ასეთ თემებში თითქმის ვერასდროს ვრისკავ და ნულ ვოუთით შემოვიფარგლები ხოლმე

ნამეტანი ძნელია ერგის გამორჩევა.
დესაი-პირველი(ქრონოლოგოირად) დიადი მცველი ჩემთვის. და ალბათ პირველი როცა თამაშის დროს შემტევებზრ მეტად მცველს ვაკვირდებოდი

კანავარო-პირველი მცველი, რომლის ცენტრ მცველობამაც ფლანგიდან მომხიბლა

2000ის ევრო, განსაკუთრებით ჰოლანდიასთან მატჩი. 2006ის მსოფლიო გვირგვინი და მშვენება. მერე ჩაიჯვა

პუიოლი-პირტიტველა, ლობჟანოძის კალიბროს მარჯვენა მცველიდან მსოფლიოს ერთ-ერთ საუკეთესოობამდე, ალბათ ყველაზე ბევრი ამის თამაში მაქ ნანახი ჩამოთვლილებიდან. მეტი ვიდრე არა მარტო მცველო, არც ფეხბურთელი, არამედ როგორც სპორტსმენი

წურამი- ამანაც ფლანგიდან დაიწყო და მაგრამ მე რაც ვუყურებ სასტარტოდ ბევრად კლასნი იყო იგივე პუიოლზე. 98ის ნახევარფინალიდან ჩამრჩა და ვიდრე ბარსაში გულის პრობლემები არ აღმოუჩინეს სულ მიყვარდა. რასისტობაში ნუ ჩამომართმევთ და ერთ-რრთო ყველაზე ჭკვიანი შავკანიანი(და არამარტო) ფეხბურთელო ვინც მინახავს.
ნესტა-მალდინი იმდენად ლეგენდა მიჭირს რამე ჩემი დავამატო. მარა სამაგიეროდ არ მიჭირს სტამზე

არ ვიცი ძმაო ვუყურებდი და მომენტებში იდეალურის შთაბეჭდილებას ტოვებდს, ნაკლს ვერ უპოვიდი ერთი შეხედვით. ცენტრ მცველების ივან დრაგო

ვანდამს ყველანაირად ჯობია თითქოს მაგრამ ბოლოს მაინც .მარცხდება, ანუ გასაგებია რო არასდროს ნომერ ერთობაზე არ გაიწევს ბატონი იაპი ალბათ სრც თვითონ აქვს პრეტენზია, მაგრამ თან თითქოს ყველა ფიზიკური მონაცემი ქონდა ამისთვის. ერთხელ სტადიონზე წარბი გაიხეთქა, იქვე ორ წუთშო დაიდო ნაკერი და შემოვოდა
ლუსიო- ემოციურად ყველაზე ახლოს ალბათ ჩემთვის, მიუხედავადდ ბევრი შეცდომებისა და მამენტ კარიერული ჩავატდნებისაც ალბათ ყველაზე დიდი სიამოვნებით ამასთან ვითამაშებდი მე პირადად. მგონია რო ერთ უბანში გავიზარდეთ და ერთად ვისწაბლეთ ფრხბურთის თამაში

ჩემი "საყვარელი" მცველი ნატანჯი მარა ფრხბურთის სიყვარულით რო ყველაფერს მიაღწია მაინც ისეთი, ყველგან რო პასუხისმგებლობას იღებდა, ბევრჯერ რო წაიქცა მაგრამ მაინც რო დგებოდა აი ეგ. <3
და ბოლოს ალბათ მაინც ტერი, აქაც რაციონ ალური ახსნა არ მაქ. არ ვიცი რატო ვაყენებ კემბელზე, ფერდინანდზე, იგივე ვიდიჩს წინ მაგრამ ვაყენებ. ლუსიოსი არ იყოს ესეც კაი ნატანჯია, თან პროჭიც(ბრიჯის ამბავში) თან ასრისტოკრატიც, ქარიზმატულიც. ყველაფერს რო თავი გავანებოთ ტერის კაპიტნობის პერიოდში ერთი ნორმ, ან კარგი ევროპული გუნდი გადაიქცა გრანდად. ყველაზე მეტი წვლილი ალბათ ბატონი ჯონისია ამ შემთხვევაში.
კიდე ბევრი გამომრჩა ალბათ მაგრამ ნიჩიო. უბრალოდ ბარემ.კორდობასაც ვახსენებ.
ესეც ლუსიოსი არ იყოს ჩემ უბანშია გაზრდილო

მოქმედებზე ჯერ არ დავწერ <3333