gio_xomasa
Super Member
ჯგუფი: Registered
წერილები: 308
წევრი No.: 124141
რეგისტრ.: 26-November 10
|
#24941669 · 12 Apr 2011, 22:47 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
წმ. სიმეონ ახალი ღვთისმეტყველი
თქმული, რომ ღმერთის გარდა არავინაა უცოდველი, თუნდაც ქვეყანაზე მხოლოდ ერთი დღე იცოცხლოს (შდრ. იობ. 14,4), იმათ როდი გულისხმობს, ვინც პიროვნულად სცოდავს; ერთი დღის ჩვილს როგორ შეუძლია შესცოდოს? ამ სწავლებით ჩვენი სარწმუნოების ის საიდუმლო გამოითქმის, რომლის თანახმად ადამიანური ბუნება ჩასახვისთანავე ცოდვილია. ღმერთს ადამიანი ცოდვილი არ შეუქმნია, მან იგი უმანკო და წმინდა შექმნა. მას შემდეგ, რაც პირველქმნილმა ადამმა ამპარტავნების გამო დაკარგა სიწმინდის ეს სამოსი და ხრწნადი და მოკვდავი იქმნა, ადამის თესლისაგან წარმოშობილი ყოველი ადამიანი ჩასახვისა და შობისთანავე პირველმშობელთა ცოდვის თანაზიარია. ვინც ამ გზით იშვა, თუნდაც არანაირი ცოდვა არ ჩაედინოს, უკვე ცოდვილია იმ პირველმშობელთა ცოდვით. ამ მიზეზით მოვიდა სხვა შობა ანუ აღორძინება, რომელიც სული წმიდის მიერ ააღორძინებს ადამიანს წმიდა ნათლისღებით, კვლავ აკავშირებს მას ღვთაებრივ ბუნებასთან, ისევე, როგორც მაშინ, როდესაც იგი ღვთის ხელებმა შექმნეს; აღადგენს მის ყველა სულიერ ძალას, განაახლებს მათ და იმ მდგომარეობაში მოიყვანს, რომელშიც იყო პირველქმნილი ადამის შეცოდებამდე. ამგვარად შეჰყავს იგი ღვთის სასუფეველში, რომელშიც უნათლავს არ შეუძლია შესვლა, განანათლებს უფლის ნათლით და მისეულ სიხარულს აგემებს.
თხზულ. ტ. 1, გვ. 309, მ. 1892
წმ. მაკარი დიდი
თუკი რაღაც უწესრიგობის გამო ჩვილი საშოში გარდაიცვლება, აუცილებელია ამ საქმისთვის განწესებულმა ექიმებმა ბასრ იარაღებს მიმართონ _ და მაშინ ჩვილი გადადის სიკვდილიდან სიკვდილში, ბნელიდან ბნელში.
ДУХОВНЫЕ БЕСЕДЫ, М. 1904 С. 27
წმ. ტიხონ ზადონელი
მოზრდილი ქრისტიანები ნათლისღებისას ცოდვათა მიტევებას რომ იღებენ, ცნობილია, მაგრამ ჩვილებს რა ცოდვები აქვთ? ამას უფლის წინასწარმეტყველი პასუხობს: უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან” (ფსალმ. 50,7). ხომ ხედავ, როგორც ის, ასევე ჩვენც ცოდვებში ჩავისახებით და ვიშვებით. ამის გამო ჩვილებიც საჭიროებენ ცოდვათა სიბილწისაგან განბანას, რათა განწმენდილნი საუკუნო ცხოვრებაში შევიდნენ.
