ორ უკიდურესობაში ვვარდები მე ოპირადად
მაგალიტად თუ ქრისტიანობა მოითხოვს საკუტარი თავის დამცირებას,თვითგვემას (სხვანაირად ამქვეყნად ჩადენილი ცოდვა არ მოგეტევება)
მონანიებას -(თუ ინანიებ ესეიგი განიცდი ,გლოვობ ,საკუთარ თავს ბედნიერების უფლებას არ აძლევ)
ხოლო ამ ყველაფერს საბოლოო ჯამში სულის განწმენდისთვის აკეთბ
სულის განწმენდა კი ბედნიერებაა და სიმსუბუქე ,ადამიანი ბედნიერი ხდები როცა ინანიებ ცოდვებს
ბედნიერება კი უკვე სიამოვნებაა
სიამოვნება კი ცოდვა
-ასეთი სიღრმისეული ჩაძიება არ მინდა მერე ვიჭედები და როცა პასუხები არ ჩანს უკვე ცხვირსი გახლიან რომ შენ კაცო თუ გრწამს გწამდეს
რას იქექები
მერე არის მეორე ვარიანტიც
განათლება
ადამიანი როცა ხარ განათლებული (დიპლომს არ ვგულისხმობ)
წაიკითხე ხომ ჩაგერთო წარმოსახვაც
მეტს იგებ მეტს ისრუტავ და უკვე შენთან ჭიდაობა რთულია. ძლიერი არგუმენტი გაქვს საკითხი გესმის
ბევრი არ ისურვებს შენთან პოლემიკაში ჩართვას.
მოკლედ შენი მოტყუება ასე რომ ვთქვათ და ბარანიზმი ცოტა რთულულია
ვერ შეგიყვანს შეცდომაში ადამიანი , რწმენა თავნებობას ვერ იტანს
უნდა იყო მორჩილი ,(მე ვფიქრობ მორჩილება და პატივისცემაა გაერთიანებულია)და ცუდად არის გადმოცემული
როცა პასუხს ვერ გცემს მოძღვარი შენი კითხვა რჩბა ჰაერში ,უპასუხოდ დარჩენილს კი შენი ინტერპრეტაციით ავსებ.არ გაკმაყოფილებს სიბრმავე.
მე მარტივად ვუდგები
მოძღვარი არის ჩემთვის შუამავალი ღმერთს შორის და რაც არ უნდა არ მომწონდეს მისი ხედვა ის მე დამეხმარება სასუფევლის დამკვიდრებაში
ლოცვა -არის უფლის დიდება შენთვის ხმადაბლა და გულშიც შეგიძლია წაიკითხო ლოცვა,უბრალოდ შენ შეგიძია შენი ხიტყვებით მადლობა უთხრა უფალს იმისთვის რომ გაჩნდი რომ შენი მშობლები არიან ჯანმრთელნი ,და ასე შემდეგ
-ყოველთვის მეუბნებოდნენ რომ უფალი ყველას მოუვლენს განსაცდელს და გაჭირვებულ ადამიანს კი ღვთის კარზე ხოხიალის გარდა არფერი რომ არ დარჩენია მაშინ გადმოხედავს ღმერთი და დაეხმარება.
3 წელი ვებრძოდი კიბოს როგორც იქნა დავამარცხე ,არასოდეს გამჩენია ღმერთის მიმართ პრეტენზია -იმდენად ცოდვილი ვარ ვფიქრობდი რომ კიდევ მცირე სატანჯველი გამომიგზავნათქო .
თუმცა არც გამიხედია უფლისკენ ,ყველა მეუბნებოდა რომ მიდი ღმერტთან ილოცე უკეთ იქნებიო
გამოვჯანმრთელდი და ეხლა კი მართლა მაქვს მისვლის სურვილი'
ხო კიდევ ჩემთვის მოძღვარი არის ადამიანი რომელიც მომისმენს და სწორ რჩევას მომცემს ,ისეთ რჩევას რაც ნაკლებ ცოდვას შეიცავს,სწორ გზას მიმითითებს ჩემზე მორგებულს,
მომისმენს და ჩემთან ერთად ეტკინება და ცარიელი სიტყვებით დაზეპირებულ ფრაზებით არ მომიგერიებს
ჩემთვის მნიშვნელოვანია ის ადამიანი ჩემი მეგობარი გახდეს ,
მინდა რომ სწორ გზაზე სიარულში მეხმარებოდნენ ,მამხნევებდნენ და გარკვეულ პასუხებს მცემდნენ.
ნამეტანი მოვინდომე მე
This post has been edited by nino877 on 6 Nov 2013, 17:44 
როგორი უნდა იყოს, ჭეშმარიტი მართმადიდებელი?
