meparგაუმარჯოს.
რელიგიასა და აბსოლუტურ ანუ რეალურ რწმენას შორის სხვაობაა.
რელიგიური ხედვით შეიძლება ზოგიერთი საკითხის მიმართ დადეს კონკრეტული დასკვნა (და არა დოგმა), ხოლო მეცნიერების გავითარების შემდეგ აღნიშნული საკითხისადმი ხედვა აღარ შეიცვალა, რამაც გამოიწვია ერთგვარი გახლეჩა - ან მცდარ რელიგიურად მიღებულ ხედვას უნდა ნდობოდი ან ახალ, მეცნიერულ, მაგრამ მიუღებელ აღმოჩენას.
ძალიან ბევრს სჯეროდა და ბევრსაც სჯერა სამყაროს შექმნის თარიღი 7000 წლის წინანდელი პერიოდი, მაგრამ მეცნიერებმა აღმოაჩინეს იმდენად ძველი ნამარხები, რომლებიც 20 ათასი წლის წინანდელიცაა. აქედან მივიღეთ ძალიან ბევრი კითხვა, მაგრამ:
როდესაც ვკითხულობთ ამა თუ იმ არანორმალური მოვლენის შესახებ და შემდეგ მას ვხსნით მეცნიერებით, სამწუხაროდ ვკარგავთ მასზე რაიმე, როგორც ღვთიურის მიმართ წარმოდგენას. ამიტომ დადგა ძალიან ბევრი სასწაულის, როგორც მეცნიერულად ახსნილი მოვლენის უკუგდება. მაგრამ ეს მეორე უკიდურესობაა. ღმერთმა ადამიანს მისცა გონება, ცოდნისა და წვდომის უნარი, რაც ნიშნავს იმას, რომ ღმერთი გვაძლევს უფლებას გავიგოთ მისი ამა თუ იმ ქმედების "საიდუმლო" და მივიღოთ პასუხები ამა თუ იმ ამოუხსნელ კითხვაზე.
თუ ევოლუციის საკითხს მივუდგებით არაფერი იქნება გასაოცარი. ცხოველთა განვიტარებისა და ევოლუციის პროცესის წინააღმდეგ გამოსვლა არც არსად ფიქსირდება ქრისტეს მიერ. საერთოდ ნებისმიერი რამის განვითარების პროცესი დასაშვები მოვლენაა და ამაში საუცხოო არაფერია, რადგან თვითონ არსებებს (ადამიანებზე ჯერ არ მაქვს საუბარი) აქვთ მოქმედების უნარი, მოქმედება კი იწვევს გარემო პირობების ცვლას. ანუ ნებისმიერ ძალას შეუძლია ზემომქედება მეორე ძალაზე და ეს შესაბამის რეაქციას და ცვლას იწვევს.
მაგრამ როდესაც საუბარი გვაქვს ადამიანის ევოლუციაზე უნდა გვახსოვდეს ფუნდამენტური საკითხი: საერთოდ ყველაფერი ღვთის შექმნილია, ხოლო ადამიანი ღვთის ხატია. შესაბამისად როგორღა ხდება მისი ევოლუცია?! თუ ვიცით რომ მხოლოდ ადამიანს აქვს სული და მხოლოდ ადამიანია სრულქმნილი, მაშ როგორღა ვუშვებთ იმას, რომ იგი შეიძლებოდა ვინმესაგან წარმოშობილიყო?!
რა თქმა უნდა ეს აბსურდია. ადამიანი შეიქმნა პირდაპირი გზით, მაგრამ როდესაც მისი გამოჩენა იწყება დედამიწაზე, ანუ სრულაიდ უცხო გარემოში, მისთვის შეუძლებელი ხდება არსებულ გარემოში თავისი სულიერი სამყაროს გადარჩენა და იგი თვითგადარჩენისათვის ემსაგვსება ცხოველს და იწყებს მართლაც რომ ცხოველურ ცხოვრებას, მაგრამ არანაირად არ არის ცხოველი!