თხზულებები, მ. 1889, გვ. 49
წმ. კვიპრიანე კართაგენელი
ყრმათა ნათლისღებისათვის
რაც შეეხება ჩვილებს, რომლებიც, შენი სიტყვით, არ უნდა იქნენ მონათლულნი მათი შობიდან მეორე და მესამე დღეს, არამედ ძველი წინადაცვეთის კანონთან უნდა მოხდეს შეთანხმება, და დაბადებული, როგორც შენ ფიქრობ, არ უნდა მოინათლოს და არ უნდა განიწმინდოს მერვე დღემდე, _ ეს გარემოება ჩვენს კრებაზე სულ სხვაგვარად წარმოჩნდა. არავინ დაეთანხმა შენს მოსაზრებას ამ საკითხზე _ პირიქით, ყველა ჩვენგანმა უმჯობესად მიიჩნია, არც ერთ ადამიანს არ მოაკლდეს ღვთის წყალობა და მადლი. თუკი თვით უფალი თავის სახარებაში ამბობს, რომ “ძე კაცისაÁ არა მოვიდა წარწყმედად სულსა კაცთასა, არამედ ცხოვრებად” (ლუკ. 9, 56), მაშ რამდენადაც ჩვენზეა დამოკიდებული, არც ერთი სული არ უნდა წარწყმდეს, თუკი ეს შესაძლებელია.
წმ. ამბროსი მედიოლანელი
ნათლისღების საიდუმლოს გარეშე ვერავინ შევა ცათა სასუფეველში.
მიტრ. მაკარი მოსკ. დოგმ. ღვთისმეტყველება, ტ.2, გვ. 258
წმ. იოანე ოქროპირი
თუკი საჭირო იქნება, როდესაც უნათლავი ჩვილია მომაკვდავი, დიაკონს შეუძლია მონათლოს. და თუკი ჩვილი გარდაიცვლება, იგი მონათლულად აღირიცხება. თუკი იგი უნათლავად პრესვიტერის უზრუნველობის გამო აღესრულა, ვაი, იმ პრესვიტერს! თუ მშობელთა უზრუნველობით მოკვდა უნათლავად, ვაი იმ ბავშვის მშობლებს! ამიტომაც მშობლებმა ბავშვის ნათლობა მრავალი წლით არ უნდა დააყოვნონ. აღუბეჭდავი ცხვარი მგლის წილხვედრია, ქრისტეს ბეჭედი იცავს ამ ბეჭდის მქონეს.
ტ. 10, გვ. 958.
პედალიონი
“მართლმადიდებელი კათოლიკე ეკლესიის აზრი ისაა, რომ საკუთრივ პირველმამისეული ცოდვა, რაც იყო არა არსება, არამედ გადახვევა მართალი წესისგან და უფლის მცნებისადმი სავალდებულო მორჩილების ურჩობად შეცვლა, _ არა უმეცრება გონებისა და უარესისკენ მიდრეკა ნებელობისა, არამედ ამათი ძირი და მიზეზი, _ გადაეცემა ყველა ადამიანს, მათ შორის იმათაც კი, რომლებიც დედის მუცლიდან განწმენდილი იყვნენ და თვით ჩვენს დედოფალ ღვთისმშობელსაც, ესე იგი _ არა მხოლოდ ურწმუნოთაგან შობილ ჩვილებს. ამასთან, გადაეცემათ არა ლიტონი მოთვისეობით ან მბაძველობითად, არამედ ჭეშმარიტი და საქმით ზიარებით. ამიტომ, ჩვილებიც ჭეშმარიტად და ნამდვილად ამგვარი ცოდვის მისატევებლად ინათლებიან, როგორც ჭეშმარიტად და საქმითად ზიარებულნი ამ ცოდვასთან, თანახმად კართაგენის 121-ე კანონისა”.
კომენტარი კართაგენის კრების 121-ე კანონზე.
