თხუნელას გამოძახილი
ნუ ეს რომ ვინმე ფეისს დაეწერა ატყდებოდა განხილვა და ამბავი, თუნდაც ფეისბუქზე, მაგრამ მცირედითაც ვკმაყოფილდებით
მოკლედ, ვუგზავნი ჩემს მოთხრობას დიოგენეს და ვნახოთ თუ დაბეჭდავს ))))
აი ხომ გამოიცა რამდენიმე წლის წინ თურქი ავტორის "5 სტამბული 5 ბავშვი" და სულ ცოტა ხნის წინ გვანცა ჯობავას "5 თბილისი 5 ბავშვი",
ჰოდა ეს იქნება გერმანელი "თხუნელა" და ქართველი "ნუციკო" ))
მაპატიეთ ნუციკოებო )
ვინ დააკუკა ნუციკოს თავზედიდი ხნის წინ... ოჰ, არა, მაპატიეთ ბავშვებო, აი სულ რამდენიმე დღის წინ, წამოწია ნუციკომ ქოთნიდან გაწითლებული ტაკო, ვქენიო, დედას გასძახა,, მორჩილად მიუშვირა დედას ტაკო, მერე ვარდისფერი საცვალი ამოიწია, მოავლო ხელი სათამაშოებით სავსე კალათას და კიბეებზე დაეშვა. ალბათ გაინტერესებთ, ვინ იჯდა ნუციკოს კალათაში. გაინტერესებთ არა? მოკლედ, ვის აღარ ნახავდით ნუციკოს კალათაში: ვარდისფერ ფლამინგოს, თეთრ ძროხას შავი წინწკლებით, ხუჭუჭა ბეკეკას, კუბოკრულბაკნიან კუსაც კი.
ნუციკოს ხუთსართულიანი "ხრუშოვკის" (ანუ სახლის) ძირში, მზრუნველ მამიკოებს პატარებისათვის ოქროსფერი (სამშენებლო) ქვიშა მიეტანათ, ოცნების კოშკების ასაგებად. ნუციკოც უკანმოუხედავად გამოვარდა სადარბაზოდან და ვითომც არაფერიო, ისე ჩადო ყვავილებიანი ტაკო ოქროსფერ ქვიშაში. კალათიდან ცხოველები გადმოყარა, ისინი (სავარაუდოდ სტრატეგიულად) განალაგა და ის იყო თამაში უნდა დაეწყო, რომ დედიკომ გადმოსძახა - დედუნა, კაბა არ დაისვაროო... და უცებ, ბრახ, არა, ტყლუმპ, არა, დლუმფ... კი კი დლუმფ, ნუციკოს ვიღაცამ თავზე დააკუკა.
- დედაააააააა, მორთო ღრლიალი ნუციკომ, დედაააა, ვიღაცამ თავზე დამაკუკააააა.
დედიკოს ნუციკოს ძახილი აღარ გაუგია, ის სახლს ალაგებდა, ყურებში კი ლილი ალენი გაერჭო, სიმღერით "Fuck You Very Much".
თავზე დაკუკებიდან რამდენიმე წამში ნუციკოს ოთხი-ხუთი ზურმუხტისთავიანი ბუზი დაუმეგობრდა. წვრილზე-წვრილი საცეცებით მიუალერსეს ნუციკოს პაჭუა ცხვირზე და თან გაამხნევეს ასლუკუნებული გოგონა:
- ბზზზზ, კარგი რა ნუცი, ბზზ, რა გატირებს, იმაზზზზე დიდი ბედნიერება რაღა უნდა იყოს თავზზზზე, რომ დაგაკუკებენ, ბზზზ...
- რას ამბობთ, რას? - ტირის ნუციკო, ახლა ვინღა მეთამაშებაააა
- ჩვენ ნუციკო, ჩვენ,,,ბზზზზ, ჩვენ არ მიგატოვებთ არასდროს, ბზზზ - ისეთი საყვარლები და თავაზიანები ჩანდნენ ზზზურმუხტისფერთავიანი ბუზზზები, რომ ნუციკოს სულ ცოტათი გულზზზეც კი მოეშვა და გადაწყვიტა, რადაც არ უნდა დასჯდომოდა ეპოვა ის, ვინც მას თავზე დააკუკა.
ბევრი იარა თუ ცოტა იარა, გზად შავწინწკლებიან თეთრ ძროხას გადაეყარა, რომელიც თივას ცოხნიდა, კუდით კი ბუზებს იგერიებდა:
- გამარჯობა ქალბატონო ძროხა, - მიესალმა ნუციკო, - შემთხვევით, აი ეს კუკები თავზე რომ მადევს, თქვენი ხომ არ არის?
- აბა მანახე, ცოხნა შეწყვიტა ძროხამ, - მმუუუ, დაიზმუვლა, მერე განავალს დაყნოსა და თქვა:
- მუუუ, არააა, არ არის ეს ჩემი ფუნა, ამ ფუნას შვრიის სურნელი დაჰკრავს, მე კი დილიდან თივის მეტი არაფერი მიჭამიაო.
