გამოდის რომ სიკეთე და ბოროტებაც ასევე ილუზორულია
არ არსებობენ ღმერთისთვის. თუ ღმერთი ჩვენ გაგვტანჯავს (ე.ი. ჩაიდენს ბოროტებას) ეს მისტვის არც არაფერია რადგან ობიექტურ რეალური მნიშვნელობა არა აქვს.
ამის შემდეგ რამდენიც გინდა იძახონ ნიცშემ და მისნაირმა ფილოსოფოსებმა რომ ყველანაირი ჭეშმარიტება სისხლშია გასვრილი.
რა სისხლი რის სისხლი. სისხლი ხომ არ არსებობს.
ის გამახსენდა 'თქვენ ხომ ლაპარაკი არ შეგიძლიათ'. ვინც ცოტა აზრზეა მოსული ამ ცხოვრების. მაგრად გაერთობოდა 'მატრიცის' ყურებით (ჩემი ყველაზე საყვარელი ფილმი).მაგ ფილმშია აღწერილი ყველა ანომალია რაც ჩვენს სამყაროს ახასიათებს, ოღონდ მანდ მატრიცა- ილუზიური რეალობა ნამდვილი ობიექტური რეალობისგანაა გამიჯნული, სინამდვილეში კი ყველაფერია ილუზორული.
ნეტა მართლა ისე იყოს როგორც მატრიცაშია. ვიყოთ გამომწყვდეულები ინკუბატორში, გვეძინოს და ვცხოვრობდეთ რობოტების მიერ შედგენილი რთული ალგორითმების სიზმარში. ასე უკეთესი იქნებოდა რადგან ასეთ შემთხვევაში ჩვენი არსებობა იქნებოდა აბსოლუტური, რეალობა იქნებოდა ობიექტური, თუ აბსოლუტური და აღარ ვიქნებოდით ღმერთისთვის მხოლოდ მისი სიზმრის შემადგენელი ნაწილი. აღარ ექნებოდა ღმერთს უფლება გაეტანჟა და სამუდამო სატანჯველში გამოემწყვდია ის ვინც უბრალოდ არ მოსწონს. ვინც მისი ხალხის შთამომავალი არაა.
ეჰ, რას ვიზამთ
თუ ეს პოსტიც ილუზიაა.
ჭეშმარიტება ადამიანისთვის აბსურდია და აბსურდია ჭეშმარიტება.
განა აბსურდი არაა ის რომ სამყაროს შექმნამდე დრო არ არსებობდა. თუ დრო არ არსებობდა მაშინ ღმერთი როგორ არსებობდა?! ჩევნთვის ამ მსჯელობას აბსურდამდე მივყავართ, ყველაფრის უარყოფამდე. ფუნდამენტალურად არ გვაქვს საშუალება ჩავწვდეთ ობიექტურ ჭეშმარიტებას. ან როგორ გვექნება? ეგ იგივეა ჩემი სიზმრის რომელიღაცა პერსონაჟმა რომ მოინდომოს სიზმრიდან გამოსვლა და რელაობად გადაქცევა. ვერ მივართვი
This post has been edited by bfjribhs on 19 Apr 2013, 14:32 
ადამიანის მიერ რეალობის აღქმის ნაკლოვანებები, ანუ მატერიალური სამყარო ილუზორულია
