ვისაც სურს  ბატონი ვალიკოს გუნდში დარჩენა- ბარსელონას ნამდვილი ფანი არაა  
 
 ჯერ კიდევ ,როდესაც ბავშვი ვიყავი რივალდოს  თამაშების საყურებლად უდენობის გამო ფეხით  მიწევდა გავლა
 3 კილომეტრის,და ეს ყველფერი ხდებოდა ცივ და სუსხიან ზამთარში. 
მაგრამ სიხარულით და საოცარი სანახაობის მოლოდინით შეპყრობილი გავივლიდი,ხოლმე გაყინულ და ცუდ გზას. 
შემდეგ უკვე  ცოტა მოზრდილ ასაკში რონალდინოს ჯადოსნური ღიმილის სანახავად რამდენჯერ მიყურებია ისეთი ხარისხით 
ფეხბურთისთვის,სადაც მარტო ბურთი სჩანდა ახლოდან,როდესაც აჩვენებდენ...
ბევრჯერ  ძმაკაცები მიმიტოვებია ნაშებთან ერთად და ფეხბურთის საყურებლად წამოვსულვარ სახლში...
უკვე თინეიჯერულ ასაკში მესის და ტვლიპინა გვარდიოლას შოუები იმაზე დიდი სიამოვნებას მაინჭებდა,ვიდრე ჩემი უკრაინელი ნაშა და სვანური პლანი. 
რა ხდება ახლა ? 
არ მეგონა თუ ეს პერიოდი დადგებო,როდესაც ბარსელონას თამაშებს ისეთი ზიზღით ვუყურები,როგორი ზიზღითაც ბაღში ვჭამდი ბორშს...
მართლა,უდიდესი სიყვარული ამ გუნდისადმი მაიძულებს ვუყურო "სვარკას" 
ეს აღარა ბარსელონა,რომელიც ყველასთან შემტევ და ლამაზ ფეხბურთს თამაშობდა და თავის სტილზე მაშინაც არ ამბობდა უარს,როდესაც გუნდში როშენბაკები იყო...
გუნდში გყავდეს მესი,სუარესი,დემბელე,კოუ და ასეთ სვრაკას თამაშობდე,ნამდვილად ნიჭი უნდა ამ ყველაფერს. 
რაცარუნდა ტიტული მოიგოს ამ კაცმა,რომლის მოგების მე არ მჯერა (ლიგას ვგულისხმობ უფრო),მთავარი ისა,რომ  ბარსელონა აღარ არსებობს,ტიპმა ჩვენი საყვარელი გუნდი 
გააქრო 