წმ.ნექტარიოს ეგინელი. პირველმამისეული ცოდვა ადამიანს ხდის უღირსს ღვთიურობასთან კვლავ ზიარებისა,თუნდაც რომ ადამიანი არ დაითმენდეს სასჯელს თავის ცოდვათა გამო.ამიტომ,ის ჩვილებიც,რომლებიც წმინდა ნათლისღბის გარეშე მოკვდნენ,ჩვენი მამების(გრიგოლ ღვთისმეტყველისა და გრიგოლ ნოსელის)მართებული თვალსაზრისის თანახმად უღირსნი არიან ღვთის ზიარებისა,თუმცა არა დასჯისა და ტანჯვის ღირსნი.კატეხიზმო
წმ.ათანასე დიდი. ”ცოდვილნი კი ამა ქვეყნისანი ბინდიდან ჯოჯოხეთის სიბნელეში გადადიან,როგორც დედის წიაღშივე გარდაცვლილი ჩვილნი.” ღირსი სვინკლიტიკია ალექსანდრიელის ცხოვრება და მოძღვრებანი
ეპისტოლე აღმოსავლეთის კათოლიკე ეკლესიათა პატრიარქებისა
მართლმადიდებლური რწმენის შესახებ
XVI
გვწამს რომ ნათლისღება-ნათლობა, რომელიც ნამცნებია უფლის მიერ და აღესრულება წმიდა სამების სახელით, აუცილებელია. მის გარეშე ცხონება არავის შეუძლია, და როგორც ბრძანებს უფალი, „უკუეთუ ვინმე არა იშვეს წყლისაგან და სულისა, ვერ ხელეწიფების შესვლად სასუფევლისა ღმრთისასა“ (იოანე 3,5). ამიტომ სჭირდებათ იგი ბავშვებსაც კი, რადგან მათაც ამძიმებთ თანშობილი ცოდვა და ნათლობის გარეშე არ შეუძლიათ მისგან განთავისუფლება. და ღმერთმა, როდესაც მიგვითითა ამაზე, გვითხრა მარტივად, ყველას გასაგონად: „უკუეთუ ვინმე არა იშვეს მეორედ…“ ე.ი. , ვისაც ქრისტე მაცხოვრის მეორედ მოსვლისას ნებავს ციურ სასუფეველში დამკვიდრება, უნდა აღორძინდეს და განახლდეს, - იშვას ხელმეორედ. და რადგან ყრმებიც საჭიროებენ ცხონებას, საჭიროებენ ნათლობასაც. ხოლო თუკი არ აღორძინდებიან და არ განახლდებიან, წინაპართა ცოდვებიც არ წარიხოცება მათგან. ამიტომაც, ცხადია, დაექვემდებარებიან ისინი ხსენებულ ცოდვათა გამო მოწევნულ საუკუნო სასჯელს და, მაშასადამე, ვერც ცხონდებიან. ასე რომ, აუცილებელია ყრმების მონათვლა. ყრმანი ცხონდებიან, როგორც ამბობს მახარებელი მათე, მაგრამ მოუნათლავნი ვერ ცხონდებიან. ამიტომაც, ვიმეორებთ, ყრმანი უსათუოდ უნდა მოვნათლოთ. „მოციქულთა საქმეშიც“ ნათქვამია, რომ „ნათელიღო მან (საპყრობილის მცველმა) და მისთა ყოველთა“, ე.ი. მთელმა სახლეულმა (16,33). ცხადია, ბავშვებმაც. ამასვე გვიმოწმებენ ნათლად ეკლესიის ძველი მამები. სახელდობრ, დიონისე წიგნში „საეკლესიო იერარქიისათვის“ ამბობს: „ნათლისღების წყალობით ყრმანი ღირსიქმნებიან და მიირქვამენ მომნათლავთა სარწმუნოების მადლს“. ავგუსტინეც ადასტურებს აგრეთვე: „არსებობს მოციქულებრივი გადმოცემა, რომ ყრმანი ცხონდებიან ნათლისღებით“. სხვა ალაგას კი - „ეკლესია ყრმებს შესძენს მეორე ფერხს, რათა იარონ; გულს, რათა იწამონ; ენას, რათა აღსარებაყონ“. კვლავაც: დედა ეკლესია უნერგავს მათ დედობრივ გულს“.
საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის
წმიდა სინოდის სხდომის ოქმი
14 დეკემბერი, 2000 წელი, თბილისი
V. წმიდა სინოდმა განიხილა მოუნათლავად გარდაცვლილ ჩვილთა და მუცელში მოწყვეტილთა ცხოვნების საკითხი.
წმიდა სინოდმა განაჩინა: პიროვნების სულის ცხოვნების შესახებ ეკლესიური მოძღვრება გვასწავლის, რომ ცხოვნებისათვის აუცილებელია ცოდვების მიტევება. წმ. იოანეს სახარებაში წერია: უკეთუ ვინმე არა იშვეს მეორედ, ვერ ხელეწიფების ხილვად სასუფეველი ღმრთისა“ (იოანე 3.3).