ეს იგივეა, რომ ადამიანი ტყეში შარვალ-კოსტიუმით ჩააგდო. მან შეიძლება ორი კვირა შეინარჩუნოს აღნიშნული სამოსი, მაგრამ ბოლოს შემოიხევს მას და გადაყრის. სამწუხაროდ იმ დროს როდესაც ადამიანმა თავისი ყურადღება მთლიანად მიმართა თვითგადარჩენაზე დაეკარგა აბსოლუტურად ყველა სულიერი ფორმა და მიმართულება და ბუნებრივია დაემსგავსა ცხოველს.
შემდეგ, როდესაც ნელ-ნელა იმკვიდრებს ადამიანი თავის თავს გარემოში, მის მახსოვრობაში რჩება საკითხი სულის შესახებ. აბოსლუტურად ყველა კონტინენტზე, რომლებსაც პოტენციური შანსიც კი არ ჰქონდათ ერთმანეთთან ეკონტაქტათ, გააჩნდათ წარმოდგენა სულის შესახებ. ეს კი მოწმობს იმას, რომ თავის დროზე ისინი არ იყვნენ ისეთივე უგუნურნი (ცხოველნი), როგორც ეს ადმაიანის ევოცლუციის შემთხვევაში შეიძლება ყოფილიყო. მათ გაიჩინეს კერპები და ასე შემდეგ, მაგრამ დაკარგეს ღმერთის, როგორც პირველსაწყისის ცნება. მხოლოდ ებრაელებმა შეძლეს ღვთის არ დავიწყება.
მოდის იესო ქრისტეს, ძე ღვთისა, რომელმაც აბსოლუტურად აღგვიდგინა და გვასწავლა გზა თუ რას ნიშნავს იყო ადამიანი და რას ნიშნავს გქონდეს სული, როგორია სულით ხორცამდე ერთიანი სისტემა და საერთოდაც ბრმებს აგვიხილა თვალები.
მოგვიანებით ძალიან ბევრი კითხვა გაჩნდა, შესაბამისად მასზე მეცნიერული პასუხი არ არსებობდა, ამიტომ დაიდო გარკვეული დასკვნები რამაც მოგვიანებით მეცნიერებასთან ჭიდილი გამოიწვია და მივიღეთ ერთგვარი დაპირისპირება.
არადა თვითონ ღმერთის ნებაა რომ ადამიანი არის გონიერი არსება და მით უფრო თავის ხატად შექმნილი. შესაბამისად მისი ძიება არ არის გაუმართლებელი, მაგრამ აღმოჩენის შემთხვევაში სამწუხარო სურათს ვხედავთ: "აგერ ხომ ხედავ ეს მეცნიერულად აიხსნა, ესე იგი ღმერთი არ არსებობს"...
არადა ის რაც მეცნიერებისათვის საუკუნეების განმავლობაში უცნობი იყო ღმერთისთვის დასაბამიდანვე ცნობილი გახლდათ. ისე კი, როდესაც პავლოვი იკვლევდა ცოცხალ არსებებს ერთხელ ასეთი განცხადება თქვა: არსებების კვლევისას ბევრი რამ იმდენად დეტალურად და სწორად არის მოწყობილი რთულია თქვა ღმერთი არ არსებობსო, მაგრამ თუ სისხლს გამოიკვლევ, უბრალოდ შეუძლებელია თქვა ღმერთი არ არსებობსო.
და ბოლოს, ადრე მიყვარდა ხოლმე ასეთი გამოთქმა: თუ ღმერთი არ არსებობს არც ეშმაკი არსებობს-მეთქი, ხოლო დესტრუქციული ძალის არსებობა, იმავე მეცნიერული ხედვითაც კი დასაშვებია, მაშ რად უარვყოფთ დადებითის, მით უფრო ღვთიურის არსებობას-მეთქი.
ყველაფერზე ხელი რომ ჩავიქნიოთ: იესო ქრისტე, ნაზარეველი, ძე ღვთისა, ღმერთი განუყოფელი მოევლინა დედამიწაზე, ეწამა, აღსგა მკვდრეთით, ამაღლდა და დაგვიტოვა ცოდნა. ამის მერე როგორღა არ უნდა ვიწამო?!
პ.ს.
mepar ყოველთვის მე არ ვზივარ ამ ნიკით, ამიტომ ვერ ვწერ ხოლმე.
· 
როგორ დავრწმუნდეთ რომ ღმერთი არ არსებობს?, ღმერთი არ მინახია ესეიგი არ არსებობს?
