პირიქით...
თუ ჩავთვლით რომ ადამიანად დაბადება ჯოჯოხეთია, ყველაფერი თავის ადგილას დგება
ცხოვრება ყველამ ვიცით რომ ტანჯვაა... გვინდა თუ არ გვინდა ასეა.... სულ რომ კმაყოფილი იყო მაინც შეგაწუხებს პასუხგაუცემელი კითხვები, ეს კი უკვე გამორიცხავს სრულყოფილ ბედნიერებას... ყველ ბრძენი ადამიანი მოუწოდებს დანარჩენებს საკუთარი თავის შეცნობისკენ, მაგრამ ამას მხოლოდ ერთეულები ახერხებენ... მაგალითად - იესო... იესოც და სხვა დანარჩენიც იმას ამბობდნენ ირწმუნეთო... სანამ ადამიანი ბრმაა და ვერ მიდის ღმერთთან, სულით და გონებით რა თქმა უნდა, არა მხოლოდ ხორციელად და ბრმად, მანამ მოუწევს ჯოჯოხეთში ცხოვრება.... და თუ ჯოჯოხეთი აქაა... მაშინ გამოდის შანსი იმდენი გაქვს (ხელახლა დაბადების) რამდენიც დაგჭირდება იმისთვის რომ სრულყოფილებას მიაღწიო და აღარ მოხვიდე ამ ქვეყნად...
მე ვთვლი რომ მოხვიდე ადამიანად, მოგეცეს სიცოცხლე - სამოთხეცაა და ჯოჯოხეთიც... არჩევანი შენზეა... მაგრამ ვინ აძლევს ჩვილ ბავშვს არჩევანის უფლებას
დაიბადები თუ არა მაშინვე იყებენ შენს "გამოწრთობას"
ჯერჯერობით ამ თეორიას ვთვლი ჭეშმარიტებასთან ახლოს მყოფად...
თუ აბდაუბდად გეჩვენება - გაატარე...
ჩვილები და რელიგია, ბავშვების მორწმუნეობა
