ლიგებს გადავხედე ისევ.
აი რა წლები იყო ტო.
რამდენი ტანჯვა. 6-2, 5-0, ლიონები, არშემდგარი ტრანსფერები, მწვრთნელები და გაჭირვება ვნახეთ.
რამდენი უითბლობა და წარუმატებლობა იყო.
რამდენი დეპრესია, რამდენი მოლოდინი უშედეგო და ა.შ.
ატლეტიკოსთან 93 წუთამდეც ეს ყველაფრრი თან ახლდა გუნდს.
მაგრამ ყველაფერი როგორ შეიცვალა.
რა დამავიწყებს ამ ლიგებს ამ ემოციებს, ყველა წელს ვჩემპიონდებოდით. საოცრება და სასწაული იყო.
პირველი ლიგის მერე კაი 2 წელი დაისვენენო.
მეორე ლიგის მერე ახლა 3 წელიო
3 ლიგა რომ დადედ და ორი ზედიზედ ახლა 10 წელი დაისვენონ თუ უნდათო და შემდეგ წელს მესამეც მიაყოლეს ზედიზედ.
მე ტრადიციასავიტ მქონდა ეგ სამი წელი 1/4 დან ერთ ბარში დავდიოდი და მჯეროდა რომ ისევ ლიგას დადებდნენ.
ზღვა ემოციები იყო. ენით აღუწერელი სიამოვნება როცა მეფეები არიან და შენ ბავშვობიდან წარუმატებლობიდან ქომაგობ და არაფერი დიდი გამარჯვება არ გინახავს.
არვიცი ნოსტალგიური სასწაულია.
როდესმე თუ განმეორდება ნეტა მსგავსი.
5 წელში 4 ლიგა
3 ზედიზედ.
ქამბექები, დიდი მეტოქეების განადგურებები, ემოციები.
სასწაული იყო.
ამია შემდეგ არ/ვერ ვიტყვი ცუდს ვერცრრთ იმაზე ვინც წვლილი შეიტანა ისტოტიის დაწერაში.
თუ უნდათ დაშალონ გუნდი და თავიდან ააწყონ.
უბრალოდ ამათმა რაღა უნდა დაისახონ მიზნად. ყველაფერი მოიგეს და ყველას მოუგეს.
საუკეთესო 11 კაცი იყო ძირითადში, საუკეთესო ბენჩი, საუკეთესო მწვრთნელი და საუკეთესო პრეზიდენტი.
რათქმაუნდა საუკეთესო გუნდი !!
ჩემი პირველი ფოტოა ფეისზე, ტვიტერზე, ინსტაზე
სადაც კი ვარ ყველგან ამ ფოტოს ვტვირთავ პირველს.
This post has been edited by FromSydneyToLA on 9 Mar 2019, 02:53
მიმაგრებული სურათი
ფორუმელს კითხეს კარდუ შენ ხარო? და არა ისე ვარ ###ო. ©Gtrup
ნაღდი ტროლი იყო მაიორი აბჟანდაძე.. 43-ში გერმანელებში ნაძვის ხის ფორმით რომ შეიპარა და 53-ში საშობაოდ რომ მოჭრეს. © ozzy_ka10
· 
Real Madrid C.F., A Por La 14
