იტალია, გერმანია, საფრანგეთი და ინგლისი, დესერტად კი ხორვატია,
ესეთი შთამბეჭდავი გზა არ მახსენდება სანაკრებოზე:დ
გაიტანეს 15 გოლი, რაც საუკეთესო შედეგია ისტორიაში
აქ ბილბაოს და სოსიედადის ფეხბურთელებზე კი იქრინჯებოდა ხალხი,
მაგრამ დაამტკიცეს რომ ფეხბურთი პირველ რიგში გუნდური თამაშია
და გუნდურად იმდენად მაგარი ტურნირი ქონდა ესპანეთს, პირველიდან ბოლო მატჩამდე, რომ ურთულესია ვინმეს გამორჩევა საერთოდ
იქით როდრი, აქეთ რუიზი, იქ ოლმო, რომელიც ნამდვილი თილისმა გამოდგა,
იქით ის არანორმალური ბავშვები ვინგებზე
სისტემაც ისე გამართა ტლოპინამ, ინდივიდუალურად ყველა ჩანაცვლებადი რომ არის...
გუნდმა ფინალში როდრის დანაკლისი არ შეიმჩნია...
როდრის რომლის გარეშეც მანჩესტერ სიტის დედის ღრძილები ეტყვნება

პედრის დანაკლისი საერთოდ პლიუსად გადააქცია, ისეთი ტურნირი ქონდა ოლმოს
ინგლისის მოგება კი ფეხბურთის სირცხვილი იქნებოდა
და არა იმიტომ რომ დაცვითი გუნდი ვერ უნდა იგებდეს ზოგადად
იმიტომ რომ ასეთი შეტევითი პოტენციალის მქონე ნაკრები ასეთი უღმერთო და უემოციო სვარკით გვაწვალებდეს, არ ვიცი მართლა...
საქართველოს ნაკრების ერთ თამაშში ბევრად მეტი ემოცია იყო, ვიდრე ამ ერთად შეყრილი რობოტად ქცეული სტარების