ფსიქოლოგიური და ფიზიკური მარტოობა

ოხ როგორი დაჩაგრულები და განსაკუთრებულები ხართ ეს მარტოსულები
ნწწანწა

მაგრამ ერთს დავამატებდი - უმთავრესს! (ჩემი აზრით):
მარტო იმიტომ კი არ არის კაცი, რომ ეს მოსწონს, მარტოა იმიტომ, რომ საზოგადოებამ არ მიიღო. საზოგადოებისგან გარიყვით დაიწყო მარტოსულმა აზროვნება, სწორედ იმიტომ რომ მან ადგილი ვერ ჰპოვა ხალხში. ადგილი რომ ეპოვნა, ისიც ისეთივე ილუზიებით აივსებდა ცხოვრებას, როგორითაც ყველა.
მარტოობა და გარიყულობა იძულებულს ქმნის გონს განავითაროს ინტელექტი და სწორედ ინტელექტის მეშვეობით პოულობს მარტოსული ადგილს სამყაროში. ის თავად ქმნის საკუთარ სამყაროს და კარცერზე უარს ამბობს. ასე ხდება მოაზროვნე ის რაც ხდება! აზროვნება ჭირნახულთა და რჩეულთა ხვედრია.
და რადგან შეუძლებელია დაინახო საკუთარი თავი მთის მწვერვალზე - მხოლოდ წარმოიდგენ - შეუძლებელია მოაზროვნემ ამოწუროს საკუთარი გონი. ეს ერთადერთია რაც მას არ ძალუძს, რადგან ის გონი თავად არის.

გეთანხმებით სრულებით ყველაფერში.

კაიიი თემაა ;§

ლომის სიძლიერე რაში გამოიხატება?

ძალიან მაგარი ფრაზაა,უმაგრესი ისტორიული რომანიდან,მაგრამ მხოლოდ მარტოობასთან არ ასოცირდება

ფიზიკური მარტობაა, როცა შენ ირგვლივ ფიზიკურად არავინაა
ფსიქოლოგიური მარტოობის დროს შეიძლება გარშემო ხალხი გყავდეს, მაგრამ შენ მაინც მარტოდ გრძნობდე თავს

მიუხედავად ავტოის მცდელობისა ათეისტური განწყობა დაამკვიდროს, კვანტური მეაქანიკა ამტკიცებს რომ ადამიანი მარტო არასოდეს არის,
სამყაროს დამკვიირვებელი - ღმერთი ჰყავს.

არის ადამიანები რომლებიც ამ დამკვირვებელს - ღმერთს შეიცნობენ , არიან ადამიანები რომლებიც ვერ შეიცნობენ მას.


ამიტომ არის ორი მთავარი მცნება სახარებაში, გიყვარდეთ ღმერთი და ამის მსგავსი , გიყვარდეთ ერთმანეთი.

პირველი ვინც ღმერთს შეიცნობს მათთვის და ეს ავტომატურად ნიშნავს ერთმანეთის სიყვარულსაც.
მეორე კი მათთვის ვინც ვერ შეიცნობს ღმერთს მაგრამ ერთმანეთის სიყვარული აუცილებელია.


აქ კი მიხეილ მენსკი გვესაუბრება სამყაროს დამკვირვებლის- ღმერთის შესახებ

https://www.youtube.com/watch?v=kZJQeZpxhRE

This post has been edited by temart on 27 Jan 2016, 10:25