე. აბა, სად გტკივაო. აი აქ-მეთქი და ქალის ხელი იმაზე გაცილებით დაბლა დავიდე, ვიდრე მტკიოდა. აი, აქ, აქ და კიდევ აქ გადასცემს-მეთქი.
ერთ-ერთი პრაქტიკანტი ჩაგვეკვეტა შეყვარებულებს: ამ ბოლო დროს რაიმე ოპერაცია ხომ არ გაგიკეთებიათო.
აქსიომა მეორე: სასწრაფოს შეკითხვას: „ადრე რამე ხომ არ გაწუხებდათ?“, უპასუხეთ უმოკლესად: „არა“.
კომენტარი: საკუთარი ვერსია რადგან არა აქვთ და არც არასოდეს ექნებათ, ამიტომ თქვენს ძველ ავადმყოფობას ჩაეჭიდებიან და მერე ნახეთ, როგორ ჩახდის სასწრაფო ბეკეტს აბსურდში.
მაშინ გამოუცდელი ვიყავი და ყველაფერი ჩავუკარკლე - გულის ძარღვში ერთი სტენტიც მიდგას-მეთქი, ასე დავამთავრე. სათადარიგო იგროკმა ნიშნისმოგებით დააქნია თავი და ეგრევე წამოიყვირა, გულის ბრალი ყოფილაო.
აქ კიდევ ერთი შეცდომა დავუშვი და ვერსია გავუმყარე, შეშინებულმა ვკითხე: „რატომ, გადასცემს?“
დიახ, გადასცემსო, წამოიძახა გახარებულმა მეორე ექიმმა, გულიდან მოდის ეგ ტკივილი და თან გადმოსცემს და მერე უკანაც გადასცემს და ისევ წინ გადმოსცემსო - აცეკვდასავით... ტაშიიი...
ავნერვიულდი და გავწითლდი. მეორე ექთანმა დაიძახა: წნევა გაუზომოს ვინმემო. ვინც გაზომა, იმანვე დაიყვირა, აქვსო. აბა, პირი გააღეო. რატომ ვითომ-მეთქი. მიდი-მიდიო. გავაღე... და ახლა ენა აწიეო. ავწიე და იმან ბალონიდან ენის ქვეშ ც-ც... ნიტროგლიცერინი შემიშხუპუნა...
სამ წამში წნევა დამივარდა და გამიხდა ორმოცი ოცზე. თვალები მიმებლიტა, ღიმილი მომადგა ბაგეზე... ვაიმე, რა კარგია, ჩავილაპარაკე... რა საყვარლები ხართ... დამაფარეთ და შემომიკეცეთ რა, მეძინება მაგრად. გადასცემს და გადმოსცემს, გადასცემს და გადმოსცემს, ავღიღინდი საყვარლად.
ძილბურანში საშინელი ფრაზა ჩამესმა: მოდი გადავიყვანოთო. სასწრაფო პოლიციას სწორედ ამით ჰგავს - ორივე სადღაც მიგათრევს.
ვაი, თქვე პრაქტიკანტებო, გამთიშეთ არა. ბოლო ძალა მოვიკრიბე, ლოგინიდან წამოვხტი და ლოჯისკენ წავტანტალდი. ფოხანა ტრუსიკს ზემოთ ვიწევდი, ფეხებს ხმაურით ვატყლაშუნებდი, იქნებ ამან მაინც შეაშინოს-მეთქი. მაგრამ დაბალი წნევით შორს ვერ გაიქცევი. მტარვალ-პრაქტიკანტს აკანკალებულ ხელში შპრიცი აუთამაშდა.
„ამბობენ, იმ ქალს, თავი რომ მოუკლავს, ქრისტიანული წესით დამარხავენო“ - ძილბურანში მყოფმა, მესაფლავის აი ეს ტექსტი წარმოვთქვი „ჰამლეტიდან“ და ნემსისგან ძალიან ნატკენ ტრაკზე ხელი მოვისვი.
***
პალატაში ვიწექი. პირში მსუქანი შლანგი მქონდა ჩათხრილი და მუცლიდან რაღაცას მიტუმბავდნენ. ოთახს თვალი მოვავლე - ორნი ვიყავით. მეორე ავადმყოფი მაგრა საწყლად გამოიყურებოდა: კუტუმოჭრილ გრეიჯოის ჰგავდა „სამეფო კარის თამაშებიდან“.
ჩათხრილი შლანგი ლაპარაკში ხელს მიშლიდა და ბლე ბლუ ბლა ბლა, ბაყ ბაყ, ვთქვი მე. სინამდვილეში ვიკითხე, სად ვართ-მეთქი. გულის კლინიკაშიო.თვალი მტკიოდა და მეც აქ მომიყვანესო, გრეიჯოიმ, და 300 ლარი უკვე ამახიესო.
მარჯვენა ხელი გავითავისუფლე და პირიდან შლანგი ამოვიძრე. წამოვჯექი. რამე ხომ არ ამომაჭრეს ნეტავ, გავიფიქრე. რა უნდა ამოეჭრათ, ცოტა რამ იყო შიგნით ისედაც დარჩენილი.
გრეიჯოის ხელში ბოთლი ეჭირა. ამაში როგორ ჩავაფსაო. პროსტო გინდა რომ ჩააფსა და თუ დაგავალეს-მეთქი და დამავალესო. რა უნდა ჩააფსა, წამო აქედან დავახვიოთ-მეთქი და ორივენი წამოვდექით. პალატიდან გავედით და დერეფანს გავუყევით. საავადმყოფოს მისაღები, სტადიონის შესასვლელს ჰგავდა, მაგარ თამაშზე.
აჰა, კიდევ ერთი შემოაგორეს საკაცით. კარგად ვარო, გაიძახოდა. აბა, რატომ მოგათრიეს ნეტავ, დავუძახე. ვერ გაიგო, საიდან დაუძახეს, თვალებს აცეცებდა, სანამ ლიფტში შეისროდნენ.
მეორე კი პირიქით გარეთ გაყავდათ და ეწინააღმდეგებოდა, არა მგონია, ბოლომდე ვიყო მორჩენილიო. გასასვლელში გაუძალიანდა გამყვანებს და მე აქედან მივაშველე ხელი, გარეთ გატყორცნაში - არ იყო საჭირო სხვისი ადგილის დაკავება კლინიკაში.
უკნიდან მიბერავსო, გრეიმ. ეგ იმიტომ, რომ ეს კოპლებიანი ხალათები წინიდან ჩამოგვაცვეს, მაგრამ უკნიდან შიშველი ტრაკები გვაქვს-მეთქი.

