განათლება და რელიგია, როდის იწყება წინააღმდეგობა?

tamti1
არ მიკვირს, უბრალოდ შენი და ჩემი აზრი არის კატასტროფულად განსხვავებული ერთმანეთისგან იმის გაანალიზებაც კი მიჭირს რომ შენ მართლა გჯერა იმის რომ მეცნიერი უფრო ადვილად მიდის იმ დასკვნამდე რომ ღმერთი არსებობს - ვიდრე, იმ დასკვნამდე რომ ის არ ასებობს. რადიკალურად განვსხვავდებით, ამიტომ არანაირი აზრი არა აქვს ჩვენს პოლემიკას

რაც შეეხება ამას . . .

არავითარ შემთხვევაში არ ვაღიარებ მის მონობას. და შენს ესეთ რჩევას მე ისე ვღებულობ ისე, როგორც შენ მიიღებდი ჩემს რჩევას შინაარსით რომ აღიარე რომ არანაირი უფალი არ არსებობს და ნუ იმონებ თავს მე რომ ასეთი რჩევა ვინმეს მივცე ცეცხლი და მახვილი დამატყდება თანაფორუმელებისაგან ეს ხუმრობით

რატომ ადამიანო?
უფრო ადვილი არ არის რომ დაიჯერო, ღმერთი რომ არსებობს, ვიდრე რომ ეძიოდა ეძიო , იკვლიო და იკვლიო და ეშმაკმა იცის რა გამოიკვლიო?

სამწუხაროა მე ალბათ არ მეყო განათლება რომ თქვენთვის რაიმე დამეჯერებინა

სავარაუდოდ
თუმცა აღიარეთ რომ გამართლება აქვთ

tamti1

უფრო ადვილი არის გეთანხმები, ბევრ თავისტკივილს ამაცილებდა - კარგი რამე მოხდება ჩემს ცხოვრებაში ღმერთს დავაბრალებ, ცუდი მოხდება იმასაც (გამოცდას მიწყობსთქო). რამე დამჭირდება, იმისკენ სწრაფვის და შრომის მაგივრად ლოცვას ვიტყვი და თუ ვაიდა გამოვიდა ღმერთს დააბრალებ, თუ არ გამოვიდა ჩათვლის რომ არ იყავი ღირსი ალბათ. ძაან მარტივია, მაგრამ ჩემი აზრით არალოგიკურია. დაუკვირდით ამ სიტყვას სანამ გამკიცხავთ - "ჩემი აზრით"!!!

არც გეყოფა (სწორედ გამიგე), არც შენ და არც არავის რომ მაგაში დამარწმუნოს - მეც მჯეროდა თავის დროზე - ათეისტი კი არ დავბადებულვარ. მაგრამ მოვახერხე და ტაბუდადებულ სწავლებას რაც მიღებული მქონდა კითხვები დავუსვი, რომ ვერ მივიღე ის პასუხები რაც დამაკმაყოფილებდა ნელ ნელა დავიჯერე ღმერთის არ არსებობა.

იგივე გამართლება მეც მაქვს - "შენს მრწამსს ნუ მახვევ თავზე"-ს პრინციპით - გინდა მართლმადიდებლობა იყოს და გინდა ბუდიზმი