კი, მაგრამ ეგ და ნიორი უკვე დეტალებია.... მთავარია, თეფშზე, ცხლად რომ შემოიტან, უნდა თ ა ნ თ ა ლ ე ბ დ ე ს......
თუმცა ისეთ დეტალებს წერ, რომ მესმის, მაგრა აზრზე ხარ
* * *
მოკლედ, ვისაც გიყვართ და გაინტერესებთ, დიდი ხნის დანაპირები:
ჩანახი.
მითუმეტეს, სწორედ ახლა გაგანია სეზონია, პომიდორი წვნიანია და ჩაკბეჩით იჭმევა უმარილოდ ისე, რომ ნაკადულები პირის კუთხეებიდან გადმოგდის და ბადრიჯანი ჯერ კიდევ ახალგაზრდაა....
რა გჭირდებათ? უპირველეს ყოვლისა, თიხის ქოთანი. ერთმა ჭკვიანმა პოვარმა თქვა ამ 10 წლის წინ ტელევიზორში, რომ ქვაბში გაკეთებული ლობიო იგივეა, რაც ტაფაში შემწვარი მწვადი
. სრული ჭეშმარიტებაა: ქვაბში გაკეთებული ჩანახიც იგივეა, რაც ტაფაში შემწვარი მწვადი.... მაგრამ კიდევ ერთი სპეციფიკა: ლობიოს შეინახავთ 1-2-3 დღე, ჩანახს თუ იმ დღესვე არ მიირთმევთ, მეორე დღეს გაცხელების მერე დაგხვდებათ უბრალოდ, გემრიელი აჯაფსანდალი, რომელსაც ისედაც არა უშავს რა, მაგრამ ჩანახი ეგ უკვე აღარ არის
ამას ყველაფერს იმიტომ ვწერ, რომ უნდა მოზომოთ ჭურჭელიც (მე, მაგალითად, სოფ. შროშაში (ღმერთმა დალოცოს იქაურობა!) ნაყიდ პატარა ხუფიან ქოთნებს ვიყენებ, 1 პერსონაზე) და თქვენი შესაძლებლობებიც.
ერთი სიტყვით: ცხვრის დუმა. ეგ მთავარია ამ კერძში იმიტომ, რომ კერძი ცხიმიანია. ვთლით სიფრიფანა ნაჭრებად, აი უკრაინელები "სალას" რომ სჭრიან ისე, და ვალაგებთ ქოთნის ფსკერზე. ზემოდან ვადებთ გათლილ ნახევარ/ან მესამედ/კარტოფილებს (ბებერს, არა ახალს!).
შემდეგ - ვრეცხავთ ცხვრის, ან ბატკნის ხორცს (მე ბატკანი მირჩევნია) და ვჭრით საშუალო ზომის კარგ ნაჭრებად, აი ისეთებად, უმად რომ იჭმევა (საჭმლის კეთება ვინც იცის, მიმხვდება
) და ამ ნაჭრებს ზემოდან ვაწყობთ კართოფილზე. მერე: ალყად ვჭრით ხახვს (ბებერს) და ვაწყობთ ამას ყველაფერს ფენად. და მერე იწყება ის, რასაც ჩანახის კეთება ჰქვია...
ანუ: ვიღებთ ბადრიჯანს (ეს ძირითადი ნაწილია ჩანახის) და უკეთებთ გრძივ ფოსოს, ან ბუდეს, ისეთს, რომ გარედან პირი ნაკლები იყოს, შიგნიდან - უფრო თავსებადი "იარა"
ანუ უნდა გამოფატროთ, მოკლედ, წვრილი და კარგად გალესილი დანით, მაგრამ ნამეტანს ნუ იზამთ. ისე ქენით, რომ იქ ჩაეტიოს:
1. დუმის ქონის ნაჭერი;
2. 1 ან ნახევარი კბილი ნიორი;
3. რაც მეტი ჩაეტევა ქინძი+რეჰანი მით უკეთესი;
4. მარილი.
ამას ყველაფერს შიგ ვატენით. მერე ამ ბადრიჯანს ხორცს ზემოდან ვადებთ.
ბარდიჯნის თავზე ისევ აყრით ქინძს, რეჰანს, ნიორს (დაჭრილს), ხახვს, უმატებთ ისევ მარილს (რავი, მე მიყვარს...), შიგნით დებთ ერთ გრძელ, კახურ წიწაკას დაუჭრელად (ან მის ნაწილს - პროპორციებს გააჩნია) და ბოლოს ადებთ პომიდორს, "პირდაღმა", რასაც ჰქვია, თან ერთი-ორჯერ დაასვით პამიდორს ჩანგალი, რომ დუღილისას წვენი ადვილად ამოვიდეს.
ბოლოდ ახურავთ ხუფს და დგამთ დუხოვკაში, ძალიან დ ა ბ ა ლ ცეცხლზე (ყველაფერი გემრიელი გრუზინეცულ კუხნაში მხოლოდ დაბალ ცეცხლზე კეთდება). რომ ათუხთუხდება, ძალიან კარგი, ითუხთუხოს.... 1 საათი მაინც უნდა, თუ ბატკანია, 1.5 - თუ ცხვარი
მიირთვით, რა თქმა უნდა, ცხლად და რაც მთავარია, ძალიან სასურველია, რომ ყოველ დამგემოვნებელს თავისი პატარა ქოთანი ჰქონდეს. ანუ პროპორცია 1 ქოთანუშკაზე: დუმის ქონი რომ მოსაფენად და 1-2 ბადრიჯანში ჩასადებად ეყოს, 1 კარტოფილი, 1 ან ნახევარი ხახვის თავი, 1-2 ბადრიჯანი, 1-2 პამიდორი, 1/3 კახური წიწაკა, 2 კბილი ნიორი, ნახევარ-ნახევარი კონა რეჰანი და ქინძი.
საერთოდ, გააცნობიერეთ, რომ ამ კერძის მთავარი მწვანილია რეჰანი. ასე რომ, რეჰანი რაც მეტი იქნება, მით უკეთესი.
თუ ქოთანი დიდია და 3-6 კაცზეა გათვლილი (თუმცა 6 კაცზე გათვლილი ძნელად მეგულება), შესაბამისად გაზარდეთ პროპორციაც
მაგრამ "ემალიროვანი" ქვაბში არ გააკეთოთ, თქვენი ჭირიმე, ჰაფსუსია!
და რაღა თქმა უნდა, მიირთვით ცხლად, ეტო გრუზინსკოე ბლიუდო, ჩეტლახი ნაზიავეტსია, ილი კაკ ეგო ტამ, ვკუსნოე ოჩენ......................
ერთი პატარა ისტორია მახსენდება: კალიფორნიაში, ძმაკაცის დაბადების დღეზე, გავაკეთე ჩანახი (ნუ ქოთანი იქ არ იყო, ქვაბში ვიჩალიჩე), მაგრამ იყო უამრავი ცხიმი, რომელსაც პრინციპში კალიფორნიელები ვერ იტანენ (ბავშვობიდან ტაბუ აქვთ animal fat-ზე). ხოდა რომ მორჩა ჩანახი, ყველაფერი დამთავრდა, ერთმანეთს დასდევდენენ (და მეც!) მამასისიხლად, დანა-ჩანგლით, კიდევ ერთი ნაჭერი მაიტაო!
This post has been edited by ShadowCat on 4 Jul 2007, 00:09 
ხორცისგან მომზადებული კერძები
