Tengiz@@თბილისელია
ნახე თენგიზ ესეც კი მოეგო გონს
https://www.youtube.com/live/YP3Gq8wegdg6 წუთიდან მოუსმინე 10 წუთით აბა
* * *
2009 წლის 24 ნოემბერს, მადლიერების დღის უქმეებზე, ჯონ ედვარდ ჯონსმა,
სამედიცინო ფაკულტეტის, 26 წლის სტუდენტმა და ახალგაზრდა მამამ, გადაწყვიტა ოჯახთან ერთად იუტას შტატში მდებარე „ნატი პუტის“ (Nutty Putty) მღვიმე მოენახულებინა.
ეს უნდა ყოფილიყო მხიარული თავგადასავალი.
ჯონი, რომელიც ბავშვობაში ხშირად დადიოდა მღვიმეებში, ეძებდა ვიწრო გასასვლელს, რომელსაც „საშვილოსნოს ყელს“ ეძახდნენ. სიბნელეში მას გზა აერია და შევიდა ნაპრალში, რომელიც რუკაზე საერთოდ არ იყო მონიშნული.
ეს იყო ჩიხი, ზომით 25x45 სანტიმეტრი — დაახლოებით სარეცხი მანქანის კარის ხელა.
ჯონმა იფიქრა, რომ წინ გასასვლელი გაფართოვდებოდა, ამიტომ ჰაერი ღრმად ჩაისუნთქა, მუცელი შეწია და წინ გაძვრა. ეს იყო საბედისწერო შეცდომა.
როგორც კი ჰაერი ამოუშვა, მისი გულმკერდი გაფართოვდა და ის კლდის კედლებს შორის გაიჭედა.
რაც უფრო მეტს მოძრაობდა, მით უფრო ღრმად სრიალებდა ქვემოთ.
საბოლოოდ, ის აღმოჩნდა თავდაყირა, 70-გრადუსიანი კუთხით გაჭედილი, სადაც ხელების განძრევაც კი არ შეეძლო.
მომდევნო 27 საათის განმავლობაში ადგილზე 100-ზე მეტი მაშველი მუშაობდა.
მათ შეძლეს თოკებითა და ჭოჭონაქებით სისტემის აწყობა.
სიტუაცია იმედისმომცემი ჩანდა — ჯონი ოდნავ ზემოთ ამოსწიეს, მან წყალიც კი დალია და მაშველს დაელაპარაკა.
მაგრამ უეცრად, ბედისწერამ სასტიკად იხუმრა: კლდის თაღმა, რომელზეც სამაგრი იყო მიბმული, ვერ გაუძლო დატვირთვას და ჩამოტყდა. ჯონი ისევ უკან, უფრო ღრმად ჩავარდა ნაპრალში.
თავდაყირა პოზაში ყოფნის გამო, მის ტვინში სისხლი ჩადიოდა, გულს კი სისხლის გადატუმბვა უჭირდა.
ფილტვები სითხით ევსებოდა. მაშველები ტიროდნენ, რადგან ხვდებოდნენ, რომ ვერაფერს გახდებოდნენ.
ჯონმა იცოდა, რომ ეს დასასრული იყო. მან მოასწრო და რაციით ცოლს დაემშვიდობა: „მიყვარხარ, უთხარი შვილებს, რომ მამას ისინი ძალიან უყვარს“. 25 ნოემბრის ღამეს მისი გული გაჩერდა.
ყველაზე შემზარავი ფაქტი კი ის არის, რომ ჯონის ცხედარი მღვიმიდან ვერ ამოიყვანეს.
კლდის ფორმისა და სხეულის მდებარეობის გამო, მისი გამოტანა შეუძლებელი იყო ისე, რომ მაშველების სიცოცხლეს საფრთხე არ შექმნოდა.
ხელისუფლებამ მიიღო უპრეცედენტო გადაწყვეტილება: მღვიმის შესასვლელი ბეტონით ამოავსეს. ჯონ ედვარდ ჯონსი დღესაც იქ არის, კლდის სიღრმეში, თავდაყირა გაჭედილი, ზუსტად იმ პოზაში, როგორშიც გარდაიცვალა. „ნატი პუტის“ მღვიმე კი მისი ბუნებრივი საფლავი გახდა.