რას იზამდა ნუციკო, გააგრძელა გზა და სულ მალე ვარდისფერ ფლამინგოს გადაეყარა, რომელსაც მწვანე ტბაში ჩაეყო თავი და თევზის დაჭერას ცდილობდა:
- უკაცრავად, ლამაზო ფლამინგო, აბა შემომხედეთ, აი ეს კუკები, თქვენ ხომ არ დაგეკარგათ?
- ჰმ, ერთი ამას დამიხედეთ, რას ნიშნავს მე ხომ არ დამეკარგა? ერთი კარგად შემომხედეთ, როგორ გგონია ვგავარ მაგ ყავისფერ სკორეს, ვგავარ? - ფრთები შეაფრთხიალა ფლამინგომ, ნისკარტი მაღლა ასწია და ავისმომასწავებლად გადაუბრიალა მოწითალო თვალები ნუციკოს
გოგონა შეშინებული გაშორდა ფლამინგოს და თან წაიყოლა ბუზებიცა და განავლის მყრალი სუნიც.
უცებ, სად იყო და სად არა, გზაზე ხუჭუჭა ბეკეკა შემოაყარა. მგელს გამოჰქცეოდა და ფარეხისკენ გარბოდა.
- ბეკო, ბეკო, ბე, - უკან გაეკიდა ნუციკო, - მომიცადე ბე... აი ეს კუკები...ის იყო ნუციკოს უნდა ეკითხა ბეკეკასთვის, თავზე შენ ხომ არ დამაკუკეო, რომ ბეკეკა ჩაიცუცქა და ტაკოდან ცურცლები ჩამოყარა, შიშისაგან ჩაისვარა.
მიხვდა ნუციკო, რომ ბეკეკას ცურცლები არაფრით არ ჰგავდა მის თავზე დადლუმფებულ განავალს და იქვე დაღლილ-დაქანცული ბალახებში ჩამოჯდა. ზურმუხტისთავიანმა ბუზებმაც ამოისუნთქეს და მშვიდად მოკალათდნენ ნუციკოს კუკებიან თავზე.
უცებ ბალახებში უცნაური ფაჩუნი მოესმა გოგონას, გაიხედა და რას ხედავს, კუბოკრულბაკნიანი კუ არ მოდის მისკენ ხვნეშა-ხვნეშით? მგონი კუკების პატრონი ვიპოვეო, გაუხარდა ნუციკოს, ბაკანზე დაუკაკუნა კუს და ძალიან ზრდილობიანად მიმართა.
- დიდი ბოდიში, თუკი შეგაშინეთ, ან შეგაწუხეთ, მაგრამ იქნებ შემომხედოთ და მიპასუხოთ, აი ეს კუკები თავზე რომ მადევს, სრულიად შემთხვევითა და უნებურად, თქვენ ხომ არ გადმოვარდათ ბაკნიდან?
კუმ კისერი წაიგრძელა, დანაოჭებული ფეხები ბაკანში შემალა და ნუციკოს უთხა:
-ეგ კუუუკები საჩემოდ ძალიან დიდი უნდა იყოსო. სად მე და სად ეგ კუუუკებიო
მართალი იყო კუ, სად ის და სად ნუციკოს კუკები...
დეეეეედაააააა, დეეეეეეეეე, ვიღაცამ თავზე დამაკუკააააა, ღრიალით შეაღო ნუციკომ სახლის კარი, დედას კაბაზე ჩამოქაჩა და ყურებიდან ლილი ალენი (ხომ გახსოვთ, მომღერალი) გამოაძრო.
- ვაი ნუციკო, ეს რა დაგმართნია, ნუცი, ნუციკო, შეიცხადა დედამ, კუკებში ნეკა თითი ისე ჩაყო, როგორც შვრიის ფაფაში, მერე ენით გალოკა, გაიღიმა, ნუციკოს ცრემლები კაბის კალთით შეუმშრალა და უთხრა:
- ნუცი, ჩემო ნუცი, ეს ხომ შენი კუკებია, ნუცი... ქოთანში რომ დამიტოვე, უნიტაზში ჩასარეცხად ვერ გავიმეტე და ფანჯრიდან გადავყარეო. შენ ხომ ჩემი ანგელოზი ხარ ნუციიიი, ანგელოზების კუკები კი ჰაერში დაფრინავენოოო...
ნუციმ ტირილი შეწყვიტა, გაიღიმა, ბუზებს ამაყად ახედა და უთხრა:
- მე ანგელოზმა დამაკუკა!
13.03.11
ნინო თარხნიშვილი
This post has been edited by ameliamelia on 14 Mar 2011, 18:23 
იმედზე გასული ,,სპეციალური რეპორტაჟი" - გაერთიანებული თემა
