მაგას რა სჯობს, ორიგინალობა და თეთრი.... ჩვენი ბავშვობის დროინდელი "მადლი"

მეც ხუმრობის ხასიათზე დავდექი, მაგრამ უცბად ჩამომიყვანეს პარნასიდან და დამსვეს ჭაობში

ჩემი აქსიომები უფრო და უფრო მყარდება, რაც უფრო მეტს უკეთებ ადამიანებს (განსაკუთრებით სიკეთეს) მით უფრო ვალდებულებაში გითვლიან და მეტს გთხოვენ

აუ, ახლა ძალიან მინდა ერთი ორი ადამიანი, მე და სადმე გადაკარგულში ყოფნა, პიზდეცინტელექტუალური საუბრებისგან შორს და რაღაც ღირებულის შექმნა ან მასზე ფიქრი. დიდი სიამოვნებით დავთმობდი ყველა სიკეთეს რამდენიმე ადამიანთან ყოფნის საფასურად

ან უკეთესი, 5 წუთით ვანგოს ნახვისთვის ყველაფერს გავიღებდი

მაგრამ, ერთი მას უნდა ვკითხო, უნდა კი ჩემი ნახვა?!

ეს ამინდი ძალიან მოქმედებს. განსაკუთრებით გუშინდელი ჩემი თავისტკივილის შემდეგ

აღარ მინდა ვგრძნობდეეე, აღარ მინდა თავი მტკიოდეს, აღარ მინდა გული მტკიოდეს. ერთი ყველა სიკეთისა და ნიჭის დედაც

გაუმარჯოს უნიჭობას