არც მინდა ტუალეტი; წყალს არ ვსვამ ხოლმე. ხვალ, როგორც როგორც იქნა, დამთავრდა დღეს, რომ გამოვალ, გავიხევი დალევით.
აუ, რაც მე წელს ვიშრომე. ჰაჰ, კაი იყო: გავიდოდი ინგლისურზე, ავიდოდი ფეხით მეცხრეზე ინგლისურზე, გამოვიდოდი, ერთი საათი ვარკეთილში ვბირჟაობდი, რადგან სახლში ჩასვლა-ამობრუნება მეზარებოდა, შევიდოდი, ორსაათ-ნახევარი ქართულზე ვიყავი. წამოვიდოდი რვაზე სახლში. მეორე დღეს ორზე მათემატიკაზე ავიდოდი, გამოვიდოდი ხუთზე, ამოვყვებოდი 71 ს. გავიდოდი 7 ზე ისტორიაზე და 10 ისკენ სახლში ვიყავი. შაბათს ყავა და დილით პირველი გამოცხადება ათის ნახევარზე ქართულზე, მერე ინგლისური თორმეტზე და მორჩა: მთელი შაბათი მეცალა მერე. კვირას დილით ისტორია, მერე სახლში ჯდომა ერთი დღე.
ნუ, სკოლაც ბოლო ორი თვის გარდა, და ბოლო თვე ჰომ საერთოდ "ვისი ვისაშია", ხან სად, ხან სად. აი, ასეთი საშინელი, კვირაში ერთ დღიანი არც კი გრაფიკით ვახერხებდი პარალელურად გოგოს ნახვას, დალევას, კონცერტს, პონტს. ეჰ, მთელი წელი ამ დღეში ვიყავი.
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
და ეს შიზო მეუბნება, გადაწერეო, რომ წყალში ჩამიყაროს ეს ოჰ-რა-ნაბიჭვრობაა ერთი წლის შრომა-წვალება-კარგისტყვნა.
This post has been edited by Nimrodel on 15 Jul 2015, 00:39 gnossienne - n. a moment of awareness that someone you’ve known for years still has a private and mysterious inner life, and somewhere in the hallways of their personality is a door locked from the inside, a stairway leading to a wing of the house that you’ve never fully explored.
· 
მე, აბიტურიენტი 2015, IV