მეორედ შობა ნიშნავს ახალი ადამიანის სულიერ დაბადებას. სარწმუნოების სიმბოლოს IX მუხლის მიხედვით, ცოდვათა მიტევება შესაძლებელია ნათლისღებით: „აღვიარებ ერთსა ნათლისღებასა მოსატევებელად ცოდვათა“ - კართაგენის საეკლესიო კრების 110-ე მუხლის თანახმად ჩვილებიც ნათელს იღებენ ცოდვათა მისატევებლად“. ამ კანონით კართაგენის საეკლესიო კრება გვახსენებს, რომ ყოველ პიროვნებას, გარდა პირადი ცოდვებისა, გააჩნია აგრეთვე ადამისმიერი ანუ პირველქმნილი ცოდვაც. აქედან გამომდინარე, ბუნებრივია, რომ ჩვილებიც, რომელთაც არ გააჩნიათ პირადი ცოდვები, საჭიროებენ ნათლისღებას, რათა განიწმიდონ პირველქმნილი ცოდვისაგან.
სახარების მიხედვით ნათლისღებაში იგულისხმება ასევე ჯვარცმა და სიკვდილი. უფალი ბრძანებს: „სასუმელი სამე ჩემი შესუათ, და ნათლისღება, რომელი მე ნათელ ვიღო, ნათელ-იღოთ...“ (მათე 20,23). ამიტომ, ქრისტესათვის წამებულნი, რომელთაც არ ჰქონდათ მიღებული წყლით ნათლობა, ღვთის მადლით განიწმინდებიან ცოდვათაგან, ანუ იშვებიან მეორედ და ისევე, როგორც ნათელღებულნი, დაიმკვიდრებენ ცათა სასუფეველს ანუ ცხონდებიან.
ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარე, მეორედ შობის ანუ ცოდვათაგან განწმენდის გარეშე სასუფევლის დამვკიდრება ანუ სულის ცხონება შეუძლებელია.
და კრონშტადტელის ხილვა, რომ მოგყავს მის სწავლებას იზიარებ ლათინებთან დაკავშირებით?ალბათ არა, იმიტომ რომ იეზუიტი ხარ ანუ ,,მიზანი ამართლებს საშუალებას" გეგმით მოქმედებ . საუბარს აღარ ვაგრძელებ აგერ წმიდა მამები ამ საკითხთან დაკავშირებით, ხოლო წმიდა ირინეოს ლიონელი გადმოგვცემს ეკლესიის სწავლებას თუ როგორ უნდა ვერწმუნოთ წმიდა მამებს და ის ამბობს: ,,უნდა ვერწმუნოთ არა ხილვებს და სიზმრებს თუ გინდ წმიდანის იყოს ის ხილვა არამედ იმ სწავლებას, რომელსაც გადაჭრით და ყოყმანის გარეშე ამტკიცებს ყველა ან მათი უმრავლესობა".
1. იყო ვინმე კაცი ფარისეველთაგანი, სახელით ნიკოდიმოს, მთავარი ჰურიათაჲ. 2. ესე მოვიდა იესუჲსა ღამე და ჰრქუა მას: რაბი, უწყით, რამეთუ ღმრთისა მიერ მოსრულ ხარ მოძღურად, რამეთუ ვერვის ჴელ-ეწიფების სასწაულთა ამათ საქმედ, რომელთა შენ იქმ, უკუეთუ არა ღმერთი იყოს მის თანა. 3. მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: უკუეთუ ვინმე არა იშვეს მეორედ, ვერ ჴელ-ეწიფების ხილვად სასუფეველი ცათაჲ. 4. ჰრქუა მას ნიკოდიმოს: ვითარ ჴელ-ეწიფების კაცსა ბერსა შობად? ნუუკუე შესაძლებელ არს მუცელსა დედისა თჳსისასა შესლვად მეორედ და შობად? 5. მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: უკუეთუ ვინმე არა იშვეს წყლისაგან და სულისა, ვერ ჴელ-ეწიფების შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა.(იოანე 3).
აქ არ არის საუბარი კონკრეტულად რომელიმე ასაკის ადამიანზე, არამედ საუბარია ყველაზე(უკუეთო ვინმე).
|
მოუნათლავი ჩვილების საიქიო ხვედრი
