ეს კაი ხანია დაკრგული მაქ... ჯერ კიდე ჯეელი ბიჭი ვიყავი... თინეიჯერული პრობლემებით და ავხორცული ზრახვებით აღტყინბული...

იცი რა გამხსენდა,.... პატარ ბიჭი ვიყავი, ასე 12-13 წლის და რატომღაც წამიყვანეს ეკლესიაში ზიარებაზე...
ერთი დასირებული მოძღვარი იყო მაშინ ვაჟაფშაველასზე რო ეკელესიაა...
სახლში დამამანდრაჟა ბებიაჩემმა (მიუხედავდ იმისა რომ მაგარ ბლიჩიკებს მიცხობდა, მაიც ცრუმორწუნე ქალი იყო)...
დაიწყო ზიარებაა, ვდგავრ ჩემთვის, ვფიქრობ რითი გავერთო მეთქი და ამდროს ესჩემისა მოიმახლოვდა და მეუბნება წამო შვილო ჩემოო (ეს ძააან გამიკვირდა იმიტომ პირველად ვხედავდი) ჰოდა დამიწყო აქ ენის მოჩლექიტ ლაპარაკი და ზიარება, მეუბნება რაღაც ბავშურ კითხვებს არადა ველოდები სულ სხვა მაგალითად: "როდის წაჰგლიჯე" ან "როდის იმრუშე" ან სულაც "როდის დაჰგმე უფალი" მოკლედ რატომღაც მინდა რომ განმსაჯონ

(ყველას გვიყვარს ტვირთვის თრევა) ჰდა ამ ბალბესმა კიდე: "ბებოს ხო არა აბრაზებ" "ტკბილეულს ხოარ იპარავ" და ბოლოს მკითხა "სახლში შენ დას ყულაბას ხოარ უტეხავ ხოლმეო" და აი ამაზე რო დავიწყე ისტერიული ხარხარიიი. (ტან გადამდები ვარ) მტელი წირვა შეწყდა მე მიყურებს და ვგდივარ და ვიხევი... და მოვარდა ერთი სტიქაროსანი (ერტხელ სიმტვრალეში ვაგინე მეტროში... მერე ოღონდ

) განვეეეეეედ... განსდექიიიიი უწინდურო.... (ალბათ დიკონთან ტავს იწონებდა) და ამან ხო სერტოდ ბოლო მომიღო...

ჰო ისაა... რას მოვაყოლე ამდენი?

პ.ს. სხვათა შორის ეხლა "ცისფერ ტრიოს" და "4 გიას" ვუსმენ... რა გიტარა, რა აკომპანიმნტი, რა ენერგია... არვიცი შოკში ვარ. ბიძაჩემ ოთარაზე მეტად ეგ ხალხი მიყვარს უკვე