მშვენივრად წარმომიდგენია. ზოგს გონია რომ აქ: "პური ჩვენი არსობისა" უშუალოდ პური იგულისხმება, სინამდვილეში, საერთოდ საკვებზეა საუბარი და არა თვითონ პურზე. იმიტომ რომ ადამიანს პურის გარეშეც მშვენივრად შეუძლია იარსებოს. პურს საერთოდ არ ვჭამ და არც არანაერი მოთხოვნილება მაქვს და მშვენივრად ვარსებობ. ვოტ ტაკ.
ეს ისე, მაინც რომ იცოდეთ
1990 წელს აშშ-ში ნამდვილი სენსაცია გამოიწვია ექიმ ონკოლოგ ნატუროპათ სტროგარტის წიგნმა "კიბო". ავტორმა მეცნიერულად დაასაბუთა, რომ სიმსიმნური დაავადების წარმოშობაში უმთავრეს როლს თამაშობს არა ატმოსფეროს დაბინძურება, ნერვული სტრესები, მავნე სამუშაო პირობები, თამბაქოს მოწევა, ჭარბი რაოდენობით ხორცის მიღება და ა.შ (თუმცა ისიც უნდა აღინიშნოს, რომ ყველა ეს ფაქტორი ხელს უწყობს და აჩქარებს ამ შაშინელი დაავადებების განვითარებას), არამედ უპირატესი მოხმარება... გაწმენდილი ხორბლის.
პროფესორმა სტროგარტმა ერთმანეთს შეადარა კიბოთი სიკვდილიანობის მაჩვენებელი იმ ხალხთა შორის, რომლებიც საკვები კულტურის სახით იყენებენ ხორბალს (აშშ, კანადა, ევროპა), ბრინჯს (ძირითადად აღმოსავლეთის ქვეყნები) და სიმინდს (მაგალითად:ინდიელები, მოლდაველები, სამეგრელო) აღმოჩნდა სენსაციური კორელაცია: კიბოთი ყველაზე მეტი დაავადება და სიკვდილიანობა "ხორბლის" ქვეყნებშია, შემდეგ მოდის "ბრინჯოვანი" და "სიმინდოვანი" ქვეყნები(სადაც ეს მაჩვენებელი ყველაზე დაბალია).
ერთი შეხედვით ეს თითქოს პარადოქსია, როგორ შეიძლება ხორბალმა და მისგან მიღებულმა პურმა ასეთი ზიანის მოტანა შეძლოს მით უმეტეს რომ იგივე ამ ხორბლის მარცვლების გაღვივებით მიღებული პროდუქტი ლამის ყველა დაავადების სამკურნალოდ შეიძლება გამოვიყენოთ და უფრო მეტიც იმავე სტროგარტის გამოკვლევებზე დაყრდნობით, ხორბალში შემავალი E ვიტამინი (რომლის რაოდენობა ხორბლის გაღივებისას მნიშვნელოვნად მატულობს) იცავს(მკურნალობს კიდეც) ორგანიზმს კიბოსაგან.
იქმნება წინააღმდეგობა: ხორბალში არის კიბოს საწინააღმდეგო ფაქტორი, ხორბლისგან მიღებული პურის ჭარბი მოხმარება კი კიბოს წარმოშობისს შანსს ზრდის. სინამდვილეში არანაერი წინააღმდეგობა არ არის. ყველაფრის თავი და თავი ხორბლისგან პურის მიღების დამზადების ტექნოლოგიაში მდგომარეობს.
პურს ამზადებენ ფქვილისგან, რომელიც ხორბლისგან იწარმოება. ხორბლის შემადგენლობაში შედის: ენდოსპერმა 85 პროცენტი ( ძირითადად სახამებელი) , ჩანასახი 15 პროცენტი ( მარცვლის ძირითადი ბიოლოგიურად აქტიური ნაწილი); გარსი - კანი 14 პროცენტი. გაღივებულ ხორბალს რაც კი სასარგებლო თვისება გააჩნია ეს მხოლოდ მარცვლის ჩანასახთან და მის ხუთშრიან ცილოვან გარსთან არის დაკავშირებული. ჩანასახში და გარსში თავმოყრილია ვიტამინები და მინერალური ნივთიერებები. ფქვილი და დამუშავებული მარცვალი არ შეიცავს არც გარსს და არც ჩანასახს და მაშასადამე ორგანიზმისათვის აუცილებელ იმ ნივთიერებებს რაც მარცვალშია. საბოლოოდ რჩება შიშველი სახამებელი, რომელიც ყოველგვარ ცვოცხალის თვისებებს მოკლებულია. იმისათვის, რომ პურს მისცენ საგემოვნო თვისებები, მას უმატებენ სხვადასხვა ნივთიერებებს, რაც მთელი რიგი პათოლოგიების გამომწვევია, კერძოდ: 1)პურს უმატებენ მარილს. მარილი კი ნაწლავების კედლებიდან იწოვს სითხეს, რაც იწვევს კედლების სიმშრალეს, დაავადებებს და შეკრულობას. 2) პურს უმატებენ ხელოვნურ ვიტამინებს. ეს ვიტამინები რომ ორგანიზმმა აითვისოს სჭირდება დიდი ენერგიის დახარჯვა. 3)ფქვილს თეთრი ფერისა და გემოს მისაცემად უმატებენ სხვადასხვა ქიმიურ ნივთიერებებს. ეს ნივთიერებები გროვდება სისხლძარღვების კედლებში, მყესებში,ღვიძლში. 4)ცომის ამოსაყვანად მას უმატებენ საფუარს. ყველაზე მეტი ზიანი პურში არსებულ საფუარს მოაქვს. პურის საფუარი ანადგურებს მსხვილ ნაწლავში არსებულ სასარგებლო ბაქტერიებს. რაც დისბაქტერიოზს იწვევს. ხორბლის ფქვილი შეიცავს წებოვანას. ამერიკაში გამოცემულ "სამედიცინო ცნობარში" კიბოს წარმოშობის მექანიზმი შემდეგრაირადაა გადმოცემული: "როცა წვრილი ნაწლავები შედიან კონტაქტში წებოვანასთან, ნაწლავების მფარავი ლორწოვანი გარსი კარგავს რბილ სტრუქტურას და მყიფე ხდება. ამის შედეგად ნაწლავები საკვები ნივთიერებების შეწოვის ფუნქციას კარგავენ" ეს არცაა გასაკვირი პურის ფქვილი შპალერს აწებებს ბეტონის კედელზე და მასში შემავალი წებოვანა ნაწლავის ნაზ ლორწოვან გარსს რას უზამს! თვით ხორბლის მარცვალი კი შეიცავს ნივთიერებას, რომელიც ამ წებოვანას გახსნის, მაგრამ მარცვლის დაფქვის დროს ის ღერღილში რჩება.
პური ჩვენი არსობისა
