ბიჭო ეს ნევროზი არააა სინამდვილეში მაგხელა პრობლემა, თუ საკუთარ თავზე იმუშავებ ადამიანი
თან ცოტა პოზაც მგონია, აუუ ნევროზი მაქვს, დაახლოებით ისეთი სიტუაციაა, მაგარი გიჟიაო რო ამბობენ და უსწორდებათ თან
თორე ადვილად რო ღიზიანდები ადამიანი,მშვიდი არ ხარ და აშშ.. ჩვენ ასაკში და ჩვენი ცხოვრების პირობებში ( მეეჭვება ყველას დალაგებული გვქონდეს) ბუნებრივია
მე პირადად გული უფრო მწყდება უემოციო რო გავხდი მაგაზე
რავი, ჩემი პირადი თუა მამენტ ძაანაც ემოციური ვარ, მარა თითქოს გავცივდი, სხვისი ისე აღარ მტკივა, აღარ განვიცდი
ესეთი შთაბეჭდილება მაქვს რო ადამიანობა იკლებს ჩემში, ასაკის მატებასთან ერთად
და თუ რამე ადამიანურს ვაკეთებ, უფრო გონების/მორალის დამსახურებაა, გააზრების, ვიდრე ემოციურ ფონზე
მიღებული გადაწყვეტილების... ალბათ ვერ ავხსენი მთლად კარგად, კიდე ვცდი
ყველაზე მძაფრად რაც მახსოვს, აი რო დავფიქრდი იმენნა პირველად თუარა, სიღმისეულად მაინც
ყველა ძაან განიცდიდა მაია ასათიანის შვილის ამბავს, რამდენიმე ტიროდა სამსახურში
და მე პროსტა შეწუხებული სახე მივიღე, ანუ კიარ მესიამოვნა ან გამისწორდა, პირიქით
მარა აი მცირე დარდიც არ გამყოლია.. ###ზე მეკიდა კაროჩე :/
· 
განყოფილების მთავარი თემა, la casa de papel #29