Trolling Level: 10

მაინდა



ის თუ გახსოვთ თქვენ, კრუიფზე რომ დაწერა ?

დღეს რომ თამაშობდეს მეორე ტაიმში სირბილის თავი არ ექნებოდა, ოზილივით იქნებოდაო

და სატრანსფერო ფასი 18 მილიონი იქნებოდაო

ინფლაცია



ორ ადამიანს გაუვლია სრულყფილების სიახლოევეს, ფეხბურთში: პელეს და მესის

ეს არის მარტივი, ხილული ჭეშმარიტება, რომლის დანახვა ძალიან მარტივია სურვილის, სწორი ლოგიკისა და აზრდანატანების შემთხვევაში


ჩემთვის უბრალოდ გაუგებარია და ვერც ვერასდროს გავიგებ, როგორ შეიძლება ადამიანი ამბობდეს, რომ უყვარს ფეხბურთი

და ასე ხელაღებით საუბრობდეს პელეზე )



აგერ, თქვენს სანაქებო მაშინდელ ევროპელებს ნახეთ რას უშვრება

დიახ, თან იმ ევროპელებს, რომლებზე ძლიერი მოთამაშეების წინააღმდეგაც ბრაზილიაში უწევდა თამაში, რეგულარულად და არა ასე, ტურნეებით )

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

რა უქნა აქ ბეკენბაუერს

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

Pep Guardiola

კაცების კაცი ხარ



This post has been edited by Biutiful on 19 Oct 2016, 03:16

Biutiful
ეგეთ ფინტებს ყოველ კვირას ნახავ ნებისმიერ ჩემპიონატში :დ ბიჭოს გადირკა ბეკენბაუერი ბიჯოოოო



არა ვიცი რო უძალიანმაგრესია მარა ეგ გიფები

და ესეთ პოზიციურ შეცდომებს გორის დილას მცველებიც რო აღარ უშვებენ არაუშავს?

ბიჭო ამ გიფებს და ვიდეოებს მაინც ნუღარ დებთ, თორემ მთალდ უტეხავთ სახელს


5 ნომრის მოქმედებს და მიდგომას დააკვირდით ქვედა გიფში და მიხვდებით რას ნიშნავს გამოთქმა "ფეხბურთი განვითარდა, წინ წავიდა და გართულდა"

ანდაც ზედა გიფი, აშკარად არაა რაღაც გიჟი კონტრატაკა, და ორი მცველია მარტო საჯარიმოში, 3 მეტრიანი მანძილით დაშორებული და მესამე ზანტად მოიწევს მოედნის სიღრმიდან. ### ინდურ ბაევიკებშია ეგრე, 5 კაცი ეXუბება ერთს, ოღონდ რიგრიგობით, აცდიან მთავარ გმირს რომ ეფექტურად მიბეგვოს ხუთივე რიგრიგობით

თქვენივე გიფებით დაუსვით წერტილი დისკუსიას. მორჩა ბაზარი

This post has been edited by აკაცია on 19 Oct 2016, 08:35

ბიჭებო და გოგოებო შეკითხვა მაქვს თქვენთან ნეიმარი ჯობია მესის და
რონალდუ ?

Piquecanthropus
კაი ნარკვევი იყო
კიდე დადე ხოლმე

სასტავი თავისი დროის გენიებს იმით აკნინებს რომ
იმათზე მეტი იციან იმაში, რაშიც ისინი ითვლებოდნენ გენიებად
არგუმენტია პიზდეცი




ნებისმიერმა ყურანის შემსწავლელმა მუჰამედზე უკეთ იცის ყურანი
და, მე მოსეზე კარგად ვიცი ბიბლია